سالی که نکوست از بهارش پیداست! سال گذشته برای کارگران و بازنشستگان، معلمان و پرستاران و حقوق بگیرانی که سرشان در آخور ٬٬بیت المال٬٬ نبود، کسانی که همدست حکومتیان دزد و اختلاسگر نبودند، سال فقر بیشتر، گرانی بیشتر، بی تامینی بیشتر و سال کرونا بود.در آخرین روزهای سال نیز با وجود چنین ابعاد تکاندهنده ای از فقر و بی تامینی باز هم از بالا سرکارگران دستمزد چند بار زیر خط فقر رقم زده شد و شورای عالی کار (مثلت دولت، کارفرما و کاسه لیسان خانه کارگر) نرخ حداقل دستمزد را برای کارگرانی که شامل قانون کار میشوند، دومیلیون و ششصدو پنجاه و پنج هزار تومان تعیین کرد. در حالیکه خودشان بارها خط فقر ۱۲ میلیونی اذعان کرده اند.
در سال گذشته آنقدر فشار زندگی و فقرو بیکاری شدید بود که بر شمار فروشندگان کلیه و اجزاء بدن افزوده شد. وآمار تن فروشان بازهم بالاتر رفت. همچنین بدلیل رشد سرسام آور بیکاری مردم بیشتر به کارهایی چون کولبری، سوختبری و دستروشی رو آوردند. و بودند کسانی هم که تحمل این وضعیت را نتوانستند بیشتر تحمل کنند و دست به خودکشی زدند.
اما در برابر این بساط بردگی کارگران و مردم کوتاه نیامده و جدالی سخت در سطح جامعه جاری بود و کارگران و بازنشستگان در نبردی هز روزه رژیم دزد سالار و کارگزارانش را به وحشت انداختند. از جمله یک وحشت رژیم دزد سالار از حضور و اعتراض طبقه کارگر و بازنشستگان، معلمان و پرستاران با پرچم افزایش دستمزدها به بالای ۱۲ میلیون بود جنبشی قدرتمند که همچنان ادامه دارد. اعتراضات گسترده کارگری در سال گذشته و تداوم آن تا به امروز بطور واقعی نوید دهنده دوره جدیدی از حضور هرچه گسترده تر و فعالتر ۹۹ درصدیها در زندگی اجتماعی است. دوره‌ای آغاز شده که برای حاکمین دزد، اختلاسگر و قاتل و شکنجه‌گر دیگر امانی نیست و باید بساطشان را جمع کنند و بروند. دیگردوران استثمارحداکثری و بیحقوقی مان را باید خاتمه بدیم.
گرانی و تورم
پس از گذشت چند روز از فروردین شاهد هستیم که رشد قیمت اجناس(گرانی!) دوباره ادامه دارد. مرغ ، گوشت گوسفند و گوشت گاو، قند و شکر، روغن نباتی جامد، روغن زیتون، روغن مایع، پوشاک و کفش، هتل و رستوران، کرایه تالار پذیرایی و غذاهای آماده، مبلمان و لوازم خانگی گران تر شده اند. طبق خبر ایسنا از اول اردیبهشت هم هزینه آب و برق بیشتر خواهد شد. این افزایش قیمت طبق گفته وزیر نیرو: “مصوبه هیات وزیران مربوط به امسال نیست و از سال ۱۳۹۷ مقرر شده است و به جای اینکه هر سال ارقام متعددی مطرح شود، دولت عدد واحدی را تصویب کرد که بر اساس آن تعرفه آب و برق از اول اردیبهشت فارغ از اینکه میزان تورم چقدر است، برای کسانی که الگوی مصرف را رعایت می‌کنند معادل ۷ درصد افزایش یابد. وی افزود: در همان مصوبه ذکر شده بود افرادی که میزان مصرف آنها بیش از الگو تعریف شده است، مشمول ۱۶درصد افزایش تعرفه خواهند شد.“(به نقل از ایسنا)
البته گرانی تنها بلایی نیست که سایه شومش بر سر بخش عمده مردم سنگینی میکند. بیکاری های ناشی از اقتصاد دزد سالار و رانت خوار اسلامی از طرفی وپاندمی کرونا از طرف دیگر زندگی اکثریت مردم را در معرض خطر گذاشته است.
سئوال این است که آیا طبقه کارگر و اکثریت مردم ابزارهای تاثیر گذاری بر این وضعیت فاجعه بار اقتصادی را دارند یا نه؟ چه راه کاری را با توجه به امکاناتمان در دست داریم تا بر سرنوشت مان بتوانیم تاثیر بگذاریم؟ آیا اساسا راهی برای نجات داریم؟ بخصوص الان که به اول ماه مه ، روز جهانی کارگر نزدیک میشویم، چه کارهایی رامی‌توانیم و باید انجام بدهیم؟
راه‌کارهایی که جلوی راه ماست کدامند؟
۴۳ سال پیش مردم انقلاب کردند و توانستند رژیم تا دندان مسلح آریامهری را با تمام دم دستگاه ساواک، پلیس، زندان ، اختناق و سانسورش سرنگون کنند. امروز به مراتب جامعه به جلو آمده و در موقعیت بسیار بهتری قرار داریم و مردم ضمن اینکه در کمین فرصتی برای پایان دادن به بساط جهنمی این حکومتند بلکه دارند از جامعه آینده شان و حق داشتن یک زندگی شایسته انسان سخن میگویند. بطور واقعی نیز کم هزینه ترین راه در مقابل ما مردم برای رها شدن از این شرایط برده وار انقلاب است و بس. در این نبرد ما کارگران، ما مردم چیزی جز زنجیرهای دست و پایمان را از دست نخواهیم داد. در عوض میتوانیم یک دنیای شایسته انسان برای خود و نسلهای آینده بسازیم.
همه میدانیم که از انقلاب مشروطه به اینور، بارها مردم بپا خواسته اند، گرچه هر بار سرمایه داری جهانی به کمک سرمایه داری وطنی آمده است و با علم کردن “ضد انقلابی، در قالب نجات دهنده ای“ گوی انقلاب را از دست مردم ربوده است. اما تفاوت اینجاست که امروز همه این تجارب را داریم و با جلو آمدن هر روز بیشتر گفتمان های چپ و رادیکال راه برای به انحراف کشیدن انقلابمان مسدود تر میشود. و وقتی به سیر تحولات سیاسی جامعه نگاه میکنیم انقلاب انسانی در چشم انداز نزدیگ جامعه قرار گرفته است. و این نوید بخش است.
قبل از هر چیز این را نیز باید متوجه باشیم که یک اصل را در جامعه، همه کارگران و زحمتکشان باید آگاهانه ببینند و بطلبند. آن اصل هم این است که ثروتهای ما در این کشور متعلق به تمام شهروندان است. نفت، گاز، طلا و مس و بقیه معادن متعلق به همه است. این اصل را باید همه مردم فارغ از جنسیت، طرز تفکر و محل تولدشان، حق خود بدانند و با سنبه پُر و با گردنی برافراشته فریاد بزنند: دست دولتمردان دزد و اختلاسگر و آقازاده هایشان از ثروت جامعه کوتاه! همانطور که کارگران، بازنشستگان و معلمان و پرستاران در جریان مبارزاتشان بارها اعلام کرده اند که معیشت،منزلت حق مسلم ماست!
به عبارت روشنتر داشتن یک زندگی انسانی صدقه به ما مردم نیست. بلکه حق مسلم ما است و این دولتمردان دزد و همپالکی هایشان هستند که به کمک قانون و زور و زندان ثروتهای جامعه را میچاپند و سند آنها را به اسم خودشان مینویسند. حقیقت این است که ثروتهای این مملکت متعلق به تمام شهروندان است. اینکه امروز در شماره حسابهای خامنه ای و دیگر دزدان تلنبار شده است را باید از حلقومشان بیرون بکشیم.
اصل دیگری که باید در نظر بگیریم و به خود یادآوری کنیم این است که سرمایه داران و دولتشان سعی در این دارند که کارگران را تکی تکی گیر بیاورند و حداقل دستمزد و امکانات را بهشان بدهند وبیشترین کار را ازشان بکشند و مانع ازاتحاد و همبستگی کارگران با هم بشوند. این رژیم دزد و قاتل برای پراکنده نگه داشتن کارگران و زحمتکشان جامعه از زندان و شکنجه و اعدام استفاده کرده است تا با کمک نیروی چماقدار و سرکوبش ما را مرعوب کند و مانع اتحاد و همبستگی‌مان بشود. اتحاد و همبستگی قویترین سلاح ما در مقابله با کارفرمایان و دولت دزد و اختلاسگر است. حق تشکل، حق مسلم ماست!
اصل دیگری که باید در نظر داشته باشیم، حق اعتصاب و اعتراض است. این حق همه انسانهاست که اعتراض کنند و خواهان زندگی خوب و مرفه ای برای خود و همنوعانشان بشوند. رژیم دزد سالار حق ندارد که معترضین را بازداشت، شکنجه و اعدام بکند. کلیه فعالین کارگری و اجتماعی باید سریعا و بی قید و شرط از زندان آزاد شوند! کلیه زندانیان سیاسی باید فورا آزاد شوند.
اصل دیگری که باید در نظر داشته باشیم، با انبوه ثروتی که وجود دارد همه مردم میتوانند در رفاه باشند اگر حاکمان دزد و چپاولگر کنار زده شوند. همین امروز نیز باید کارگران بیکار اعم از زن و مرد از بیمه بیکاری مکفی برخوردار باشند. بعلاوه همه افراد کم درآمد و بدون درآمد باید از حقوق پایه ماهانه در حد یک زندگی انسانی برخوردار باشند. تا کسی دیگر مجبور نشود به کارهای بی ثبات و شاقی چون دستفروشی و کولبری و سوختبری و غیره روی آورد.
اول ماه مه روز جهانی کارگر روز کیفرخواست کارگران علیه سیستم ضد انسانی سرمایه داری حاکم و مصائب آنست. اول مه در عین حال فرصتی است برای فریاد مطالبات فوری همین امروز و همه اینها باید مضمون پوسترها، بنرها، سخنرانی ها و قطعنامه های روز جهانی کارگر باشند. در اول ماه مه رساتر از هر وقت بر نابودی نظام وحشی سرمایه داری و برپایی سوسیالیسم فریاد بزنیم. سراسری و در همه جا اعلام کنیم که “حداقل دستمزد ۱۲ میلیون تومان، هم امروز ، هم امروز! ” ، ” ایجاد تشکلهای مستقل حق مسلم ماست!” ، “زندانی سیاسی، آزاد باید گردد! ” ، ” بیمه بیکاری مکفی برای کلیه داوطلبان کار!”
سال ۱۴۰۰ را باید به سال پایان کابوس رژیم دزدسالار و قاتل و سرکوبگر اسلامی تبدیل کرد. با سرنگونی این رژیم هار بشریت را از دست شان نجات میدهیم و ریشه تروریسم پرورشان را در منطقه میخشکانیم. زنده باد انسانیت! *
