«به یاد نسرین تا(طا)»
نسرین طا! یکی از شجاعترین و جسورترین «بعنوان نظامی کار» پیشمرگان آن زمان کومه له (قدیم) بود.
[پیشمرگ تشکیلات چپ وکمونیستی که مدعی بود نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه پیشروترین حزب اجتماعی و سیاسی است حقیقتا همینطور هم بود اما آری ضعف نبود بدون شک کومه له آن زمان بعنوان یک تشکیلات رادیکال که پرچم برابری«کمونیست» را در دل ارتجاع بلند کرده بود قابل تقدیر است….»
نسرین طا! زنی فداکار، پیشرو و بی پروا بود.
نسرین به اتهام انحراف جنسی با تصمیم یک جمع مردانه از کومه له اخراج شد….
نسرین طا! بعد از اخراجش زندگی سخت با دربدری ها در مناطق آزاد، رنجهای بسیار کشید و وقتی از زندگی غم انگیز و پر درد کودکش آگاهی یافت برای نجات او که در شراط سخت زندگی قرار داشت به ایران باز گشت که متاسفانه توسط حکومت اسلامی دستگیر وبی رحمانه مورد شکنجه قرار گرفت اما تن به توابیت نداد و به همین دليل تیرباران شد.
در آن زمان من هم نسبت وضعیت پیش آمده برای «نسرین طاها» بی تفاوت بودم
اگر در اخراجش دخیل نبودم اما مانع اخراجش نشدم از حق انسانی او دفاع نکردم از عشق و رابطه آزاد او دفاع نکردم یعنی از شعور و عقلانیت خودم دفاع نکردم، از انسان بودن خود دفاع نکردم در دام ایمان گرفتار آمده دچار از خودبیگانه شده بودم.
امروز دیگه از خود بیگانه نیستم بعد از سی و پنج سال برای نسرین طا اشک می ریزم و متأثرم، حقیقت اینکه برای خطاهای خودم بعنوان یک انسان متاثرم، برای بی تفاوتی ها خودم متأثرم، چون امروز از لحاف فکری دگرگون شدم و بسیار انسانی تر از آن زمان فکر می کنم…
اما مشکل واقعی ما در کومه له، تفکر نظامی‌گری، مردسالاری و گرایش فکری که بر این باور بود گویا رابین هود نجات دهنده است تفکری که دچار خود بزرگی شده بود، بیش از حد، از خود راضی بود، تفکری که کومه له را مقدس می دید
قطعا همه مشکلات ناشی از جنگ بود ناشی از مبارزه مسلحانه که باعث جدائی یک حزب از جامعه شده بود
کار توده‌ی را رها ، و نظامی گری را تقویت می کرد عوارض منفی آن هم زیاد بود
علرغم احترام زیاد برای جان‌باختگان و مبارزین کمونیست دارم نظامی‌گری توليد و باز تولید گرایشات منفی هم هست
از خودبیگانگی و انسان بودن و انسانی فکر کردن دور شدن،! یکی دیگر از گرایشات خطرناک مبارزه مسلحانه ست.
امروز در خارج از کشور بعد از سالها رفقائی را می ببینیم که ایزوله و تنها به زندگی پر رنج خود ادامه می دهند پس‌لرزه‌های همان خود بزرگی ها و همان مقدسات است
به نظرمن، ما با یاد رفقای جان باخته می توانم ضعیفهای خودمان را برای مردم بنویسیم،
بگذار مردم بدانند پیشمرگاتی تنها راه حل سیاسی نیست اساسأ تغییر با تفنگ ممکن نیست ساله هاست مبارزه در کردستان وجود دارد اما ما نتیجه‌ی مثبتی از آن نگرفتیم بلکه بهانه بود برای وحشیگری حکومتها تا حمام خون راه بیندازند و هزاران جوان آن دیار را به کام مرگ بفرستند.
۸ژوئیه ۲۰۲۲میلادی شمی صلواتی
