در حاشیه میزگرد رادیو پیام
“متدولوژی برخورد به کنفدراسیون کار ایران-خارج از کشور” عنوان میزگرد اخیر رادیو پیام کانادا با ایوب رحمانی و محمد آسنگران است. در این برنامه ایوب رحمانی مجموعه ای نکات و سوال و اتهام در مورد کنفدراسیون مطرح میکند که بخش عمده آن توسط محمد آسنگران پاسخ میگیرد، اما یک نکته مهم که نقطه رجوع و اتکای بحث ایوب است بی پاسخ ماند که من در اینجا به آن میپردازم.
جنبه جدی و اساس بحث ایوب رحمانی اینست که کنفدراسیون میخواهد برای کارگران ایران تشکل درست کند و تشکلهای کارگری داخل را به خود جذب کنند و کسی حق ندارد بالای سر کارگران ایران برایشان تشکل درست کند… او برای مستدل کردن ادعای خود به یک عبارت بعنوان بند اساسنامه رجوع میکند و آنرا چنین نقل میکند:
“تشکیلات کنفدراسیون می‌تواند از طریق به عضویت درآمدن گروه‌ها و تشکلهای کارگری داخل و خارج از کشور گسترش یابد”.
اما این ادعا حقیقت ندارد. اسناد کنفدراسیون، از جمله اساسنامه، در وبسایت این تشکل موجود است و از طریق آدرس iranlc.org در دسترس همگان است. شکل درست بند مذکور که در بند ۷ (فصل اول، ماده اول) اساسنامه آمده چنین است:
“تشکیلات کنفدراسیون می‌تواند از طریق به عضویت درآمدن گروه‌ها و تشکلهای کارگری خارج از ایران گسترش یابد.”
یعنی بطور خلاصه ایوب رحمانی بجای “خارج از ایران” عبارت “داخل و خارج از کشور” را نقل میکند و سپس از این نحوه نقل نتایجی میگیرد که پایه و اساس اتهامات بی اساس او به کنفدراسیوان است.
اکنون سوال اینست که چرا آقای رحمانی بند اساسنامه را اینچنین بشکل متفاوتی نقل میکند؟ من برخلاف روش ایشان، در مورد این نحوه نقل قول اتهامی به او وارد نمیکنم و فکر میکنم باید فرصت داد که پاسخ بدهد. وظیفه اخلاقی و پایبندی ایشان به حقیقت ایجاب میکند که به شنوندگان حرفهایش توضیح دهد و امیدوارم ارزیابی خود از کنفدراسیون را تصحیح کند.
