به مناسبتِ قتلِ عامِ زندانی هایِ سیاسی
(در تابستانِ سالِ ۱۳۶۷)
کسی میانِ این گورستانِ عاصی و اَفسرده
خواب نیست!
زیرا هیچ رودخانه ای
بر بسترِ رودی دیگر
آرام نخواهد گرفت
اینجا شهیدان
با کفن و تابوت
به خاک نرفته اَند
و تنها زمان مدفون است
رفیقانْ بذرهایِ همیشه ماندگار اَند:
لَمیده در گهواره ی زمین
و عریان در برابرِ آفتاب و باران و سایه های بی عبور
آری یاران
به وقتِ سنگر و ستاره
بازخواهند گشت
و با بال های تلخونِ شان
عشق و حماسه را
تکرار خواهند کرد …
# خوآئوکابرال دِمِلونتو
# ترجمه امید آدینه
