لالایی بلدند اما خوابشون نمیگیرە , پیرامون اتحاد ھزیمت و انفعال

سلام قادری
September 18, 2020

لالایی بلدند اما خوابشون نمیگیرە

پیرامون اتحاد ھزیمت و انفعال

پدیدە عجیبی نیست کە طیف ورشکستە ھزیمیچی در ھر مقطع و اختلافی کە در حزب کمونیست  ایران سر باز کرد؛سر از لاک بیرون بیاورد و بگوید من ھم ھستم و اشک تمساحی ھم بریزد؛آنچە کە عجیب است عدەای ھستند کە در نھایت بیمسئولیتی و بیسوادی سیاسی در حزب کمونیست  ایران بلوای چپ و راست بە راە انداختند،برنامە برای حذف و بی اعتبار کردن با اعتبارترین چھرەھای زندە  در درون حزب کمونیست ایران ریختند،اگر مسئول برنامەای تلوزیونی یا نشریەای حزبی بودند آن را تبدیل کردند بە سکان تفرقە و شکاف افکنی؛اما امروز  کە متوجە شدەاند آن تعبیر مالیخولیایی از  رادیکالیزم  و مبارزە کمونیستی در میان صفوف کومەلە و فعالین آن در داخل و خارج نخ نما شدە است ژست وحدت طلبی بە خود گرفتەاند.این فرار بە جلو البتە ویژگی مشترک نحلەھای مختلف جریان ھزیمتچی و رفقای انفعال طلب و خود رادیکال پندار آنان در صفوف حزب کمونیست  ایران است.بە قول معروف دست پیش میگرند کە پس نیفتند. جدیدا در تومارھای تکراری و کلیشەای کە منتشر میکنند بە دوگانگی  مثال زدنیی ھم متوصل میشوند،  بلکە سقوط سیاسیشان را کند شتابتر کند.آنھایی کە در چند سال گذشتە پیدا و پنھان با نحلەھای  کمونیزم کارگری ھمزبان و ھمسنگر شدند تا مبارزە و سیاستھای سرافرازانەی کومەلە را زیر سوال ببرند  امروز در نقش دایە مھربانتر از مادر فیگور وحدت طلبی بە خود گرفتەاند. آنھا میگویند رفقایی کە سالھاست شماھا را راست و ناسیونالیست و رفرمیست  میخوانیم بیایید با ما کار کنید و در یک جبھەی ھمە با ھم، چپ و راست بمانیم و برای تقسیم تشکیلات ھم با ھم معاملە و مذاکرە بکنیم.البتە این حرفھا را چون روی مجلس را ندارد در پوشش وحدت طلبی کاذب و  شوخیواری بیان میکنند کە بیشتر بە نوشدارو بعد از مرگ سھراب شبیە است.جامعە،فعالین و ھمگانی کە امروز ادعا میکنند از ماھیت دو طرف آگاە نیستند و آنھا با علنی کاری،تو بخوان- بلواساری-،میخواھند چپ و راست را بە آنھا بشناسانند،خوب میدانند کە در چند سال گذشتە این رفیق ابراھیم علیزادە بود کە تمام تلاشش را کرد تا این رفقا را از مسیر شکاف افکنانەای کە در پیش گرفتە بودند باز بدارد.ھمگان جلسات،مصاحبە ھا و اظھار نظرھای رفیق ابراھیم  را دنبال کردەاند و البتە مصاحبە ھای مدعیان امروزی وحدت را ھم دیدەایم و بە یاد داریم.تا این لحظە ھم کە بندە این مطلب را مینویسم ھنوز  چشم بە راە یک صفحە A4 ماندەایم کە خلاصە و سرتیتروار پلاتفرم  سیاسیشان را در آن اعلام کنند.بضاعت دانش و بیمسئولیتی این رفقا روز بە روز بیشتر عیان میشود،در حالی کە فاقد یک صفحە آ ٤ پلاتفرم  ھستند،اما دشمنان و رقبای حزب کمونیست  ایران را با بلوای گاە بەگاھی کە در سوسیال میدیا راە میندازند دلخوش میکنند.

جدی گرفتن این رفقا،ما را از جدیت خواھد انداخت

آنچە کە این رفقا  عملا انجام دادەاند ، نشات از اندوختەھای سیاسی شخصیشان گرفتە  است،حالا گیرم ھر کدامشان خود را مارکس زمانە بداند،یا نداند؛نھایتا  عملکردشان بە عنوان  انسانھای  سیاسی و مبارز البتە می بایست از دانش سیاسی و اجتماعیشان، از مسئولیت پذیری و تعھدشان  و البتە از درک ضروریات مبارزاتی این دورە سرچشمە گرفتە باشد.انصافا دانش این رفقا یکی از سرچشمەھای خطاھایشان است.یک صفحە آ٤، یا یک ھزار کتیبەی آ٨ فرقی نمی کند،ھر چە کە بنویسند و ھر چند ھزار صفحە کە بنویسند باز قادر نبودەاند ھیچ بگویند،چرا؟چون ھر چە را کە نانوشتە باشد و قبلا صاحب نظری بیان نکردە باشد از نظر آنان راستگرایی است،آنچە را ھم کە میگوند و بە زعم خودشان عین رادیکالیسم  است یا بدیھایتی کلیشەای  و تکراری است، یا تکرار تنگ نظری و دگماتیزم فکری است کە شخص و یا جریانی از -خودچپ پنداران- ایران، یا خارج از ایران مبتکر و مبتلای اولیەاش بودەاند. ھر روز کە سوسیال میدیا را مرور میکنم بە تکرار مطالب جبھە مشترکی از ھزیمتچیان بە حاشیە افتادەی خارج از کومەلە و البتە این رفقای خود چپ پندار بر میخورم . آشکارا عدم جدیت و گزافە گویی را در نوشتەھایشان می بینم بە خودم میگویم باید جواب این ھمە کتمان،توھین و تعصب را داد ؟  آیا پاسخ دادن بە این چنین مطالبی افتادن در دامی نیست کە خود این  رفقا در آن افتادەاند؟آیا اگر بە حاشیە افتادگان ھزیمت کردە، و البتە این رفقای رە گم کردە مسئلە اصلی ما باشد در انفرادی سکتاریزم خودمان  را محبوس نکردەایم؟

البتە کە جواب مثبت است پس نباید ریز شد در کلمات و نقل قولھا و زمان را صرف نقد سطر بە سطر و پاراگراف بە پاراگراف نوشتەی تک تکشان کرد،چرا کە انگار یک نفر ھمەاش را نوشتە است،شخصی کە سوسیالیزم برایش مجموعەای از احکام است و با اجتھاد ناچیزی کە دارد آن  را برای تکفیر کسانی کە مانع خود میبیند،بە کار میگیرد.

شناخت مسئلە،یافتن راە حل

این رفقا و مسئلەی اصلیشان را از چند راە میشود شناخت.

١-از حامیانشان کە نحلەھا و شعبەھای  مختلف کمونیسم کارگری است.

٢- از راە مشابھانشان در تاریخ حزب کمونیست  ایران، کە البتە شبیھترینھا بە این گرایش خود چپ پندار فعلی، باز ھمان جریان ھزیمت کردە است. جریانی کە در عین حال اینکە در داخل صفوف حزب کمونیست ایران خود را محک تعیین چپ و راست میدانست و دم از سازمان دادن چپ جھان میزد،بار سفر اروپا بستە بود.

٣- این رفقا را از راە خواستەھایشان ھم میشود شناخت.خواستە و درد اصلیشان این است کە بە گفتە آنھا از راستھا  و ناسیونالیستھا تقاضا دارند کە «حذفمان نکنید».این توقع ازکسانی کە راست خطابشان میکنند این نیست کە مثلا اخراجمان نکنید،چرا کە کسی اقدام بە اخراج آنان نکردە است.دقیقا منظورشان این است کە ما را در یک توافق از بالا ابقا کنید. انگار رفیق ابراھیم و تعدادی دیگر از رفقای کمیتەی مرکزی کومەلە نە رھبری یک جریان سیاسی و انقلابی،بلکە ریش سفید عشیرە ای ھستند کە میتوانند با امر کردن بە اعضای حزب آنان را بە ابقای این رفقا فرمان دھند.

مسائلی کە خود ادعا میکنند مسئلەیشان است چیست؟

ھمکاری نکردن با احزاب موجود در جنبش انقلابی خلق کرد،عدم بیان نظرات مبادا کە در میان نظرات و اید ەھای  رفقا جملەای گفتە شود کە یقین و ایمان سوسیالیستی این رفقا را مخدوش کند.میگویند دعوت نکنید طیف گستردە نیروھا و افراد چپ و کمونیست  کردستان بە کومەلە ملحق شوند.ھمین  گونە کە کل سخنانشان را زیر و رو کنیم در این بخش بامجموعەای چە نباید کرد روبرو میشویم.این چە نباید کردھا کە البتە در کنگرە جریانی اجتماعی چون کومەلە نمیتواند بە این شکل سطحی و دگماتیک مطرح بشود،یا حتی در صورت مطرح شدن توسط اقلیتی چپ نما،با اکثریت آرا رد میشود.اگر چپ بودن ببا این شکل و شمایل در کنگرھا با اتفاق آرا پس راندە میشود و این رفقا ھم در کنگرھا ھم رای درک جمعی و جا افتادە در صفوف کومەلە میشوند،اگر آنچنان کە خود  بە آن تظاھر میکنند وحدت طلب ھم ھستند،پس مشکل کجاست؟چرا برآشفتەاند و نمیتوانند آرام بگیرند؟ اعضای نحلەھای چپ حاشیەای یا دیگرانی کە آنھا جامعە میخوانند ھم کە در کنگرەھای کومەلە حق رای ندارند تا با ھمراھی این رفقا نظرات و موقعیتشان را در کنگرە ھای کومەلە و حزب کمونیست  تقویت کنند،در جامعە کردستان ھم کە حرف از جامعە زدە میشود طیف کومەلە رادیکالترین جریان سیاسی این جامعە است و از خود این رفقا انتظار میرود کە حداقل این یک قلم را بدانند و انکارش نکنند.واقعیت این است کە در سطح جامعە ی کردستان و صفوف کومەلە این گونە رادیکال نمائیھایی نخ نما و تاریخ مصرف گذشتە است، پس این رفقا مدبر نیستند اگر این را ندانند و مدیر نیستند کە اگر این طور فکر نمیکنند و در عین حال بە کنگرە جھت توفیق جناحیشان مراجعە نمیکنند.برای کومەلە مسئلە بزرگ نیست چون نە مانند دوران ھزیمت حکمت و ھمسفرانش شخصیتھای صاحب قلم و اتوریتەای در میان این رفقا ھست و نە چون دوران چرخش مھتدی دولت و احزاب جدی و با اتوریتەای پشتیبانشان است،تعدادشان ھم کە تعدادی نیست اعتماد بە نفس حضور در کنگرە و مورد قضاوت قرار گرفتن را در خود داشتە باشد.بسیاری از آرامش و سعە صدر کومەلە با این رفقا در حیرتند و البتە بندە فکر میکنم این آرامش از بیتفاوتی نیست؛از این است کە این جریان در دو انشعاب پیشتر توفان را از سر گذراندە لذا اکنون از این گرد باد ضعیفی کە دارد بە دور خود  چرخ میخورد ھراسی ندارد.اما اگر این ھیاھوی بسیار در واقع برای  ھیچ است و این رفقا با وزن و توان محدودشان نمی توانند منشا ناکامی و و ناتوانی  کومەلە و و حزب کمونیست ایران باشند،اگر وحدت طلب ھم ھستند و وحدت طلبی را موعظە میکنند پس مشکل چیست کە نمیتوانند آرام  بگیرند ؟

کجایشان درد میکند کە ھر از چند گاھی چون مریض سعب العلاجی داد و ھوارشان سر بە فلک میکشد؟این ھمە بلواساری برای چیست؟

واقعیت این است از روز اول بروز این شکاف تا بە امروز خود این رفقا از شکاف افکنانی بودەاند کە نھایت بی مسئولیتی را در گرایش تراشی و شکاف افکنی از خود بە نمایش گذاشتەاند.امروز ھم کە ھر آنچە کردەاند آنھا را بە اقلیتی تبدیل کردە کە خود خوب میدانند دیگر  در ھیچ کنگرەای نخواھند توانست اعتماد اعضای این تشکیلات  را بە خود برگردانند و آخرین راە چارە را در بال و پر زدن بیشتر و داد فریاد بد نواتری دێدەاند.از یک سو برای جلب توجە طیف وسیع دوستداران  کومەلە تظاھر بە وحدت طلبی میکنند،از دیگر سو در تبلیغات و تھاجم تبلیغاتی بە تشکیلاتی کە ھنوز در آن ھستند گوی سبقت از ھیزمت کردگان منشق شدە در نحلەھای مختلف کمونیسم کارگری را بردەاند.خوب اینجاست کە ھمگان میپرسند شما کە این ھمە ژست و فیگور وحدت طلبی بە خود میگیرد،شما کە اینقدر خوب لالایی بلدید پس چرا خواب بە چشمتان نمی آید و آرامش ندارید؟اینجاست کە خواھند پرسید قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروس را؟ و کلام آخر این رفقای اختلافچی کە اگری ایسمی شاملشان شود اختلافیزم و یا صاحبیزم است در جواب بە اعضایی کە میگویند رفقای عزیز از خر شیطان پایین بیایید،ما رفیق و ھمسنگر و ھمفکریم!! میگویند:«اختلاف داریم» وقتی ھم کە میگویم  خوب پلاتفرم سیاسی ارائە دھید میگویند :«ما صاحب اساس نامە و برنامە این حزب ھستیم» خوب رفقای صاحبیست حالا کە صاحب ھستید و بە کمتر از رھبری ھم رضایت نمی دھید اول دست از این رفتارھا بردارید و بە قول معروف برادریتان را ثابت کنید،بعدش مجاز خواھید بود چپ و را برایمان تعیین کنید.آری لطفا اول برادریتان را ثابت کنید نوبت بە تقسیم میراث و ارگانھا ھم خواھد رسید.

سلام قادری

١٨ سپتامبر ٢٠٢٠