دهمین سالگرد اعتصابات با شکوه کارگران شرکت واحد را گرامی میداریم
ادامه‌ی خواندن→

لایحه برنامه توسعه ششم دولت، لایحه ای برای تشدید ریاضت اقتصادی

کارگر کمونیست: تبصره های ٢۴ و ٣٣ لایحه ششم توسعه حذف شد. این تبصره ها چه بودند و چه شد که حذف شدند؟

شهلا دانشفر: تبصره های ٣٣ و ٢۴ لایحه برنامه توسعه ششم دو تبصره جنجال برانگیری بود که اعتراضات بسیاری را در میان کارگران در پی داشت و در برابر این اعتراضات دولت ناگزیر به عقب نشینی و لغو آنها شد. ادامه‌ی خواندن→

در دهمین سال تشکیل سندیکای واحد،  جمعی از این کارگران  با ارسال نامه ای در ٩ خرداد به ربیعی وزیر کار درخواست کردند که برای برگزاری مجمع عمومی سندیکایشان، مکانی معین شود. ادامه‌ی خواندن→

نزدیک به یکماه است که کارگران نورد و لوله صفا در اعتصاب هستند. اعتصابی شکوهمند که به لحاظ دستاوردهایش، یک پیشروی بزرگ و یک نقطه عطف مهم در جنبش کارگری است. در دل این مبارزات، کارگران هر روز سازمانیافته تر به جلو آمدند، توانستند پایه های اولیه مجمع عمومی کارگری را به عنوان ظرفی برای سازمانیابی مبارزه و اعمال اراده خود بگذارند و در این جهت گامهای مهمی به جلو برداشتند، بطوریکه یکی از پیشنهاداتشان در مجمع عمومی ای که بر سر چگونگی ادامه مبارزاتشان برپا کرده بودند، تشکیل شورای کارخانه بود. چرا که کارگران با تجمعات هر روزه شان خود را در یک قدمی تثبیت این دستاورد گرانقدرشان می دیدند.  به این اعتبار کارگران نورد و لوله صفا به درجات زیادی راه عملی شکل دادن به مجامع عمومی منظم کارگری و ایجاد شوراها را برای خود و برای کل جنبش کارگری نشان دادند. پاسخی عملی به موانع ذهنی شکل گیری این مجامع در مراکز و مجتمع های مختلف کارگری دادند و این یک دستاورد بزرگ در امر سازمانیابی کارگری در محیط های کار برای این کارگران و کل جنبش کارگری است.  جنبه های مهم دیگر مبارزات کارگران نورد لوله صفا، تعین یافتگی بیشتر خواستهایشان و اشکال مبارزاتی است که در این اعتراضات بکار بردند و یا در موردش به بحث نشستند. ادامه‌ی خواندن→

 روز جهانی کارگر ٩۴ یک پیشروی برای کارگران

مصاحبه با شهلا دانشفر ادامه‌ی خواندن→

سال ٩۴ سال اعتراضات گسترده برای افزایش فوری دستمزدها

گفتگوی نشریه “کارگر کمونیست” با شهلا دانشفر ادامه‌ی خواندن→

جنایت مرتجعین اسلامی در فرانسه و حمله به نشریه شارلی ابدو جهان را به تکان درآورد. در عکس العمل به این موضوع بیش از هر چیز قطب بندی های طبقاتی را میشد دید. در همین راستا مباحث بسیاری درگرفت. از جمله نوشته ای هم از رضا رخشان “فعال کارگری” در نیشکر هفته تپه، تحت عنوان من “شارلی ابدو نیستم” منتشر شد. او در این نوشته تحت عنوان اینکه مناسبات سرمایه داری و تحمیل محرومیت بر گرده “هیچ چیزبودگان” باعث میشود که انسانهایی دست از دنیای مادی بشویند و به مذهب به عنوان “تعالی انسانی” بپیوندند. سپس با گفتن اینکه “کاریکارتورهای موهن” شارلی ابدو باعث شده اند که این مردم از مذهب به عنوان یگانه دارایی شان، دفاع کنند، آشکارا به دفاع از تروریسم اسلامی بر میخیزد. بدین ترتیب رضا رخشان در آن نوشته با دفاعیات جانانه خود از تروریست های جنایتکار اسلامی، عملا کنار ارتجاع اسلامی ایستاد. من در پاسخی به این نوشته تلاش کردم نشان دهم که انتهای این راه خطرناک است و جایش کنار ارتجاع اسلامی است. و سوالم از رضا رخشان این بود که تا کجا میخواهد به این راه ادامه دهد. پاسخ او به نوشته من متاسفانه نشانی از سقوط بیشتر اوست. او با گفتن اینکه “خانم دانشفر شارلی ابدو بودن افتخار نیست، از موضع محکمتری کنار ارتجاع اسلامی ایستاده است. ادامه‌ی خواندن→

حمله تروریست های جنایتکار اسلامی به مجله شارلی ابدو در ٧ ژآنویه، جهان را به تکان درآورد. در برابر این حمله جنایتکارانه قطب بندی های سیاسی وسیعی صورت گرفته است. اما این قطب انسانیت بود که قدرتمند و چندین میلیونی به خیابان آمد و عظمت آن چشمها را خیره کرد. حقیقت اینست که با ترور نویسندگان و کاریکاتوریستهای نشریه شارلی ابدو، جنگ انسانیت با ارتجاع مذهبی به فازی وارد شد که نمیتوان از کنار آن گذشت و چیزی نگفت. همه کس ناچار است یک طرف این جنگ و جدال انسانیت با ارتجاع اسلامی را بگیرد. متاسفانه یکی از کسانی که در این جدال کنار ارتجاع ایستاد، رضا رخشان کارگر هفت تپه است. او در نوشته اش تحت عنوان “من شارلی ابدو نیستم” براستی سنگ تمام میگذارد و صریح تر از هر آخوند مرتجعی جانب تروریستها را میگیرد. ادامه‌ی خواندن→

گفتگو با شهلا دانشفر

کارگر کمونیست: کنفرانس “کارگران و انقلاب در خاورمیانه” در ششم سپتامبر در استکهلم برگزار شد. ارزیابی کلی شما در مورد برگزاری این کنفرانس چیست؟ ادامه‌ی خواندن→

کنار رفتن حجاب ها و کشیده شدن دامنه این جنبش ، به مدیای اجتماعی، بحث های داغی در درون حکومت براه انداخته است. البته بحث دیگر نه بر سر “بدحجابی” بلکه بر سر حجاب برگیران زنان در ایران است. این جنبشی است که سازمانیابی صف قدرتمندش را در مدیای اجتماعی میتوان به روشنی دید. یک نمونه اش صفحه آزادی های یواشکی زنان است که با باز شدنش هزاران زن معترض به آن پیوستند. در این صفحه زنان بسیاری از شهرهای مختلف و از اماکن عمومی ای چون مترو تهران و جاهای مختلف با برداشتن حجابهایشان و انتشار عکس خود بصورت علنی و با کامنت های اعتراضی شان علیه بیحقوقی زن قد علم کرده و صدای اعتراضشان را علیه حجاب این پرچم رژیم اسلامی بلند کرده اند.  ادامه‌ی خواندن→