از سال۹۹ ۱۹روز ۲۵ نوامبر از سوی سازمان ملل؛ روز جهانی علیه خشونت بر زنان اعلام شده است. رهایی انسان بدون نقد همه جانبه نظامهای حاکم امکان پذیر نیست. انسان آزادیخواه و مساوات طلب نمیتواند بدون نقد مذهب بعنوان عامل بی حقوقی زن آزاد باشد. انسان وقتی میتواند آزاد باشد که از پیله مذهب؛ از فرهنگ ضد زن و زن ستیز؛ از سنتهای عقب مانده و اسارت آور و قوانین تبعیض آمیز را نقد کرده و آز آن عبور کرده باشد. این وظیفه جنبش زنان و برابری طلب است
کماکان نابرابری و تبعیض جنسی در سراسر جهان حکم میراند. کماکان نابرابری زن و مرد در دستمزد برابر در قبال کار برابر، خشونت جنسی علیه زن، زن‌آزاری و زن ستیزی، آپارتاید جنسی و بیحقوقی مطلق بخشی از واقعیات زندگی نیمی از جامعه بشری، از کشورهای اسلام زده ای مانند ایران تا متمدن ترین کشورهای جهان، است. زنان کماکان جزء اولین قربانیان بيكاری و تعرض بورژوازی به سطح معیشت جامعه، اولین قربانیان جنگ و اولین قربانیان خشونت اند. هنوز عقب‌مانده ترین سنتها، پوسیده ترین و گندیده ترین فرهنگها به خشن ترین شکل زندگی میلیونها انسان را در بخش اعظم دنیا رقم میزند.
نظام سرمایه داری و ارتجاعی اسلامی در ایران ؛ زن را در موقعیتی قرار داده است که برای هر ذره حقوق انسانی باید روز مره بجنگد. بیکاری و بی حقوقی عظیم زنان خانه دار توجیه و پوشانده شده است. کار کمر شکن در خانه؛ پرورش نسلهای بعدی کارگران برای فرستادن به بازرار کار ارزان؛ میلیونها زن و دختر جوان را به بردگان و کارگران بی اجر و مزد سرمایه داری تبدیل کرده است. مزید بر این فرهنگ و سنت مرد سالار و اسلامی و قوانین شرعی و ضد زن از حجاب اجباری تا کودک همسری، سلب حق طلاق وحضانت فرزند؛موقعیت زنان را به فرو دست ترین انسانها تنزل داده است
رهائی واقعی زن کار جنبشی است که بردگی زن و زن ستیزی بخشی از بردگی خود او است. آزادی زن و تامین برابری کامل زن و مرد در همه شئون زندگی٬ رهائی کامل زن از همه قوانین و سنت و فرهنگ پوسیده و ضد زن٬ بخش لایتجزای آزادی و رهائی طبقه کارگر و جنبش سوسیالیستی این طبقه است. جنبشی که آزادی خود و کسب برابری و رهائی کامل خودش همراه خود کل بشریت را رها میکند. آزادی و رهائی طبقه کارگر بدون آزادی زن٬ غیر ممکن است. ایجاد جامعه ای برابر و بری از ستم٬ بدون مبارزه‌ای رادیکال و عمیق علیه ستم بر زن و بدون طرح مطالبات ماکزیمالیستی در دفاع از حق زن و اتحاد زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب حول آن ممکن نیست.
سرنوشت برابری زن مرد در تمام شئونات زندگی و رفع کلیه نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی و ستم و استثمار طبقاتی ناشی از نظام سرمایه داری و از جمله آزار و تبعیض جنسی؛ به سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری جامعه ای انسانی و عداتخواه گره خورده است.
نه به آپارتاید جنسی نه به حجاب اجباری
زنده باد آزادی و برابری
توفیق محمدی
نوامبر ۲۰۲۰
