“روز جهانی محو خشونت علیه زنان”، پنجم آذر، ۲۵ نوامبراست. اما هنوز جهان شاهد خشونت هر روزه بر زنان می با شد و همواره اذیت و آزار در سطح وسیعی رواج دارد.
در جامعه بورژوایی و مردسالاری، خشونت بر زنان در بسیاری موارد، پنهان می ماند. خشونت عليه زنان مرز نمی شناسد و پدیده ای جهانی است. در کل جهان که نظام سرمایه داری حاکم است، وخامت اوضاع اقتصادی و تحمیل سیاست های نئولیبرالیسم، بیش از گذشته شکاف طبقاتی و آسیب پذیری اجتماعی بر مبنای جنسیت را افزایش داده است. فقر رو به ازدیاد، زنان را هر چه بیشتر از آموزش و بهداشت، کار و پیشرفت باز داشته و در همه جای دنيا زنان مورد انواع خشونت های جسمی، روانی، جنسی و کلامی قرار میگیرند.
خشونت محصول نظامهای طبقاتی است که در جامعه سرمایه داری برای کسب سود بیشتر تولید و باز تولید میشود. زنان در هر شرایط سنی، قربانی این خشونتها هستند.
زنان علاوه برمواجه با خشونت و کار بدون مزد خانگی، در محیط های تولیدی نیز با مزد کمتر مورد خشونت و استثمار مضاعف قرار میگیرند. زنان طیف بسیار وسیعی از نیروی کار را در جهان تشکیل می دهند و با آنکه سود نجومی برای سرمایه تولید میکنند، خود از محروم ترین بخش از نیروی کار و بی حقوق ترین گروه در عرصه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اند.
رقابت، خشونت و تجاوز جایگاهی ساختاری در نظام سرمایه داری دارد. خشونت نمادی از قساوت سرمایه داری مردسالار است، نظامی که مبنایش بر تصرف و مالکیت خصوصی است. به این اعتبار این سرمایه داران هستند که در نهایت از فرهنگ مردسالاری و خشونت برعلیه زنان سود می برند و نه مردها از هر طبقه و قشری. خشونت را باید در این چهارچوب شناخت که مبارزه علیه ستم بر زنان و محو خشونت تنها با از بین بردن مالکیت خصوصی و کار مزدی ممکن می گردد. هر گونه مبارزه علیه تبعیض و خشونت امری لازم است ولی تنها با تشکل و سازماندهی مستقل سیاسی و اجتماعی علیه نظام حاکم می توان جنبش منع خشونت علیه زنان را گسترش داد.
آذر ۱۴۰۰ – نوامبر ۲۰۲۱
