مدعیان مانیفیست،فاقدانA4

سلام قادری
September 10, 2020

مدعیان مانیفیست،فاقدانA4

نگاھی گذرا بە بلواساری محفل خود رادیکال پندار

 

مشخصا شاخصە جریان بلوا سالاری کە چندین سال است بخشی از نیروی جریانی اجتماعی چون کومەلە را بە خود مشغول کردە است گندە گویی است.این محفل در درون کومەلە و حزب کمونیست خود را در مقام و مرتبە کارل مارکس زمان می بیند؛البتە کارل مارکسھایی فاقد یکA4 در معرفی و تشریح پلاتفرم و تفاوتھایتشان اما در عین حال مدعی یک مانیفیست کمونیست  جدید است.این تیپ از اشخاص و محافل چە در درون جنبشھای سیاسی کمونیستی و غیر کمونیستی،چە در درون حزب کمونیست  ایران محافل نو پیدایی نیستند،قدمت این گونە محافل بە قدمت ضرب المثلی قدیمی است کە میگوید «سنگ بزرگ نشانە نزدن است» ھمە بە یاد دارند کە در درون ھمین حزب کمونیست منصور حکمتی  بود کە طرح خودمختاری می نوشت تا کومەلە بر مبنای آن با حزب دمکرات سر مسئلە جنبش کردستان ھمکاری کند در عین حال روزی دیگر،   کومەلە را ناسیونالیست تبلیغ میکرد تا توجیە ھزیمت سیاسیش  باشد. برای بە ادعای  خوابروانە ی خودش «سازمان دادن کمونیستھا در سطح جھان».

آن دورە این خواب و خیال ایشان  بە ھزینە کومەلە و با قیمت دو شقە کردن و  بە بیراە کشاندن نیروی این جریان اجتماعی و پرنفوظ اجرا شد.اما در پشت پردە پندار این خواب و خیال دیدیم کە  سازمان دادن جھانی چپ کە پیشکش، ھمین تعداد مبارز بە بیراھە کشاندە شدە را چگونە بە نحلەھا و دراویش سیاسی تبدیل و تقسیم کرد کە امروزە بر سر نقطە و ویگول با از ھم منشعب میشوند در عین حالی کە ھیچ کدام یک A4 در توضیح تفاوتھایشان ندارند.این مدعیان مانیفیست  و فاقدان A4 ھمە یک مخرج مشترک دارند،آن مخرج مشترک ھم خردە کاری در عمل و گندە گویی در بیان است.چون واقعا مسائل جدیتری ھست کە ھم من نگارندە و ھم خوانندگان این مطلب وقت گرانبھایشان را بە آن اختصاص دھند تلاش خواھم کرد کە از تکرار مکرراتی کە امروزە ھمە از آن مطلعیم پرھیز کنم،اما برای نشان دادن حجم واقعی این جریان بلواسالار در حزب کمونیست  ایران و  در جھت رفع نگرانی دوستداران این حزب کە این روزھا این مسئلە بخشی از نیرویشان را گرفتە است بە نکاتی ضروری اشاراتی خواھم داشت.

یک، این محفل یک اقلیت در درون حزب کمونیست ایران است.

دو، این محفل نە پلاتفرم و برنامە و دیدگاھی دارد و نە مسئلەی سیاسی جدی.

سە، تمام تلاش این محفل حجیم و رادیکال نشان دادن جمعشان است تا با بزرگنمایی بە خود و محفلشان امیدھای از دست رفتە را تزریق کنند.

چھار، این محفل در بھترین حالت  سمپاتی بە انفعال طلبی دارد اما ھمین  را ھم یا نمی خواھد یا نمی تواند فورمولە کند.

پنج، آنچان کە عیان است پشت جبھە این محفل جریان ھزیمت کردەای است کە امروز خود شقە شقە شدە است.

شش، سرنوشت این سردرگمی سیاسی آنچنان کە خود سعی میکنند جلوە دھند تغییری سیاسیی مثبتی در پراتیک و ماھیت سیاسی این محفل و تاثیر آن بر حزب ھم نیست؛بلکە چون ھر سردرگمی سیاسیی دیگری  پایان این سردرگمی ھم در خودگمی و ذوب شدن این جمع در شعارھا و ادعاھای حجیمشان است.

چرا این جریان سعی در بزرگنمایی دارد؟

اولا بە این دلیل سادە چون با بزرگ نشان دادن مسئلە میخواھد محفل کوچک و اقلیتی خود را بزرگ نشان دھد.

ثانیا،مسئلە برای محفل آنان بزرگ است بە ھمین خاطر ھم سعی دارند با بلواسالاری آن را برای حزب ھم ،بزرگ جلوە دھند.

برای جمع و یا اشخاصی کە فکر میکنند  چون قدیمی ھستند مالک حزب و مسئولیتھای حزبی ھم ھستند عدم ابقا در پست و مسئولیتھای حزبی امری بسیار بزرگ و مسئلەی  حیاتی است، در صورتی کە این امر برای تودە وسیع اعضا و دوستداران یک جریان سیاسی اصلا مسئلە  نیست.ھمیشە عدم پذیرش تغیر در حزب و موقعیتھای حزبی مسئلە بزرگ و حزن انگیزی  براابقا طلبان در درون جریانات سیاسی است ،اما وقتی بە شیوەای ارادەگرایانە زور میزنند کە این امر را برای کل صفوف حزب و جامعە ھم بزرگ جلور دھند جلوەای عبث،کمیک و مضحک بە خود میگیرد.

چرا این محفل امکان نیرو گرفتن و در درون حزب کمونیست ایران و تبدیل شدن بە جریان  محوری در این حزب را ندارد؟

چون از ابراز پلاتفرم سیاسیش ابا دارد، این پلاتفرم با ھر چە  بیشتر بیان شدنش بیشتر  محفل را نیست و نا-بود خواھد کرد.اینجا جالب است است از مثال  معروف  جن و بسم اللە استفادە کنم کە جن بە آدمی میگوید آنچە را در ذھن داری مگو چون با گفتن بسم اللە جن محف خواھد شد.این محفل  ھم کە تازە فیلشان یاد ھندوستان کردە است خوب میدانند کە با بیان  ھرچە بیشتر آن نوع از رادیکالیسم کە در ذھن دارند بیشتر کو چک میشوند، چرا کە این نوع از رادیکالیسم در درون صفوف حزب کمونیست ایران رادیکالیسم تجربە شدە و پرھزینەای است کە کومەلە بە ھنگام ھزیمت فراکسیون کمونیست کارگری ھزینە گزاف و سختی بابتش دادە است.سالھا پس از آن کە پوشالی بودن رادیکالیسم منصوری بر ھمگان عیان شدە،بروز رادیکالیسم منسوران تکرار کاریکاتور وار ھمان تراژدی البتە  در حجمی ریزتر و در شکلی کمیک و شوخیواری است.اگر روزی منصور حکمت تئورسین ھزیمتچیان بود و میگفت خودم و قلمم خواھیم رفت،حداقل قلمی ھم داشت؛اما امروز نظریە پرداز این جمع منسوران است کە شخص،شخیص خودش ھم از تومارھای کپی پست شدەاش سر در نمی آورد ، چرا کە ھر بخش را از نوشتەای کپی پست کردە و بە ھم بافتە است.

سلام قادری

٩ سپتامبر ٢٠٢٠