مقدمه؛
در عالم سیاست بورژوایی/ناسیونالیستی هر وقت پرونده ای کهنه شد و ارزش مصرفش را از دست داد، عده ای از دست اندر کاران خود ماجرا شروع میکنند به افشاگری. مثلا سازمان های جاسوسی در دنیا هر ده بیست سال یکبار افشاگری میکنند که آن سیاست چنین بود و چنان شد. این مقدمه را بدان منظور آوردم که اخیر یکی از فرماندهان و سرکردگان حزب دمکرات کردستان ایران در دنیای مجازی شروع کرده به افشاگری در مورد کنگره هشت حزبش .
آقای کریم خالدارکه معرف حضور همه است و از فرماندهان و سرکردگان و مجریان سیاستهای فاشیست حزب دمکرات کردستان ایران بود اکنون از فجایع و پنهانکاری های حزبی که خودش دست اندرکارانش بود پرده بر میدارد و در دنیای مجازی شروع کرده به افشاگری.
اولا این افشاگری نیست چون هر کس دو کلاس سواد سیاسی داشته باشد میداند حزب دمکرات و تمام همپالکی های ناسیونالیست اش مزدور سرمایه اند و هیچ قدمی برای ملتی که ادعایش را دارند نمیکنند. منافع شخصی و طایفه ای و نان به نرخ روز خوردن شیوه و روش احزاب بورژوا/ ناسیونالیستی است در طول تاریخ مبارزات مردم.
ثانیا شخص افشاگر همیشه خودش یکی از مجریان جنایتهای اتفاق افتاده بوده و حالا که به پی سی افتاده افشا میکند. مثلا کادر های بالای سازمانهای جاسوسی همیشه دو جانبه کار میکنند، بعد از اینکه افشا شدند در موردشان داستانها های حیرت انگیز میسازند. این ادبیات خوراک جامعه فاسد سرمایه داری است. با این ترهات ذهن مردم را از ماجرا پرت میکنند و یا با این (به اصطلاح) افشاگری بر نفهمی مردم جامعه سرمایه گذاری میکنند.
در نتیجه آنوقت که وقتش بود آقای کریم خالدار میتوانست علیه این سیاستها حرف بزند، ولی حرف نمیزند چون خودش بخشی از ماجرابود. حالا که زندگی اش به پایان نزدیک میشود میخواهد ثوابی از خود بجا بگذارد، تا توشه ای برای آخرت باشد و در میان ناسیونالیستهای جوان اسم و رسمی را دست و پاکند.
اما کور خونده است کارگران، مردم آزادیخواه و آگاه کردستان از تمام جنایات احزاب فاشیست و ناسیو نالیست مثل حزب دمکرات آگاه هستند.