۲۳ تیر ۱۳۲۵، یادآور مبارزات قهرمانانهٔ کارگران نفت جنوب.
برگی از تاریخ تقدیم به: کارگران و کارکنان نفت و پتروشیمی در اعتراضات اخیر
برگرفته از: خبرنامه کومه له.
شمس الدین امانتی. ۲۵ / ۱۱ / ۲۰۲۳
تاريخ طبقه کارگر ایران نمایانگر مبارزات خونین و قهرمانانهٔ این طبقه در راه دستیابی به خواستهای برحق و عادلانه اش می باشد. ۲۳ تیر نمونهٔ خوبی در این مورد می باشد.
بجاست در شرایط کنونی كه جمهورى اسلامی بصورت عامل سرکوب کارگران و زحمتکشان و عامل کُشتار و قتل عام دسته جمعی انقلابیون و کمونیست ها در آمده است، با اتحاد و همبستگی خود فعالانه در مبارزه علیه این رژیم جنایتکار شرکت نموده و فرصت طلبان و خائنین به طبقه کارگر را رسواتر سازند.
پس از سقوط رژیم دیکتاتور رضاخان بعلت وجود دموکراسی در جامعه و افزایش آگاهی سیاسی در بین کارگران و زحمتکشان ایران، کارگران نیز بیشتر به حقوق خود منجمله استثمار وحشیانهٔ سرمایه داران داخلی و خارجی پی میبردند. در این میان کارگران نفت جنوب با همبستگی و ایجاد تشکیلات، مبارزات خود را علیه دولت قوام السلطنه و سرمایه داران انگلیسی آغاز کردند.
در اردیبهشت سال ۱۳۲۵ بیش از ۱۰۰۰۰ نفر از کارگران صنعت نفت برای پرداخت حقوق روزهای جمعه دست به اعتصاب زدند.
پس از ۱۵ روز اعتصاب در ۲۹ اردیبهشت دولت مجبور به قبول خواسته آنان شد. اما کارفرمایان انگلیسی در عمل از اجرای آن خودداری می کردند. در اعتراض به عملکرد این کارفرمایان، کلیهٔ کارگران و کارکنان صنعت نفت از صبح یازدهم تیر ماه در مناطق نفت خیز خوزستان از جمله آغاجاری، مسجد سلیمان، اهواز، آبادان، گچساران، بندر معشور و … دست به اعتصاب زدند.
شرکت نفت بار دیگر برای اجرای خواستهای کارگران یازده روز مهلت خواست، اما پس از انقضای این مهلت همچنان از اجرای خواستهای فوق خودداری نمود.
سرانجام کارگران در ۲۳ تیرماه ۱۳۲۵ خشونت و نفرت خود را از سرمایه داران و عمال امپریالیسم انگلیس و رژیم مزدور وقت با اعتصاب عظیم صد هزار نفری كه تا آن زمان سابقه نداشت و سرتاسر تاسیسات نفت جنوب را در بر میگرفت، ابراز داشتند.
بعضی از خواستهای کارگران چنین بود:
۱- قطع نفوذ شرکت نفت انگلیس در امور سیاسی و داخلی ایران.
۲- برکناری مصباح فاطمی استاندار خوزستان.
۳- خلع سلاح عشایر جنوب (كه تحت نفوذ رژیم و عوامل مرتجع بودند).
۴- اجرای کامل قانون كار(از جمله پرداخت حقوق جمعه ها به کارگران) و ….. اما اعتصاب آرام کارگران در همان روز نخست مورد تهاجم نیروهای سرکوبگر و عوامل ارتجاعی آنها قرار گرفتند.
کارگران دست به مقاومت زدند و تا ساعت ۱۲ شب ۴۷ نفر از کارگران رزمنده شهید و ۱۷۰ نفر زخمی شدند. در این یورش حتی باشگاهها و اتحادیه های کارگری غارت و چپاول شد.
در اعتراض به این کُشتیار وحشیانه و به نشانهٔ پشتیبانی از خواستهای بر حق نفتگران، کارگران و زحمتکشان دیگر شهر های ایران با برپایی میتینگ و تظاهرات خشم خود را نسبت به اعمال جنایتکار مدافع سرمایه داران نشان دادند.
رژیم ضد انقلابی وقت پس از کشتار وحشیانهٔ در صنعت نفت، هیاتی مرکب از مظفر فیروز معاون نخست وزیر و ۲ تن از رهبران حزب توده را در آن هنگام به خوزستان اعزام داشت. در آن زمان بعلت آنکه دولت قوام، قول اجازهٔ ورود چند تن از رهبران حزب توده را به کابینهٔ ارتجاعی خود داده بود، این مزدوران در میان کارگران شروع به عوام فریبی کردند و با قول برآورده ساختن خواستهای آنان و مجازات عوامل کشتار، اعتصاب کارگران را به شکست کشانند.
گرامی باد یاد و خاطره کارگران جانباخته شرکت نفت، در روز ۲۳ تیر ماه سال ۱۳۲۵.
