نگاهی کوتاه به یک مصاحبه

حمید قربانی
March 24, 2019

نگاهی کوتاه به یک مصاحبه!

در ایران امروز یعنی سرمایه داری ادغام شدۀ در سرمایه داری جهانی و با دولتی چنین ارتجاعی، قاتل و مستبد، اساسا ضرورت، ضرورت یک مبارزۀ طبقاتی و سیاسی و انقلابی، برای درهم شکستن دولت کنونی، یعنی یک انقلاب زیر و رو کننده است.

به باور من، چنین انقلابی هم نمی تواند به پیروزی رسد، مگر اینکه طبقۀ کارگر در رأس نیروهای مخالف شرایط حاضر دست به سلاح ببرد که برای اینکه چنین شود، خارج از تشکلات توده ای مثل سندیکا و اتحادیه و غیره، اساسا، وجود یک حزب سیاسی، وجود حزب کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست سراسری که مخصوصا در جامعه ای مثل ایران باید مخفی و غیر علنی باشد، لازم و ضروری و فوری است. چیزی که متأسفانه نه، مجری برنامه که در توانش نیست و نه مصاحبه شونده یعنی رفیق عزیزم فرخنده آشنا، اصولا و اساسا راجع به آن صحبتی نکردند. همه مصاحبه باز هم روی، همان مسائلی چرخید که اکنون، اگر مبارزات گذشته و درهمین رژیم را در نظر نگیریم، حداقل از زمان روی کار آمدن خاتمی درآن جامعه ورد زبان فعالان باصطلاح و با واقعا کارگری، کارگران فعال و غیره شده است و همه می دانند و می دانیم که راه به جایی نمی برد و یک بیراهه است.

من توجه کارگران فعال، کارگران انقلابی، کارگران پیشرو و یا کارگرانی که اسم خود را این گذاشته اند، به دو گفته زیر جلب می کنم.

البته، قبل از آن و از زبان لنین دو چیز را طرح می کنم 1- همواره تحلیل مشخص از شرایط مشخص- ، می تواند راه واقعی مبارزه ما را روشن و مشخص کند. 2- اینکه - تئوری خاکستری است، درخت سبز زندگی است- و

اما : [" مانیفست حزب کمونیست ۱۸۴۸" وﻗﺘﯽ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﯾﺎ در ﺟﺮﯾﺎن ﭘﯿﮑﺎرﻋﻠﯿﻪ ﺑﻮرژوازی اﻟﺰاﻣﺎ به صورت یک طبقه متحد می گردد و از ﻃﺮﯾﻖ اﻧﻘﻼب ﺧﻮد را به ﻃﺒﻘﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎ ﻣﺒﺪل ﻣﯽ ﺳﺎزد و درمقام ﻃﺒﻘﻪﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺗﻮﻟﯿﺪی ﮐﻬﻨﻪ را ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ازﻣﯿﺎن ﻣﯽ ﺑﺮد، آن وﻗﺖ ﺑﺎﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺗﻮﻟﯿﺪی ﺷﺮاﯾﻂ وﺟﻮد ﺗﻀﺎدهای ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ وﺑﻄﻮرﮐلی ﻃﺒﻘﺎت و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ را نیزاز ﻣﯿﺎن ﻣﯽ ﺑﺮد"ِ- تر جمه ی بهنام جعفری

دو :

_ با توجه به این که پرولتاریا به عنوان طبقه، فقط در صورتى مى‌تواند علیه قهر دسته جمعى طبقات مالک وارد عمل شود که در حزب سیاسى مجزاى خویش‏، در تخالف با همه‌ى اشکال قدیمى احزاب طبقات مالک، متشکل گردد؛ _ با توجه به اینکه تشکل پرولتاریا در حزب سیاسى‌اش‏ براى تضمین پیروزى انقلاب اجتماعى و هدف نهایى آن، نابودى طبقات، ضرورى است؛ _ با توجه به این که باید وحدت نیروهاى طبقه‌ى کارگر، که از قبل در مبارزات اقتصادى تحقق یافته، به عنوان اهرم توده هاى این طبقه در مبارزه علیه اقتدار سیاسى استثمار کنندگانشان به کار آید؛ کنفرانس‏ به اعضاى انترناسیونال خاطرنشان مى‌سازد که در جریان مبارزه‌ى طبقه‌ى کارگر، فعالیت اقتصادى و فعالیت سیاسى این طبقه به طرزى ناگسستنى با هم پیوند دارند.

(تلخیص‏ از قطعنامه‌ى کنفرانس‏ لندن انجمن بین المللى کارگران _ انترناسیونال _ سپتامبر ۱۸۷۱، به نقل از همان ماخذ.)]

بسیاری از ما این صحبت رُزالوکزامبورگ را به یاد داریم که گفت: انقلاب ( انقلاب مسلحانه - من) با شکوه است، جز آن همه چیز مُهمل و پوچ است - آیا زمان آن نرسیده است، چرا، سال هاست که رسیده است!

آری،

بدون حزب سیاسی مخفی و غیر علنی و بدون یک مبارزه انقلابی زیر رهبری چنین حزبی که سرانجام آن پیروزی انقلاب قهری کمونیستی کارگران مسلح شده، است، در شرایطی که دیگر برای همه روشن شده است که رفرم بردار نیست، هیچ چیز به نفع کارگران و زحمتکشان تغییر نمی کند، بلکه بدون مبارزه؟ و یا با مبارزه درون سیستمی روز بروز همان طور که شاهد هستیم، شرایط بدتر و بدتر می شود. یک مبارزۀ انقلابی طبقاتی است که می تواند حتی شرایط را برای رسیدن به خواست های روز مره هم آماده کند و نه بدون آن!

باید طبقۀ سرمایه دار و دولتش خود را در شرایط نابودی ببینند تا عقب نشینی نمایند و دیگر هیچ! این یعنی داشتن ستاد مبارزه طبقاتی و تسلیح همگانی طبقۀ کارگر و متحدین و بر خاستن برای نبرد نهایی!

حمید قربانی ۲۳ مارس ۲۰۹۲ سال اسپارتاکوسی

لینک مصاحبه

https://www.youtube.com/watch?v=JHgDXo0FX-w&list=PL6OFd5isZOguOdG5qOY8BjbgsrwAQCyLy&index=2&t
=11s&fbclid=IwAR1Rem9eR9lABK2NfYlDqq2rUD8DKGTHAd5yDMoXqwS5IorBIyYlJh55C1Y