در روز جهانی عشق از عشق بین دو همجنس نیز سخن بگوییم!
۲۵ بهمن برابر با ۱۴ فوریه روز جهانی عشق است، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی عمدتا در این روز تنها از عشق بین یک زن و مرد سخن میگویند و این گونه القا میشود که گویا تنها عشق موجود عشقی است که باید بین دو جنس مخالف باشد اما این بار بر خلاف رویه معمول میخواهم این بار از عشق پنهانی و ممنوعه‌ای سخن بگویم که با سد سانسور روبرو است: عشق بین دو همجنس….
وقتی از عشق بین دو همجنس در جامعه ایران سخن می‌گوییم فورا برآشفته میشوند که این عمل بیگانه با فرهنگ ما است و به جامعه غربی ارتباط دارد! در حالی که گرایش بین دو همجنس نه تنها ارتباطی به فرهنگ و تربیت ندارد بلکه دلایل علمی چ زیستی متعددی در مورد آن گفته شده است که به صورت خلاصه سعی خواهم کرد به آن بپردازم.
پیش از پرداختن به موضوع اصلی به این موضوع می‌پردازم که اساسا همجنسگرایی چیست؟ در پاسخ باید گفت تا کنون یک تعریف جامع که چرا فرد همجنسگرا میشود اعلام نشده است اما آنچه مورد قبول بسیاری از منابع پزشکی و علمی از جمله سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان بین‌المللی بیماری‌ها (ICD) و انجمن روانشناسی اروپا است این است که یکی از دلایلی که باعث گرایش به همجنس میشود تاثیرات هورمونی در دوران جنینی بر روی جنین باعث ایجاد گرایش همجنسگرایانه میشود.
بنابر این تعریف تاثیرات شدید هورمون تستوسترون بر روی جنین دختر و تاثیر هورمون پروژسترون بر روی جنین پسر در همجنسگرا بودن افراد تاثیر دارد! این تعریف به معنای اختلال هورمونی نیست بلکه ترشحات هورمونی دوران جنینی تنها بر روی تمایلات افراد تاثیر دارد و تغییراتی در هورمون‌های افراد رخ نخواهد داد.
همچنین تا مدت‌ها تصور میشد که گرایش به همجنس منشأ ژنتیکی دارد اما اکنون ثابت شده است که گرایش جنسی فارغ از دگرجنسگرایی یا همجنسگرایی تحت تاثیر چندین ژن هستند و ژن خاص گرایش جنسی همجنسگرایانه یا دگرجنسگرایانه وجود ندارد! از همین رو دلیل دیگر وجود عوامل متفاوت ژنی در بدن افراد همجنسگرا است!
علاوه‌بر این موارد، عوامل محیطی و قرار گرفتن فرد در محیطی که در بیدار شدن ژن‌ها کمک کند نیز بر گرایش جنسی بر همجنس تاثیر دارد، از همین رو عوامل محیطی نیز از عوامل موثر دیگری هستند که علم امروز در علت وجود گرایش به همجنس از آن سخن می‌گوید.
از همین رو گرایش به همجنس را میتوان از هم کنش عوامل ترشحات هورمونی دوران جنینی، عوامل ژنی و عوامل محیطی دانست که فرد در انتخاب آن نقشی ندارد و غیرارادی است، از همین رو انجمن‌های روانشناسی از آن به عنوان یک تفاوت طبیعی در کارکرد جنسی-عاطفی انسان‌ها نام می‌برند! از همین رو همجنسگرایی نه تربیتی است و نه فرهنگی بلکه بخشی از زیست طبیعی است که در برخی افراد وجود دارد.
اما به موضوع اصلی این نوشتار که همان عشق دو همجنس است بپردازیم! در بین جامعه ایران وقتی از عشق دو همجنس گفته میشود فورا نگاه‌ها به سمت سکس می‌رود و میگویند ما هر آنچه در مورد روابط دو همجنس میبینیم تنها سکس آنها است پس آن عشقی که میگویید کجا است؟ در مقابل بسیاری از افراد کوئیر ایرانی هم میگویند که به علت جرم انگاری روابط بین دو همجنس عشق بین دو همجنس دیده نمیشود!
اما باید گفت که در قوانین قضایی و اجتماعی و فرهنگی ایران آن چه غیرقانونی و جرم و غیراخلاقی و تابو به شمار می‌آید سکس است، عشق نیست، در این جامعه حتی سکس بین یک دختر و پسر هم خارج از ازدواج باشد تابو دیده میشود چه رسد به جامعه کوئیر ایران که چون توانایی بروز خود را ندارند! همچنین تنها نگاه مردم به فیلم‌های پورن است و جامعه این برداشت را دارد که زندگی مشترک دو همجنس در همین سکس خلاصه میشود.
به همین جهت باید گفت موضوع اصلی این است که مردم و جامعه ایران نمونه‌ای ندارند که ببینند! مردم هنوز عشق دو همجنس را ندیده‌اند که بدانند یا ندانند چقدر عاشق میشوند و چقدر با هم عاشقانه زیست میکنند، اما عکس‌ها و فیلم‌های دو همجنس را در حال سکس می‌بینند. خب از همین هم حرف می‌زنند، اگر ما چند نمونه از رابطه‌های عاشقانه‌ای دو همجنس را نشان جامعه بدهیم، از عشق دو همجنس هم حرف می‌زنند.»
به همین جهت وظیفه ما فعالان برابرخواه و فعالان حقوق جامعه کوئیر این است که در این برهه زمانی که هستیم و فعالیت میکنیم بیش از آنکه به سکس و نیاز سکسی افراد کوئیر بپردازیم که قطعا نیازی طبیعی است باید بیاییم و از عشق دو همجنس و زندگی عاشقانه دو همجنس سخن بگوییم که حتی اگر از بعد سیاسی و قضایی جامعه کوئیر همچنان تحت فشار بود با این اکت فرهنگی حداقل در بخشی از جامعه فشار کاسته شده و این زیست عاشقانه دو همجنس در جامعه عادی‌انگاری شود و همانند یک زیست طبیعی مانند زیست دگرجنسگرایانه به آن نگاه شود.
از همین رو در روز جهانی عشق باید تمام کسانی که ادعا میکنند دغدغه حقوق بشر، برابری جنسیتی و حقوق کوئیر را دارند در کنار عشق دو جنس مخالف از عشق بین دو همجنس هم سخن بگویند تا جامعه ایران ببیند و درک کند که عشق بین دو همجنس وجود دارد و بخشی جدانشدنی از هر جامعه‌ای است که نمیتوان آن را کتمان کرد بلکه باید با زدودن تعصبات جنسی و جنسیتی این عشق را با آغوش باز پذیرفت و در جهت ایجاد جامعه‌ای گام برداشت که افراد به علت تمایلات عاشقانه خود طرد و منزوی نشوند و در کنار سایر اعضای جامعه در جهت شکوفایی گام بردارند! این تاثیر مثبت آرامش روانی جامعه و مشارکت مثبت جامعه کوئیر در پیشفرفت جوامع را در کشورهای دموکراتیک میبینیم و بدون شک با استقرار یک جامعه آزاد، برابر، سکولار، دموکراتیک و مبتنی بر عدالت اجتماعی در ایران به جای جمهوری اسلامی میتوان این آرامش روانی و مشارکت مثبت جامعه کوئیر در پیشرفت جامعه را در ایران دموکراتیک نیز شاهد باشیم.
پ.ن: در این متن مشخصاً از واژه دو همجنس به جای همجنسگرایان استفاده شده است که بازتولید حذف و ندیدن دوجنسگرایان نباشد، زیرا که رابطه یک فرد دوجنسگرا با همجنس خود نیز شامل این زیست عاشقانه دو همجنس میشود.
ووکاشین پاکروان
فعال اکو-سوسیالیست و حقوق کوئیر
