سال گذشته سالی پرتلاطم برای جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه در جامعه ایران بود. دوره جنگ و جدال و مقابله علنی و آشکار دو صف طبقاتی کارگر و بورژوا، دوره جدالهای سیاسی و طبقاتی بی توهم تر در جامعه ایران بود. این جدال در چند سال گذشته از هر زاویه ای برای طبقه کارگر و صف آزادیخواهان و برابری طلبان و بعلاوه برای بورژوازی ایران از حاکمان بر جامعه تا نیروها و جریانات اپوزیسیون راست و چپ بورژوایی، تعیین کننده بود. جدالهای تاریخی و طبقاتی در این دوره بیش از هر زمانی حول دو قطب كار و سرمایه، حول مقابله با تعرض بورژوازی ایران و جمهوری اسلامی به معیشت مردم و مقابله کارگران و دفاع آنها از معیشت خود و از حرمت و کرامت خود، قطبی شد.
کشمکشهای سال گذشته مهر خیزش دیماه ٩٦، آبان ٩٨ و جنبش محرومان برای نان، بهبود زندگی و علیه توحش و بربریت جمهوری اسلامی را بر خود داشت. سالی که شاهد مرگ و میر و کشتار وسیع مردم بدلیل کرونا و بی مسئولیتی کامل حاکمیت در مقابل جامعه بودیم. دوره ای که فشار اقتصادی، گرانی، بیکاری و فقر بیش از هر زمان اکثریت عظیم جامعه را تحت فشار گذاشت. سالی که شاهد وسیعترین اعتصابات کارگری در تاریخ حاکمیت جمهوری اسلامی برای بهبود زندگی و علیه افسارگسیختگی سرمایه داران و دولتشان بودیم.
اعتراضات دانشجویی طی این چند سال، مستقل از دامنه و سطح آن، رنگ این جدال را بر خود داشت. این دو صف و این جدال طبقاتی در دانشگاه توسط صف کمونیستهای طبقه کارگر در مقابل شاخه های مختلف جنبشهای بورژوایی از نهادهای دانشجویی پرو- جمهوری اسلامی تا لیبرالها و جریانات ناسیونالیستی و قومی و… پیش برده شد و به تقابل هایی شکل داد که در ١٦ آذر هر سال در تجمعات مختلف خودنمایی میکرد.
دانشگاه سنگر مهمی برای جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر است. جنبش دانشجویی در دوره ای در دهه ٨٠ و با عروج “دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب” رنگ جنبش برابری طلبانه طبقه کارگر را بر خود داشت و توجه و سمپاتی جامعه را در ابعاد وسیع به خود جلب کرد. دوره ای که مانند دوره کنونی، کل ارتجاع، از حاکم تا اپوزیسیون، خطر کمونیسم و جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر را با پوست و گوشت خود حس کرد و علیه آن بسیج شد. اما سرکوب و تلاش در عقب راندن چپ و کمونیسم و تبدیل دانشگاه به سنگر جنبشهای ارتجاعی سبز و بنفش به سرعت سیر نزولی خود را طی کرد و دانشگاهها دوباره به تسخیردانشجویان چپ و کمونیست در آمده و فریاد “دانشگاه سنگر دفاع از آزادی، دفاع از کارگر” در ۱۶ آذرها و اعتراضات دانشجویی طنین انداخت.
اعتراضات امروز در دانشگاهها کماکان مهر جنب و جوش کمونیستهای دهه ٨٠ را برخود دارد. سنت آن دوره، سطح توقعات داب، پرچم و افق برابری طلبانه و رابطه اعتراضات نسل جوان و جنبش کارگری و درک و توقع از نقش و رسالت دانشجویان چپ و کمونیسم در دانشگاه، امروز هم بر اساس آن دوره ارزیابی و سبک و سنگین میشود. هنوز دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب قطبنمای تحرک چپ و سوسیالیستی در دانشگاهها هستند. امروز با قطبی شدن فضا و عرض اندام طبقه کارگر و عروج رهبران این طبقه، با تجربه های گرانبهای این دوره مبارزات کارگری از هفت تپه و فولاد تا متاخرترین اعتراضات در نفت و پتروشیمی ها و ترانسپورت، بار دیگر عدالتخواهی کارگری و جنبش سوسیالیستی این طبقه از جمله در مراکز تحصیلی و دانشگاهی نمایان شده است. امروز جامعه با اعتماد و امید به طبقه کارگر، به سوسیالیستهای این طبقه و به افق و آرمانهای برابری طلبانه و ضد کاپیتالیستی این جنبش و دخالت آگاهانه آن در تحولات سیاسی ایران چشم دوخته است.
دانشجویان کمونیست!
جامعه ایران آبستن تحولات سیاسی و اجتماعی عظیمی است. خیزشهای دیماه و آبان ماه، نطفه های اولیه انفجار نفرت عظیم و تلنبار شده کارگران و محرومین جامعه بود. جمهوری اسلامی جواب و راه حل و افق روشنی در مقابل خود ندارد. اپوزیسیون راست و کل صف ارتجاع، تحت نام و عناوین مختلف، چه در قالب جریانات درون حکومتی و چه جنبشهای راست و ناسیونالیستی، چه جریانات قومی – مذهبی، علیه رهایی سوسیالیستی جامعه به رهبری طبقه کارگر و کمونیستها صف بسته اند و مردم تشنه آزادی چشم امید به عدالتخواهی کارگری که از جمله در دانشگاهها ریشه دوانده، بسته اند. شبح کمونیسم این طبقه یک بار دیگر همه را به تکاپو انداخته است.
رفقا!
این دوره میتواند دوره عروج سازمانیافته طبقه کارگر با سیاست و افق رهایی بخش جامعه باشد. دانشگاه سنگر مهمی در این جدال طبقاتی است و نقش و دخالت آگاهانه شما تعیین کننده است. کمونیستها وظیفه اتحاد نسل جوان و تحصیل کرده طبقه کارگر در مراکز تحصیلی را به عهده دارند. دانشجویان آزادیخواه به رهبری کمونیستها در دانشگاه میتوانند به عنوان یک ستون و تکیه گاه اتحاد در صفوف طبقه کارگر، علیه فقر و محرومیت به میدان بیایند، خود را سازمان دهند و خود را تکثیر کنند. میتوان یکبار دیگر با تسخیر دانشگاه، با به هم بافتن آزادیخواهان، با تنگ کردن میدان به نهادهای دانشجویی حکومتی، با افشاء و حاشیه ای کردن محافل راست و لیبرال، ضد کمونیست و جریانات عقب مانده ناسیونالیستی و قومی، فضای جامعه را تغییر داد. این دوره، دوره عروج جنبش ما است و این جنبش باید در اشکال مختلف، در جمع و محافل کمونیستی تا سازمانهای توده ای، خود را برای جدالهای آتی سازمان داده و آماده کند. دانشگاه باید یک بار دیگر پرچم جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه طبقه کارگر را بلند کند و این وظیفه مهم بر عهده شما رفقا است.
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست (خط رسمی)
۱۳ آذر ١٣٩٩ – ۳ دسامبر ٢٠٢٠
