زنده یاد فرزاد کمانگر معلم انقلابی در آخرین روزهای زندگی خود، در نامهای تحت عنوان «قوی باش رفیق» به دیگر معلمان زندانی نوشت: «می دانم روزی این راه سخت و پر فراز و نشیب، هموار گشته و سختی ها و مرارت های آن نشان افتخاری خواهد شد «برای تو معلم آزاده»، تا همه بدانند که معلم معلم است حتی اگر سدِ راهش فیلتر گزینش باشد و زندان و اعدام، که آموزگار نامش را، و افتخارش را ماهیان کوچولویش به او بخشیده‌اند، نه مرغان ماهیخوار.»
زنده یاد فرزاد کمانگر عضو انجمن صنفی فرهنگیان و انجمن زیست محیطی ئاسک (آهو)، در هنگام مرگ ۳۵ سال داشت و تا پیش از بازداشت به مدت ۱۲ سال در شهرستان کامیاران معلم بود. معلمی که ۲۸ مرداد ۱۳۸۵ در تهران بازداشت و پس از نزدیک به ۱۴ ماه تحمل انواع شکنجه‌های شدید جسمی و روانی در شکنجه‌گاه های اطلاعات سنندج، کرمانشاه، تهران بعد از پایان یک دوره بازجویی های مداوم در آبان ۱۳۸۶، به زندان رجایی‌شهر منتقل شد. دادگاه قرون وسطایی و جنایتکار اسلامی مرتجع، فرزاد را بدون داشتن یک مدرک و در یک محاکمه ۷ دقیقه‌ای به اعدام محکوم کرد. این معلم انقلابی به همراه چهار زندانی سیاسی دیگر به نامهای علی حیدریان، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، مخفیانه و بدون اطلاع وکیل و خانواده، سحرگاه روز یکشنبه در زندان اوین اعدام شدند. پس از گذشت سیزده سال سال از اعدام این زندانیان همچنان از سرنوشت پیکرهای آنان و محل دفن اعدام شدگان اطلاعی به دست نیامده است.
در شرایطی به سیزدهمین سالگرد اعدام فرزاد کمانگر نزدیک میشویم همزمان در هفته‌های اخیر اعتراضات معلمان ایران از سرگرفته شده و مسموم‌سازی‌های سریالی دانش‌آموزان در مدارس ایران نیز بر خشم معلمان از حاکمیت جنایتکار اسلامی افزوده است. اعتراضات سراسری معلمان به حملات سریالی به مدارس و مسموم‌سازی دانش آموزان مدارس دخترانه، و همچنین تجمع‌های اعتراضی به ناتوانی دولت در پرداخت حقوق و معوقات معلمان اوج گرفته است. در حال حاضر تورم هر روزه در حال افزایش است، هزینه‌های معیشتی به قدری بالا رفته که هر کسی از پس تامین آن بر نمی‌آید. شرایط آنقدر بحرانی و بغرنج است که دیگر کسی تاب و توان تحمل این همه فشار را ندارد. همزمان شاهدیم فشارها بر معلمان شامل احضار، بازداشت و اجرای احکام زندان از پیش صادر شده، برای به عقب راندن اعتراضات و اعتصابات سراسری دیگر اقشار اجتماعی هر روزه ادامه دارد. مشکلات اقتصادی و تامین هزینه‌های معیشتی این روزها برای اکثر اقشار جامعه، کارگران و بازنشستگان گرفته تا معلمان، پرستاران و دیگر اقشار تهیدست جامعه را با تنگناهای معیشتی و زندگی فلاکتبار روزانه روبرو کرده است.
با توجه به اینکه شاهد هستیم بیشتر از چهار دهه حاکمیت سرمایه داری رژیم جنایتکار اسلامی ایران راهی جز سرکوب و تشدید آن را بر میلیون ها کارگر و مزدبگیر جامعه در برابر قیام مردمی در بر نگرفته است، و در طی این سالها از یک سو با دخالت دادن مذهب در امر آموزش و پرورش تلاش کرده تا مدارس و دانشگاهها را به مرکز ترویج جهل و خرافه مذهبی تبدیل کند، از طرف دیگر با دخالت های امنیتی-پلیسی در نهاد آموزش و پرورش با تحت فشار قرار دادن زندگی و معیشت معلمان ایران و دیگر اقشار اجتماعی ضربات جبران ناپذیری و مهلکی را به امر آموزش و پرورش وارد آورده است. از نظر جمهوری اسلامی معلمان فعال و مبارز دشمن محسوب می شوند و تا به این لحظه رژیم شمار زیادی از آنان را به گوشه زندان ها روانه کرده است. با توجه به اینکه در بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران آمده است: «آنچه در خیزش اجتماعی اخیر در مدارس و خیابان‌ها دیده شد، شکست کامل الگویی بود که بی‌اعتنا به تحولات عمیق در عرصه واقعیت‌های اجتماعی می کوشد تا ایده‌آل‌های غیرواقع‌بینانه خود را در نظام آموزشی محقق نماید.» همزمان در هفته‌های اخیر اعتراضات معلمان ایران از سرگرفته شده و مسموم‌سازی‌های سریالی دانش‌آموزان در مدارس دخترانه نیز بر خشم معلمان از حکومت افزوده است. این امر نشان داده که اعتراضات دانش آموزان دختر علیه حجاب اجباری در سراسر کشور در واقع پایه های ایدئولوزی رژیم اسلامی را نشانه گرفته، و شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران با انتشار بیانیه‌ای خواستار برگزاری تجمع سراسری معلمان به درستی بر پایان دادن به «سیطره ایدئولوژی تمامیت‌خواه حاکم» در مدارس ایران تاکید کرده است.
در شرایط کنونی که جنبش انقلابی جاری در اشکال مختلف ادامه دارد، و مبارزه کارگران برای افزایش دستمزدها متناسب با تأمین یک زندگی انسانی بطور عینی در تداوم اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی و فولاد و مس با اسم رمز کمپین اعتصاب ۱۴۰۲ در جریان است، وضعیت مستمری‌بگیران و بازنشستگان، پرستاران و رانندگان حمل و نقل بدتر می‌شود، افزایش تورم و گرانی‌ها روز به روز فشار را بر زندگی آنان با اعتراض آنها کماکان ادامه دارد، و از همه مهمتر نقش زنان در خیزش انقلابی اخیر با شعار «نه روسری، نه توسری، آزادی و برابری» نقش ارزنده ی آنها را در مبارزات برابری طلبانه خود، نرینه های مردسالار را در نظام سرمایه داری و ارتجاع اسلامی را هدف قرار داده و پایه های ایدئولوژی این نظام را به لرزه درآورده است، و شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران با انتشار بیانیه‌ای خواستار برگزاری تجمع سراسری معلمان، روز سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت را اعلام کرده اند و همین روز مصادف است با سیزدهمین سالگرد اعدام معلم انقلابی زنده یاد فرزاد کمانگر هستیم، و گسترش روزافزون فقر یکی از معضلات مهم سال‌های اخیر در ایران بوده و با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی و سیاسی در ماه‌های اخیر، سفره خانواده‌های کارگری و مزدبگیران جامعه بیش از پیش خالی شده، مطمئنن مطالبات این فراخوان ها و بیانیه ها همراه با اعتراضات و اعتصابات در محتوای واقعی خود مطالبه کارگران و دیگر اقشار اجتماعی در مقابل رژیم جمهوری اسلامی بوده است. برهمین اساس بسیار مهم است از مبارزات سازمانیافته و متشکل، قدرتمند و سراسری در یکپارچه بودن معلمان درس آموخت و هم معلمان و فرهنگیان را در راه رسیدن به خواسته های حق طلبانه شان مورد پشتیبانی قرار داد.
با اتکا به تمام فاکتورهای اشاره شده در چند ماه اخیر هم زمینه های عینی و گسترش اعتصابات سراسری برای برپایی یک جنبش عظیم علیه نظام سرمایه داری رژیم جمهوری اسلامی فراهم است و نیز بستر پیوند رهبران میدانی کارگران در بخش های مختلف صنعتی، خدماتی و حمل و نقل برای ارتباط ارگانیگ و زنده برای اعلام فراخوان های اعتصابات و اعتراضات سراسری مهیا شده است. از این نظر تنها راه رهایی از نظام سرمایه داری در گرو به میدان آمدن همگام و همصدایی طبقه کارگر و مزدبگیران با هژمونی عزم و اراده ی به مثابه طبقه کارگر در راه تحقق آگاهی برای سرنگونی انقلابی و کسب قدرت سیاسی توسط طبقه کارگر، میتوان نظام جنایتکار سرمایه داری اسلامی را به زیر کشید.
۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲
