تعیین حداقل دستمزد کارگران / مصاحبه سوسياليسم امروز با سلام زیجی

مصاحبه
November 23, 2019

مصاحبه سوسياليسم امروز با رفیق سلام زیجی دربارەی تعیین حداقل دستمزد کارگران

 

توضیح نشریه سوسیالیسم امروز: این گفتگو به ضرورت مبارزه برای افزایش دستمزد طبقه کارگر و همچنین افشای عملکرد ضد کارگری شورایعالی کار در سال گذشته اشاره دارد، از اینرو رقم حداقل دستمزد "٥ میلیون تومان"  در این گفتگو مربوط به سال جاری ٩٨ میباشد، در حالی که برای سال آینده، سال ٩٩، بدون تردید باید حداقل ٨ میلیون تومان را به مطالبه کل جنبش تبدیل کرد. در شماره های بعدی نشریه سوسیالیسم امروز با توجه به زمینه های به مراتب مساعد تر سیاسی کنونی برای شروع یک مبارزه متحد تر طبقاتی -کارگری از جمله برای افزایش دستمزد ، مجددا به این موضوع برخواهیم گشت.  این گفتگو و مفاد آن میتواند از هم اکنون مبنای مناسبی برای همفکری و اتحاد و تحرک جنبش ما برای شروع نبرد جدی افزایش حداقل دستمزد در ماهای پیشرو باشد، توجه هم جنبشی های خود را از جمله فعالین رادیکال و سوسیالیست طبقه کارگر را به آن مجددا  جلب می نمائیم.

 

مقدمه: همانطور که در جریان هستید فصل تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال ٩٧است. در این رابطه حزب سوسیالیست انقلابی ایران بیاننامه ای منتشر کرده است، و تعدادی از تشکل ها و سندیکاها از جمله،کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه، و کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و گروه اتحاد و بازنشستگان بیاننامه ی و... مشترکی به اشتراک گذاشته اند که در رابطه با آن با رفیق سلام زیجی گفتگویی صورتگرفته ،توجه شما را به آن جلب میکنیم.

 

سوال:چرا افزایش حداقل دستمزد یک امر مهم در گسترش مبارزه ی طبقه ی کارگر است؟

 

سلام زیجی: دلیل واضح قضیه این است که جمهوری اسلامی و به طور کلی سرمایه داری با تحمیل موقعیت وضعیت اقتصادی بد به کارگران تلاش میکنند به سیاست و اهداف خودشان جامه ی عمل بپوشانند. در چهل سال اخیر در ایران شاهد این موضوع در حد یک فاجعه بزرگ اجتماعی هستیم. گفتن زندگی زیر خط فقر کردن، فقط بیان این مسئله ساده است، در واقع درد آورتزین شکل زندگی همین است که طبقه ی ما شاهد ان است، آنهم در کشوری که بسیارثروت مند و دارای نفت، گاز، معادن و انواع منابع گسترده دیگر که کشور ایران را در رده ی یکی از ثروتمندترین کشور های منطقه قرار میدهد. در چنین شراطی امار زیاد فقر و بیکاری به خودکشی، کودکان کار و خیابانی،گور خوابی، کولبری، کارگر کوره پزی، قالیباف و همه ی مراکز کارگری کوچک و بزرگ، محله های حاشیه نشین شهر ها به اوج خودش میرسد و همه ی این ها جز فقر، ناعدالتی، سرکوب، چیز دیگه ای رانشان نمیدهد و این متاسفانه زندگی طبقه ی ماست.

در نتیجه تلاش ما برای بالا بردن حداقل دستمزد در واقع به هدف تامین حداقل زندگی معیشتی و و از این راه کمک به گسترش و تداوم مبارزه مبارزه ی طبقه علیه کلیت این سیستم ظالمانه. نباید پذیرفت گرسنگی برای طبقه ای که خودش تولید کننده خوراک و اورنده ی ثروت و سامان برای مملکت است، تا این درجه خندگیش را غیر قابل تحمل کنند.فقر و بیکاری و گرسنگی غیر قابل تحمل است. موارد هایی بوده که کارگر حتی بعد از دو سال کارگردن دستمزد خود را نگرفته است. در کشور های سرمایه داری غربی به این نوع زورگوئی کارفرما به دید یک مجرم نگاه میکنند، در حالی که در ایران این یک امر عادی شده است و کارگر هم اعتراض کند اوباش سرکوبگر برایش میفرستند، به جای کارفرمای دزد، کارگر که پولش را خورده اند، بازداشت میکنند.

این مبارزه بسیار برای ما مهم است، چون ما فکر میکنیم کارگر فقیر کارگر گرسنه به این شکل که در موقعیت اقتصادی بدی قرارش داده اند، توانایی مبارزاتی او ضعیف خواهد شد. جمهوری اسلامی و طبقه ی سرمایه داردقیقا همین را دنبال میکند.کارگر امکان اعتصاب کم دارد چون امکان تهیه ی پول، نان و پوشاک و خرج خانواده اش را در زمان اعتصاب ندارد. کارگران و جامعه ی زحمتکشی که ثروت مملکت را میسازد، حق اولیه اوست حتی دو برابر کسی که در مجلس و دیگر نهادهای دولتی نشسته است و مفت و مجانی میخورند ومیخوابند پول بگیرند.

 

ما فکر میکنیم که مبارزه ی اقتصادی طبقه ی کارگر فوق العاده مبارزه ی مهمی برای جنبش سوسیالیستی ماست.ممکن است جریانات دیگر نیز همین تلاش را در زمینه دستمزد ومبارزه اقتصادی انجام بدهند مانند، مثلا جریانات راست سندیکالیستی، اما دو سنت و هدف متفاوت داریم، آنها اساسا در چهار چوب قانون تحمیل شده دولتی و به هدف ساکت نگاه داستن اعتراضآت کارگری و تامین “عدالت”، اما ما درست بر عکس به ‌هدف پایان دادن به این زندگی پر مشقت و جهنم تحمیل شده از جانب طبقه سرمایه دار و دولت ضد کارگری داریم برای افزایش دستمزد و تغییر تناسب قوای به شدت نابرابر کنونی تلاش میکنیم.

 

اما کارگر به یک دستمزد کم راضی نمیشود همانطور که سالهای متعدد به دستمزد تعین شده از سوی شورای عالی کار و دولت تن نداده اند. معلومه که راضی نیستند چون تصمیم آنها فقط منفقت سرمایه داران را تامین میکند، و دستمزد در شان انسان برای کار گر مهم است چون باعث میشود زندگی خانوده و فرزندانش را نجات دهد، چون میتواند مبارزه اش را پیش ببرد، و مهم است چون که در ایران مبارزه ی اقتصادی جدا از مبارزه ی سیاسی نیست. طبقه ی کارگر جمهوری اسلامی و طبقه ی سرمایه داری را دشمن خودش میداند. میخواهد قدرت ان راداشته باشد که مبارزه ی جنبش طبقاتی خود با طبقه ی سرمایه دار و دولت را بهتر، متحد تر، منسجم تر و سازمان دهی شده تر به پیش ببرد.

 

و قتی به این حقایق و نیازهای اولیه نگاه میکنیم. حداقل ترین حقی که هر کارگرایرانی در یک خانواده ی متوسط ٣-۴ نفره، باید داری حقوق ۵الی ۶میلیون تومان باشد تا بتواند زندگی خود را تأمین کند و بچه اش مجبور به کار خیابانی نباشد و به کارتون خوابی تن نده،به فلاکت، فحشا وبدبختی کشیده نشوند، و بتواند به درجه ای موفق و سرافراز زندگی کنند و به او احترام گذاشته بشود.

 

جامعه ی ایران از حکومت تا هر سطح دیگر باید جلوی هر کارگر سر تعظیم فرود بیاورند، برای قشری که متاسفانه بیشتر از همه تلاش میکند و کمتر از همه حقوق و مزایا دارد و و البته بیشتر از همه سرکوب شده تر است. جنبش ما باید تلاش نماید قدرت طبقاتی، قدرت احترام و توان مبارزه ی طبقاتی خودش را علیه سرمایه داری باز بیابد و اینده ی سرنوشت سیاسی ایران در دست طبقه ی کارگر ایران است. جمهوری اسلامی و طبقه ی سرمایه دار ایران از این خطر اگاه هستند، به همین دلیل موقعیت اقتصادی بسیار بدی را به کارگران متحمل میکنند، ان ها را شلاق میزند، فعالین کارگری را به زندان می اندازد و این برای حزب ما و فعالین سوسیالیستی انقلابی غیر قایل تحمل است.

 

سوال:در بیاننامه شما و تعدادی از تشکل و سندیکا ها به حداقل دستمزد برای کارگران سال ٩٧ به میزان پنج میلیون تومان اشاره شده است. ممکن است گفته شود این مبلغ در ایران امکان پذیر است ؟

 

سلام زیجی: سوالی که شما مطرح کردید متاسفانه بیانگر تصویر عقب مانده ای است که دولت و سرمایه داران به جامعه القا کرده اند. وقتی بحث کارگر پیش میاید این نوع ناممکن ها مطرح میگرد، اما ظاهرا کسی این سوال را در مقابل یک عضو مجلس شورای اسلامی و و اقلیتی که حاکم اند و در مقابل مزدورانی که از نظر اکثریت شهروندان ایران مفت خور، مزدور، بی کاره و کار نکن و جز بی مایه ترین عضو مملکت هستند ، قرار نمی دهند که چرا اینها باید نه تنها۶-٧ میلیون تومان حتی بعضا چندین برابر آنرا نیز به عنوان حقوق دریافت کنند؟کسی سوال نمیکند که آخوند و یک بسیجی و سپاهی مزدور، مفت خور، که بی شرف ترین شغل را دارند. از آدمکشی تا جاسوسی، از اسید پاشی و شلاق زدن، تا زندانی و تهدید و سرکوب و آزار دادن “کارشان” و در یک جامعه انسانی جای همه اینها زندان بود، چرا باید هر ماها برای این نوع شغل گیر شرافتمندانه میلیون ها تومن پول دریافت کند؟!،چرا باید برای کارگری که کل پول جامعه و حتی پول دستمزد این مفت خوران در ایران را نیز با هزینه کارگران پرداخت میکنند، و همینطور پول مفتی که تحول رئیس جمهور، مجلس، رهبری و خامنه ای جلاد و کل دستگار کثیف اسلامی و سرمایه داری ایران را نیز داده می شود حاصل دسترنج طبقه کارگر است، نباید مورد سوال جدی هر کسی باشد که اندکی به خود زحمت فکر کردن می دهد و سر سوزنی به حق و عدالت متعهد باشد.

 

اسلامیون میگویند “ثروت” چرک دست است و نباید به ان توجه داشت! شما اگر دروغگو نیستید اول پولهایی که دزده اید به ما کارگران و زحمتکشان پس بدهید، بعد بهشت تان را برای خودتان بردارید. بنظر من مطالبه حداقل دستزمد ۵ میلیون تومان نه تنها زیاد نیست که بسیار کم است، این مصادف است با خط فقر، پس کجاش زیاد است؟ پول تعدادی از سرمایه داران و دولتی ها و اختلاس کنندگان کم شود به راحتی چنین حقوقی میتوان به همه کارگران ایران داد. با پول فروش یک هفته نفت تمام دستمزد کارگران را میتوان تأمین کرد، با پول یک هفته هزینه جنگی و پول دادن به نیروهای تروریست در عراق و سوریه و یمن و غیره میتوان نه فقط دستمزد کارگر که بخش اعظم فقر و بدبختی و… را در ایران برطرف کرد.

 

طبق همان حساب و کتاب های دروغی خودشان میگویند خط فقر ٣میلیون ٩٠٠هزار تومان است درایران. یعنی کسی که کمتر از این مبلغ را بگیرد زیر خط فقر زندگی میکند، و باید تف کرد به صورت ان دولت و حکومت و نظام طبقاتی -اسلامی و ایدئولوژیکی این ها با وجود دیدن این واقعیتهای درد آور باز در صدد تحمیل چهار برابر دستمزد زیر خط فقر به کارگر در ایران هستند.

 

همین دیروزیک کارگر در کامیارن به خاطر پولی که بهش ندادند به اتش کشیده شد، و این یعنی به اتش کشاندن وجود انسانی جامعه.

 

بنا به دلایلی که مختصر گفته شد نه تنها ۵ میلیون تومان که ١٠میلیون تومان نیز حق واقعی هر کارگری در ایران است. کارگران حق دارند بهترین و شرافتمندانه ترین نوع زندگی راداشته باشد، همچانکه گفتم باید دستمز کمتر به کسانی داد شغلشون مورد تنفر جامعه است. بدون آین قش جامعه نمی خوابد بر عکس انسانی تر خواهد زیست اما بدون کارگر و کار او کار و تولید و ترانسپورت، برق، و نفت و زندگی میخوابد. دستمزد ۵ میلیون تومان نه تنها ممکن است بلکه اگه کارگر خودش در قدرت باش دو باراب صنین دستمزدی هم برای خود میتواند تامینکند و هم نمی گذارد هیچ فردی در جامعه با فقر و فلاکت و گرسنگی و بی مسکنی و کمبود مواجه گردد.

 

سوال:جمهوری اسلامی مانند سالهای پیش ارگان شورای عالی کار را مأمور تعیین حداقل دستمزد کرده. ایا شما چنین ارگانی را به رسمیت میشناسید؟

 

سلام زیجی: بسیار معلوم است که نه فقط ما به عنوان خزب سوسیالیست انقلابی بلکه تمام کارگران ایران نه تنها شورای عالی کار بلکه خود قانون کار ضد کارگری جمهوری اسلامی را نیز، که سالهای سال استکه طبقه ی کار گر با ان موافق نیست و مبارزه میکند، به رسمیت نمیشاسیم و قبولشان را نداریم.

 

شورای عالی کار یک نهاد رسمی دولتی دولت و کارفرمایان با ریاست وزیر دولت سرمایه داران، با حضور دو نفر کارفرما، دو تا اقتصاد دان معمولان حامی سرمایه داران، و دراین وسط گویا دونفر “کارگر” نیز حضور دارد. دو کارگری هم که حضور دارندعضو تشکل ها ی دولتی اند و از حساب پس داده گانی هستند که به کلیت نظام اسلامی و قوانین ضد کارگر آن متعهد هستند. در نتیجه همه ارگانهای دولتی، هر کدام در لباسی، جمع شده اند تا علیه سرنوشت دها میلیون کارگر و خانواده کارگری برای سال آینده، ماننده همه سالیان پیشتر، ضد انسانی ترین تخمیمات را بگیرند.

 

طبقه ی کارگر هیچ نماینده ای در شورای عالی کار ندارد. واقعیت این است از دو ماه قبل تصمیم گرفته اند که حداقل دستمزد کارگران در سال ٩٧ چگونه باشد. بنا به درصد تورمی که بانک مرکزی اعلام کرده ، و همیشه دروغ هم میگویند، ١٠الی ٢٠درصد به دستمزد کنونی کارگر ،که کمتر از ١میلیون تومان است، اضافه میکنند. بقیه داستان در شورایعالی کار فقط یک نمایش مسخره است برای مهندسی افکار عمومی از جمله کارگران.

 

ما قریب به سه ماه تمام است،در نشریات و مصاحبه های حزبیمان گفته ایم که آنها تصمیم گرفته اند، اما الکی ان را تا اسفند کش میدهند که انجا اعلام کنند که “به توافق رسیده اند”. از همین الان معلوم است این جاده، جاده ی یک طرفه برای کارگر است و کاملا ضد کارگری است وطبقه ی کارگر ایران آنرا به رسمیت نمیشناسد و در سالهای پیشین نیز برای ما اعتباری نداشته چون در آن تصمیم طىقه کارگر ایران دخیل نیست، تصمیم کاملا یکجانبه دولت و کارفرما ، و به شدت زورگویانه و جنایتکارانه است. هیچ فرقی نمیکند که افراد مسلحشان را به داخل مراکز کار میفرستد که کارگر را با شلاق، تفنگ، سرنیزه ان هارا کنترل کنند. اینجا بدون حضوراسلحه و شلاق، درد و سرکوب بیشتری علیه کارگران تدارک می بینند.میز مذاکره ی سه جانبه یک شعار و دروغ شاخدار است. چنین مرجعی نه تنها اعتبار ندارد بلکه تصمیماتش هزار بار مخربتر وجنایتکارانه تر است از آن مزدوری که شلاق و تازیانه بر پشت کارگران حق طلب فرود می آوردند. اینجا با سرنوشت ٣٠-۴٠میلیون کارگر زنان و مرد و بچه های آنها بازی میکنند و نباید آنرا تحمل کرد و پذیرفت!

 

سوال:حزب سویالیست انقلابی خواهان چیست و در این مورد چگونه میتوان حداقل دستمزد مورد نیاز کارگران را به دولت و کارفرمایان تحمیل کرد؟

 

سلام زیجی: ما خواهان این هستیم که طبقه ی کارگر متحد به میدان بیاید و ازمطالبه ی ۵میلیون تومان دفاع کنند. ما کارگران را فراخوان میدهیم که از فراخوان سندیکای اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و اتحاد بازنشستگان حمایت کنند. ما به سهم خود از مطالبه آن دوستان حمایت میکنیم. فراخوان ما این است که همه تشکل های کارگری غیر دولتی، همه ی طبقه ی کارگر درمراکز مختلف از این بیاننامه حمایت کنند و درحول مطالبه واحد حقوق ۵میلیون تومان متحد گردند. برای تحمیل مطالبه ی خودشان قطعاً باید تشکل درست کنند، باید مجمع عمومی برگزار کنند، و نمایندگان منتخب را به عنوان نماینده ی خودشان انتخاب کنند، از شهر ها و مراکز مختلف به هم دیگر سر بزنند و همه را حول این خواست همگانی طبقه کارگر متعذ کنند و به میدان بیاورند.

 

تاکید ما بر نقش پیشرو رهبران طبقه کارگر است. رهبران پیشرو و سوسیالیست طبقه ی کارگر نقش پیشرونده ی خودشان را در این دوره و به ویژه با با در نظر گرفتن فصای مساعد تر سیاسی-اعتراضی در جامعه کاری کنند با قدرت مانع تحمیل دستزمد زیر خط فق شوند، باید توجه ها و حمایت جامعه را به سوی مبارزه متحد کارگری جلب نمائیم. این بار نوبت کارگران است.

 

اینجا دیگر این فعالین کارگری هستند که مردم و جامعه را به حمایت از خودش فراخوان میدهند. همانطور که در بیاننامه ی حزب سوسیالیست انقلابی نیز تاکید کرده ایم، حول مطالبه محوری ۵ میلیون تومان ضروری است همزمان مجموعه مطالبات مهم و مرتبط دیگر از جمله برابری دستمزد زن و مرد در ازا کار برابر، بیمه بیکاری برای همه افراد آماده بکار، ممنوعیت اخراج، برخورداری ازحق ایجادتشکل مستقل کارگری، حقاعتصاب و اعتراض و ممنوع شدن عدم پرداخت به موقع دستمزد کارگران و آزادی فعالین کارگری بازداشت شده را مطرح کرد.

 

اگر متحد و همبسته به میدان بیائیم حق خود را با زور طبقاتی خود میتوانیم بگیریم. ما باید آماده باشیم تا در صورت پرهیز از پذیرش مطالباتمان، از جمله حداقل دستمزد مورد نظر طبقه کارگر، با اعتراض و اعتصاب سراسری خود کمر جمهوری اسلامی را بشکنیم و کل تولید و مراکز ان را برق، گاز، نفت و حمل و نقل و غیره را از خواباند. بسیار ضروری است بیش از هر زمانی نشان داده شود که طبقه ی کارگر به این وضعیت به شدت اعتراض دارد و اجازه نمیدهد جمهوری اسلامی بیش از این به طبقه ی کارگر و زندگی و هستی او تعرض کند. سازماندهی این نوع اعتراضات، اگر فضای درون جنبش کارگری در دست فعالین سوسیالیست و دلسوز طبقه کارگر باشد، در این دوره ممکن است.

 

به نظر ما چنانچه رهبران اصلی و دلسوز طبقه ی کارگر همین امروز فرقه گرایی و تفرقه و پراکندگی که معمولا در طیف چپ موج میزند دوری نمایند، اگر طرحهای تشکلهای ضد کارگری رژیم را بتوانند خنثی کنند، اگر به عنوان فعالینی که منفعت کل طبقه را در نظر دارند به میدان بیایند و دست در دست هم حرکت کنند، این دوره مساعد ترین مقطعی است برای به تحرک در آمدن متحد ‌بقه کارگر از جمله در مراکز کلیدی و صنعتی.

 

ما به عنوان حزب سوسیالیست انقلابی در هرجای کشور همگام هستیم با هر قدمی که دراین مبارزه برداشته میشود.

 

( این گفتگو در تاریخ ٢٢ بهمن ١٣٩۶ از طریق صدا و تصویر سوسیالیسم امروز و از جانب ر. ناصر- ز صورت گرفته است، و زحمت پیاده کردن متن این گفتگو را ر.تینا-خ بر عهده گرفتند)

 

منبع: شماره ٣٨ نشریه سوسیالیسم امروز

 

باز پخش: نشریه سوسیالیسم امروز ١١٣

 

١ آذر ٩٨

٢٢ نوامبر ٢٠١٩