برای قتل فجیع رومینا و رومیناها!

ناصر بابامیری
May 27, 2020

برای قتل فجیع رومینا و رومیناها!

باز توحش! باز کودک آزاری و زن کشی! هر روزه در گوشه و کنار جهان ارتجاع چه ساده جانها را میگیرد! متاسفانه تا مناسبات واژگونه سرمایه داری موجود باشد، کشتار و به انقیاد کشیدن مضاعف زنان کماکان پا برجاست! خصوصا در رژیمهای مذهبی بدلیل اینکه هنوز مناسبات شدیدا عقبمانده، قوانین و سنن عصر حجری حکمفرماست، تلاش براینست نه تنها کارخانه، کارگاه، مدرسه، دانشگاه حتی خانواده هایی که از این سیستم متاثر هستند جای امنی برای زنان نباشد اما ذهی خیال باطل. اینکه بیش از چهار دهه است این رژیم برای ادامه بقای خود چنان جامعه را بموجب فقر، بیکاری و گرانی در چنگال فشرده تا همه راههای رشد و ارتقای مناسبات شایسته انسانی را مسدود نماید جزو بدیهیات است. در چنین رژیمی غیرمنتظره هم نیست بدلیل محرومیت جامعه از سیستم آموزشی علمی و کمبود آگاهی، هنوز اقشاری معین از جامعه و به طریق اولی بدلیل مناسبات منحط برخاسته از ارتجاع اسلامی، مردان را به عنوان "قیم و مالک" زنان، در برابر آزادی زنان علم کنند. خشونت اعمال کنند. در این نظام متوحش سرمایه داری قانونا دست مردان برای جنایت علیه زنان و کشتارشان باز گذاشته شده!هر شهروندی آگاه به این واقف باید باشد دست زدن به قتل دیگر همنوعان تحت هر بهانه ای نوعی سهیم شدن در تولید و باز تولید "فرهنگ ارتجاعی انسان کشی" است، ولو خود شخص بدلیل نبود آگاهی قربانی چنین سیستمی باشد. دین به مثابه یکی از ارکان سرمایه داری هم تاریخا در تحمیق توده ها و اشاعه تبعیض و نابرابری در همه وجوه زندگی از سوی حاکمان به خدمت گرفته شده. در جامعه ایران هم بیش از چهل سال است این نظام ایدئولوژیک کپک زده مذهبی که با هر درجه ای از معیارهای انسانی فرسنگها فاصله دارد و شدیدا با آن در تضاد است، تلاش نموده هر گونه صدای معترض، برابری خواهانه و آزادیخواهانه را در گلو خفه کند. اما تا آمده معیارهای ایدئولوژیک مذهبی و سیاسی آن از سوی جنبشهای پیشرو جامعه در عرصه های مختلف بیش از پیش زیر سوال رفته و در بیان واقع کلیت نظام را با چالشهای جدی مواجهه نموده. زنان در جامعه ایران از همان روزهای نخست بر سر کار آمدن این رژیم قرون وسطایی بار سنگین ستم مضاعف بر خود را با پوست و استخوان حس نمودند و شناختند. و به همین اعتبار در اشکال مختلف ظرفیتهای مبارزاتی را جهت رویاروی با آن در خود پرورش و به مصاف طلبیدن. نمونه بسیار بارز آن حضور پر رنگ زنان در جنبشهای مبارزاتی است. زنان و مردان آزاده متشکل در صفوف جنبشهای پیشرو اعم از جنبش دانشجویی، جنبش رهایی زن ...و در راسشان جنبش کارگری دارند این پتانسیل و ظرفیت را از خود نشان میدهند که قادرند دیوار چین تبعیض، نابرابری و انقیاد چهل ساله رژیم را تماما بشکافند. کما اینکه دیدیم خصوصا در سالهای اخیر زنهای پیشرو این جامعه بارها روی سکوهای سخنرانی رفتند و تریبونها را در دست گرفتند و رساتر از همشه گفتند: این "قوانین آهنین ضد زن" نتوانسته و نمی تواند سد راه پیشروی و مبارزه ما باشد. همان روزهای اول مگر با همین فرهنگ ضد زن نخواستید زنان را به خانه بفرستید اما نتوانستید! هزاران پروژه مرعوب کردن زنان از "اکبر پونس" تا اسید پاشی به روی زنان را سازمان ندادید!؟ اما هر جا خواستید مبارزه و پیشروی ما را سرکوب کنید، آنسوتر قدرتمندتر سر برآورد! در مدرسه و دانشگاه خواستید مانع آن بشوید در کارخانه سر برآورد! در کارخانه سرکوبش کردید در خیابان گلویتان را فشرد.! دیگر نه کشتن، نه سرکوب و زندان گره ای از بحرانهای عمیق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که گریبانگیر شماست، نخواهد گشود. دیواری که چهل است بدور جامعه کشیده اید در حال فرو ریختن است. مگر غیر اینست خود رژیم هم از این هراسان است که برغم سرکوب سیستماتیک ماشین دولتی نمی تواند جنبش عظیمی که راه افتاده و زنان پیشرو و خصوصا نسلهای جوان اعم از زن و مرد را که نیروی پیش برنده انند دیگر در چهارچوب قوانین عصری حجری خود محصور کند. تا مهیا شدن تمام ملزومات به زیر کشیدن و برچیدن کل بساط این رژیم ضد انسانی بایستی جنبشهای پیشرو، آزادیخواهان و برابری طلبان و خصوصا سوسیالیستها و کمونیستهای جامعه علیه اشاعه این قبح سیاسی و فرهنگی"زن کشی" و هر گونه خشونت علیه زنان قویا بایستند. باید این فرهنگ ضد زن شدیدا در جامعه منزوی و طرد شود. تا برغم تقویت و تشدید آن از سوی حاکمان ستمگر، کودک آزار و زن ستیز حتی اندیشیدن به چنین اقدامی کار آسانی نباشد و اشاعه دهندگان این فرهنگ کپک زده بدانند با موج عظیم انزجار اجتماعی مواجهه خواهند شد، و هر درجه ای از خشونت علیه زنان و کودکان خط قرمزها باشد.
27.05.2020
پ.ن: این نوشته پارسال در محکومیت خشونت علیه زنان نوشته شده بود. ضروری دیدم بمناسبت قتل فجیع رومینا دختر 14 ساله تالشی که چند روز پیش به شیوه وحشیانه بدست پدرش کشته شد، دوباره آنرا بازنویسی کنم!