به نام آبان ۹۸
(شعری به مناسبت “انتخابات” اخیر)
من در صَدَدَ‌م که رای بی رای
گوید خِرَدَم که رای بی رای
چِل سال، حرام، خوابَ چشمم
آید مَدَدَم که رای بی رای
اعدام و شکنجه، تیرباران
هر سو کِشَدَم که رای بی رای
دهقانِ برهنه پای و اندام
با خود بَرَدَم که رای بی رای
فرهادِ فغان، کولبرِ کُرد
از خود کَنَدَم که رای بی رای
زان شاعر تازه خون بر خاک
نو نو رِسَدَم که رای بی رای
از نیشکرِ حراج و هیهات
تلخی سِتَدَم که رای بی رای
از کارگر صنایع و نفت
جرات بُوَدَم که رای بی رای
آبان مَهِ خون‌هزاره و کند
چون خون خورَدَم که رای بی رای
از سیل و گرسنه‌گی هماواز
بشنو چو زِ دَم، که رای بی رای
چون گور نشینِ رنج و پرخاش
از غم رَهَدَم، که رای بی رای
در معرضِ ماتی ای شرارت
هر سو وَزَدَم که رای بی رای
در معرضِ ماتِ گاوِ طامات
با دَم زندم که رای بی رای
دیگر مَفُروش آب و خاکم
گرید سَنَدَم که رای بی رای (۲)
د. پتک کاوه
این شعر یک هفته قبل از “انتخابات” سروده شده است.
