به: جناب آقای «رجب طیب اردوغان»، ریاست محترم جمهوری ترکیه
از: تعدادی از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایرانی پناهنده و در خطرِ ساکن در کشور ترکیه
موضوع: گزارش وضعیت و درخواست برای تسهیل پروسه‌ی انتقال به کشوری دیگر از طریق بازاسکان در کشور سوم
ما تعدادی از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایرانی پناهنده در کشور ترکیه به شما یادآور می‌شویم که بر اساس کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان، مصوب ۲۸ ژوئيه ۱۹۵۱/ژنو/سازمان ملل متحد؛ مورد تأكيد و اجرای دولت‌های امضاء کننده‌ی این پیمان می‌باشد و در این مصوبه، به وضوح و الزاما قید شده است كه كليه افراد بشر بايد بدون تبعيض، از حقوق بشری و آزادی‌های اساسی، با برابری کامل برخوردار گردند.
بنابراین کنون این نامه را از سر ناچاری و با توجه به عدم رعایت عدالت از سوی جامعه‌ی بین‌الملل در دسترسی به ابتدایی‌ترین حقوق انسانیمان که حق زندگی است، برای شما ارسال می‌کنیم.
ما جمعی از روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایرانی پناهنده در کشور ترکیه هستیم که به دلیل تفکرات سیاسی و عقیدتیِ مشروع خود، قادر به ادامه‌ی فعالیت‌های حرفه‌ای در کشورمان ایران نبوده‌ایم و ناچار به ترک وطنمان شده‌ایم.
از این رو به اطلاع شما ریاست محترم جمهوری می‌رسانیم که تمامی افراد امضا کننده این نامه که بیش از ۶ سال است که بدون تعیین تکلیف در روند بازاسکان در کشور سوم، در ترکیه به سر می‌بریم و تا لحظه‌ی نگارش این نامه، دها مرتبه از طریق نهاد‌ها و سازمان‌های مرتبط با پناهندگان از جمله «کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در امور پناهندگان» پیگیر وضعیت خود بوده‌ایم اما متاسفانه به هیچ نتیجه‌‌ی ملموس و مطلوبی دست نیافته‌ایم و سال‌هاست که پاسخ مشخصی دریافت نکرده‌ایم.
طی سال‌های اخیر، حاکمان جمهوری اسلامی و سرویس‌های امنیتی آن، با تهدید‌ها و فشارهای فزاینده و مستمری که به ما و خانواده‌هایمان در ایران وارد کرده است، قصد داشته تا به هر شکل ممکن ما را از ادامه‌ی فعالیت‌های قانونی و حرفه‌ای خود در حوزه‌ی روزنامه‌نگاری و خبرنگاری بازدارد که این رویکرد شامل احضار و بازجویی خانواده‌ها – ارسال پیام‌های تهدیدآمیز برای ما و در برخی موارد اقدام به طراحی ربایش بوده است.
همان‌گونه که مستحضر هستید، طی سال‌های گذشته تا کنون، ده‌ها گزارش از رسانه‌های رسمیِ ترکیه مبنی بر انجام عملیات تروریستی توسط مزدورانِ وابسته به جمهوری اسلامی ایران در خاک این کشور منتشر شده است که از ترور و ربایش ایرانیان که بخش عمده‌ای از آن را روزنامه‌نگاران تشکیل می‌دهد حکایت دارد که بعضاً برخی از عملیات و عوامل اطلاعاتی جمهوری اسلامی با هوشیاری سرویس‌های امنیتی–اطلاعاتی کشور متبوع شما مورد شناسایی و بازداشت قرار گرفته‌اند.
بر این اساس، ما امضاء کنندگان این نامه، ضمن تاییدِ وجود تهدیدات جانیِ بالقوه و غریب‌الوقوع و قرار گرفتن در فضای رعب و وحشت به واسطه‌ی تهدیدات پی‌در‌پی توسط عاملان امنیتی جمهوری اسلامی در خاک ترکیه؛ خواستار پیگیری و تسریع در روند رسیدگی به پرونده‌های پناهندگی خود در چهار‌چوب و ساختار اداری و قانونی کشور ترکیه هستیم.
لازم به ذکر است که هر یک از امضاء کنندگان این نامه، بارها طی تماس‌های تلفنی و ارتباطات مکتوب با کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگانِ ترکیه، به این نتیجه رسیده‌ایم که تنها حاکمیت ترکیه است که وظیفه و امکانات و ابزار کافی جهت تضمین امنیت و رسیدگی به وضعیت بحرانی ما را در دست دارد. این در حالی است که همزمان، سازمان مهاجرت ترکیه نیز این مسئولیت را بر عهده‌ی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان قرار می‌دهد و هیچ‌گونه راهکارِ مطلوب و مشخصی را در جهت برون‌رفت از شرایط بحرانی کنونی به ما ارائه نمی‌دهد.
بنابراین، با توجه به توضیحات فوق و با استناد به کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو که ترکیه نیز به عنوان یکی از امضاء کنندگان این پیمان، حق پناهندگی، حفاظت و اقامت دائم در ترکیه را تنها برای پناهندگان اروپایی به رسمیت می‌شناسد و چنین حقی را برای پناهندگان غیر اروپایی قائل نیست، از حضرتعالی تقاضا داریم تا در این زمینه دستورات و اقدامات لازم در جهت خروج فوری ما روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایرانیِ در خطر را از کشور ترکیه مبذول فرموده و با استفاده از تمامی ابزار و راهکار‌های موجود، پروسه‌ی اسکان مجدد در کشوری اَمن را برای امضاء کنندگان این نامه تسهیل بفرمایید.
امضاء کنندگان:
– علی اصغر (کوروش) زمانی
– مسعود اخترانی تهرانی
– علی میرحیدری
– سیروان منصوری
– کامران چاه‌تال
ارسال رونوشت به:
مدیریت کل سازمان مهاجرت ترکیه
سازمان گزارشگران بدون مرز RSF
سندیکای روزنامه‌نگاران ترکیه TGS
کمیته‌ی حفاظت از روزنامه‌نگاران CPJ
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران IFJ
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل UNHCR
