مسئول دبیرخانە کۆمەڵە، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران نامەای پُر از تهدید علییە تعدادی از اعضای کمیتە اجرائی حزب متبوعش نوشتە و در میان «اعضا و دوستان» پخش کردەاست. نامە با دو واکنش از طرف سازمان ها و فعالین سیاسی منفرد در رسانە های اجتماعی مواجە شد. دستەای با ملایمت بە نصیحت و توصیە و هشدار از دو طرف قضیە میخواستند کە با خویشتنداری و مسالمت موضوع را خاتمە دهند اما دستە دیگری معتقد بودند کە نامە مذکور «بوی خون» میداد و خواستار آن بودند کە هرچە زود تر مواضع اتخاذ شدە در نامە پس گرفتە شوند.
آن چە کە مشخص است این است کە آن نامە ماهیتی ضد دمکراتیک و مستبدانە دارد. بە سادگی از محتوای نامە دبیرخانە کۆمەڵە میشود استنباط کرد کە در صورت برآوردە نشدن خواست و شراط مطرح شدە در آن, نویسندە یا نویسندگان نامە از ایجاد «پیش آمدهای ناگوار» پرهیز نخواهند کرد.
از مصاحبە هائی کە در رابطە با آمادە سازی کنگرە ۱۸ کۆمەڵە پخش شدەاند شک کمی باقی میماند کە نامە بدون تایید کمیتە رهبری نوشتە و پخش شدەباشد
اگرچه نامە مذکور موضوعیت خود را بە لحاظ زمانی از دست دادەاست، اما بە لحاظ مضمونی هنوز از دو جنبە موضوعیت دارد. اول تمایل و تفکر استبدادی و غیر دمکراتیک موجود در نامە است. با وجودی کە مواضع مطرح شدە در آن نامە از طرف بسیاری محکوم شد، اعضای کمیتە رهبری کومەڵە با توجیە «درونی بودن نامە» حتی حاضر بە آن نشدند کە قبول کنند متن نامە میتوانست متفاوت باشد و بە این شیوە بر مواضع استبدادی و غیر دمکراتیک نامە پا فشاری کردند. بە نظر می‌رسد رهبری کۆمەڵه با اتخاذ چنین مواضعی زمینە را برای تسهیل سیر قهقرائی کە در پیش گرفته است آمادە می‌کند تا در آیندە هر صدای مخالفی را با واکنش های “خود جوش” در تشکیلات خفه کند.
دوم شیوە برخورد طیف وسیعی از فعالین صفوف کومەلە به هر نوع انتقاد از کومەلە است. طرح و ایراد هر انتقادی از مواضع سیاسی کوتاە و دراز مدت کۆمەڵە با واکنش هیستریک طیف گستردەای از وابستگان بە کۆمەڵە از هوادار سادە تا عضو کمیتە رهبری و حتی جانشین دبیر اول آن علیە جریان «کمونیست کارگری» ها میشود. این طیف بە جای تمرکز بر موضوع و مضمون انتقاد و در این مورد خاص «نامە دبیرخانە کۆمەڵە»، بە بدگوئی، اهانت و در موارد زیادی بە بیربط گوئی علیە جریان کمونیسم کارگری می‌پردازند. بە مصداق مثل معروف تا ایرادی بە سیاست و عملکرد سیاسی کۆمەڵە گرفتە میشود، «بە صحرای کربلا» می‌زنند و بە واقعە جدا شدن طیف کمونیسم کارگری از حزب کمونیست ایران می‌پردازند. بە نازلترین شیوە از پرتاب نسنجیدەترین زشتگوئی تا حد افترا و دروغ وحتی بد گوئی های شخصی در مورد منصور حکمت، نظریە پرداز کمونیسم کارگری دریغ نمی‌کنند. حتی کار را تا حد مشاجرات عوامانه تقلیل می‌دهند.
سی سال بعد از خروج دردآور جریان کمونیسم کارگری از حزب کمونیست ایران برای آن ها، هنوز این طیف بە خود نیامدەاند کە آن جریان رفت و حزب خود را تشکیل داد و کار خودش را، موفق یا ناموفق انجام می‌دهد. هیچگاە هم، جز در پاسخ لیچاربافی های بی پایە وارد شکوە و شکایت از آن مباحث بی ارزش نشدەاست. هیچگاە هم در مقابل مواضع و عملکرد های سیاسی طیف گستردە مخالفین جمهوری اسلامی از جملە کومەڵە ساکت نبودەاند و واکنش مناسب نشان دادەاند. «نامە بە رفقا و دوستان»دبیرخانە کۆمەڵە نیز موضع غلط و خطرناکی بود که امکان ایجاد تنش و تشنج در اردوگاە را داشت و بە درستی و از سر حساسیت و نگرانی مورد نقد نە تنها فعالین کمونیسم کارگری بلکە بسیاری از دیگر فعالین سیاسی منفرد و اعضا سابق حزب کمونیست ایران هم قرار گرفت. اما واکنش نخ نما و بەصحرای کربلا زدن فعالین کۆمەڵە کە در رسانە های اجتماعی و عمومی ظاهر شدەاند تنها نشان از آن دارد کە متاسفانە تاکنون کومەڵە بە جای دیدن و تمرکز و تلاش در بررسی و احیانا اصلاح یا رفع مواضع مورد نقد و ایراد، با ایجاد گرد و خاک و هیاهوی نامربوط و بی پایە چشم خود را بر آن ها می‌بندد. با تمام تلاشی کە از طرف این جریانات و افراد برای جلوگیری از این سیر قهقرائی کە کۆمەڵە در پیش گرفتە است، صورت می‌گیرد کماکان کۆمەڵە در سی سال پیش متوقف شدەاست و بە تمام آن انتقادات و از جملە انتقاد از نامە دبیرخانە کۆمەڵە با عینک عناد و توطئەگری نگاە می‌کند و نتوانستە است بە صفوف خود بقبولاند بە جای آن واکنش های هیستریک بە موضوع و مضمون انتقاد ها بپردازند.
