پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به کارگران ارکان ثالث مجتمع گاز پارس جنوب
کارگران پیمانکاری شاغل در پالایشگاه‌های مجتمع گاز پارس جنوبی سال‌هاست که پیگیر مطالبات به حق خود هستند. اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، همسان‌سازی در افزایش دستمزدها و اجرای طرح اقماری، حذف شرکت‌های پیمانکاری تأمین نیرو و عقد قرارداد مستقیم با کارفرما از جمله خواسته‌های اصلی این کارگران است.
کارگران ارکان ثالث صنایع نفت و پالایشگاهی به درستی دریافته‌اند که برای پیگیری و تحقق خواسته‌های‌شان راهی جز متشکل شدن ندارند. اما این را نیز باید بدانیم که ایجاد تشکل کارگری که بتواند خواست و اراده‌ی واقعی همگی آنها را نمایندگی کند باید کاملاً مستقل و خارج از نفوذ و کنترل دولت، کارفرمایان و پیمانکاران باشد.
تشکل‌هایی که تحت نظارت نهادهای دولتی شکل میگیرند چون در چارچوب‌های از پیش تعیین شده و از فیلتر تأیید صلاحیت کاندیداهای نمایندگی میگذرند به شدت تحت نفوذ و کنترل دولت و کارفرمایان قرار میگیرند و قطعاً امکان مطالبه‌گری واقعی و مستقل در راستای منافع واقعی همه کارگران از آنها سلب میگردد.
اکنون که انتخابات تشکیل “انجمن‌های صنفی” در میان کارگران پیمانکاری شاغل در پالایشگاه‌های مختلف مجتمع گاز پارس جنوبی در جریان است باید به همکاران‌مان در این مراکز یادآور شویم که “تنها راه تحقق مطالبات ما کارگران، اتکا به اراده‌ی جمعی‌مان است” و تفویض اراده جمعی و مطالبه‌گری به نمایندگانی که ناگزیر باید از فیلتر تأیید نهادهای کارفرمایی و دولتی بگذرند می‌تواند مبارزات ما را هم به انحراف ببرد و هم دچار تسلسل و فرسایش نماید.
انجمن‌های صنفی کارگری که سال‌هاست در بسیاری از مراکز شکل گرفته‌اند بخاطر تحت نفوذ بودن از سوی نهادهای دولتی و کارفرمایی تاکنون هیچ دستاوردی برای کارگران نداشته‌اند و نمونه‌ی واضح آن را می‌توان در همسویی کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران با دولت و کارفرمایان و نهاد ضدکارگری خانه کارگر در تحمیل هرساله‌ی دستمزدهای حقارت‌بار دید.
کارگران و همکاران ارکان ثالث شاغل در عسلویه؛
انتخاب هر شکلی از نمایندگان کارگری برای پیگیری این مطالبات و روند پیگیری خواسته‌ها توسط نمایندگان باید با نظارت و اعمال نظر جمعی و مداوم تمامی کارگران صورت گیرد.
بدیهی است که تنها شکل مناسب برای متشکل شدن و سازمانیابی کارگری در شرایط کنونی، اتکا و شکل دهی به مجامع عمومی و نظارت مستمر بر کار نمایندگان در خارج از حیطه‌ی نفوذ و کنترل نهادهای دولتی و کارفرمایی است.
کارگران نباید اجازه بدهند که چارچوب‌های تحمیلی و از پیش تعیین شده‌ی دولتی برای ایجاد تشکل‌های کارگری منجر به انحراف در مطالبه‌گری از طریق نفوذ و کنترل بر نمایندگان انتخابی کارگران گردد.
از اینرو اراده جمعی و حضور و نظارت همیشگی ما کارگران در پیگیری مطالبات‌مان تنها راه تحقق آنهاست.
در این راستا تنها مسیری که می‌تواند تضمین‌کننده‌ی نقش اراده‌ی جمعی و ایجاد تشکل مستقل کارگران باشد، برگزاری مجمع عمومی کارگران هر پالایشگاه به شکل جداگانه و انتخاب نمایندگان واقعی آن مرکز، و در نهایت ایجاد “مجمع نمایندگان کارگران ارکان ثالث پالایشگاه‌های مجتمع گاز پارس جنوبی” است.
واضح است که عملی کردن این امر مهم، می‌باید کاملاً مستقل و خارج از نفوذ عوامل کارفرما و دولت انجام گیرد و نظارت کارگران در مجامع عمومی بر فعالیت و پیگیری‌های نمایندگان تضمین شود.
زنده باد مجامع عمومی کارگری
پیش به سوی ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری
اتحادیه آزاد کارگران ایران- یازدهم شهریورماه ۱۴۰۰
