جعفر عظیم زاده را آزاد کنیم!
خطاب به کارگران ایران!
امروز جعفر عظیم زاده برای اجرای حکم شش سال حبس روانه زندان شد. قاضی دادگاه او را به جرم پیگیری ابتدایی ترین حق کارگران و پایمال شدن خواست شان که تامین معیشت و رفاه است به شش سال زندان محکوم کرده است. جعفر یک کارگر صنعتی ماهر است که اگر مثل اکثریت کارگران صنعتی ماهر به کار و حرفه اش می چسپید می توانست زندگی مرفه و سطح بالایی را برای خود و خانواده اش مهیا سازد. اما جعفر بنا به حس انسان دوستی و حق طلبی و بی تفاوت نبودن در برابر ظلم و ستم و استثمار کارگران راهی دیگر را انتخاب کرد، راهی که هزینه زیادی را تا به حال برای خود و خانواده اش داشته است. جعفر نه شعار مرگ بر جمهوری اسلامی را سر داده است و نه اسلحه بدست گرفته است که با کارفرمایان و سرمایه داران بجنگد. فعالیت های جعفر در بیشتر کشورهای دنیا و حتی طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی در ایران هم مثلا قانونی است و هیچ دلیلی ندارد که وی نه شش سال بلکه حتی شش روز هم در زندان باشد. این تعرضی بیش نیست و باید آن را عقب زد. جمع آوری چهل هزار امضاء کارگران خطاب به دولت، اعتراض به حقوق معوقه، فعالیت و پیگیری بیمه بیکاری برای همه کارگران، اعتراض سالانه به تعیین حداقل دستمزدها، اعتراض به زندانی کردن فعالین کارگری ، اعتراض به استثمار کودکان کار و دهها معضل دیگر که یقه کارگران را در ایران گرفته است جزو فعالیتهای جعفر و سایر فعالین کارگری است . نه جعفر و نه هیچ فعال کارگری برای خواست این مطالبات نباید نه فقط زندانی نشوند بلکه نباید اجازه داد آنها را حتی مورد بازخواست قرار دهند.
کارگران و خانواده های کارگری!
جعفر را از زندان آزاد کنیم، اجازه ندهید او را هم به سرنوشت شاهرخ زمانی دچار کنند . زندان های جمهوری اسلامی هیچ امنیتی ندارد و هیچ بعید نیست که بلایی جبران ناشدنی را به سرش بیاورند و همه ما دوباره انگشت به دهان بمانیم و افسوس بخوریم. از بین بردن فعالین کارگری و مبارزین در زندان تاکتیک جدیدی نیست و به قدمت حاکمیت رژیم، این تاکتیک در زندان و بیرون از زندان مرسوم بوده است.
جعفر و سایر فعالین کارگری به خاطر دفاع از حقوق اولیه شما اعتراض و مبارزه می کنند .پس نباید شاهد و نظاره گر زندانی کردن و کشتن آنها باشیم.
” بس است دیگر” به خود بیائیم و اجازه ندهیم بیشتر از این قربانی بدهیم. باید زندانها و دادگاهها را با جمعیت صدها هزار نفره قرق کرد ، باید جمهوری اسلامی را وادار به آزاد کردن جعفر و سایر فعالین کارگری کرد. این کار سختی نیست فقط همت شما را می خواهد .اگر فقط یک روز و چند ساعت با جمعیت هزاران نفره بروند جلو زندان، جمهوری اسلامی وی و سایر فعالین کارگری را را آزاد میکند. پلیس و دادگاه و زندانبان از جمعیتی که موج بزند می ترسند و به هراس می آیند.
در دولت اعتدال هم و بخصوص بعد از توافقات هسته ای چندین نفر از فعالین کارگری را دستگیر و یا احکام سنگین را بهشان ابلاغ کرده اند ، جمهوری اسلامی دچار بحران عمیقی شده است. جناحهای مختلف سرمایه در درون نظام هر روز در مجلس ورسانه ها دعوای های شدیدی با همدیگر دارند و در همین این راستا است که حمله شدیدی را به فعالین کارگری آغاز کرده اند. حکومتها از فعالین کارگری هراس زیادی دارند ، ترسی که از یک نفر مثل جعفر عظیم زاداه یا شاهرخ زمانی و یا محمود صالحی دارند از هیچ نیروی دیگری ندارند. به خوبی می دانند که اگر طبقه کارگر به خود بیاید نه پلیس ضد شورش ، نه باتوم و گلوله و نه حتی توپ و تانک هم جلودارش نیست . دولتها به قدرت و نیروی عظیم و نهفته طبقه کارگر در به زیر کشاندن حکومتهایشان آگاهی کامل دارند و این را به خوبی متوجه شده اند اما این کارگران هستند که این مهم را درک نکرده ند و به قدرت و نیروی عظیم خودشان اطمینان ندارند.به خود بیائید و به پا خیزید. راه چاره برای آزادی جعفر عظیم زاده و یارانش و البته برای برچیدن استثمار و بردگی فقط در اتحاد و همبستگی شما و در خواباندن چرخهای کارخانه و بستن شیرهای نفت است. کلیدهای کارخانه ها و شیرهای نفت در دستان شما است .معلل نکنید و انها را ببندید که هم شاهد تراژدی های دیگری نباشیم و هم از قید بردگی و استثمار نجات یابیم.
اگر شما به خود بیائید و اعتصاب و اعتراض سازمان دهید، بدون شک حامیان و طرفداران شما در خارج کشور، تبعیدیها ،فعالین کارگری و حتی طبقه کارگر در سراسر جهان هم در حمایت از شما بر می خیزند و خیابانهای اروپا و امریکا را در دفاع از شما قرق میکنند. شما می توانید الگوی طبقه کارگر در سراسر جهان باشید. همین دیروز در سنندج صدها و هزاران نفر با سرو انترناسیونال( سرود همبستگی کارگران جهان) یکی دیگر از فعالین کارگری را بدرقه کردند .بدون شک اگر جمعیت شان قابل توجه نبود نیروهای امنیتی بهشان حمله میکرد و جمعشان میکرند اما چون هم جمعیت قابل توجهی بودند و هم چون متحد و مسر و استوار بودند، جمهوری اسلامی جرات هیچ نوع عکس العملی را به خود نداد. این فقط یک نمونه کوچک در ابعاد چند صد نفره است. بدون شک اگر هزاران و صدها هزار کارگر استثمار شده از شما که امکان تامین هزینه زندگی خود و خانوا دتان را ندارید دست به اعتصاب و اعتراض بزنید هیچ نیروی نظامی و امنیتی نمی تواند کوچکترین تعرضی را برای سرکوب تان سازمان دهد. اگر شیرهای نفت ، گار و برق را ببندید نیروهای امنیتی سوخت برای روشن کردن ماشین سرکوب شان ندارند . بخش زیادی از نیروهای ارتشی و انتظامی از خانواده های کارگری هستند .اینها اگر همت و قدرت شما را ببینند به شما می پیوندند، به همین سادگی . پس به خود بیائید اعتصاب و اعتراضات گسترده را سازمان دهید.
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران
زنده باد اعتصاب و اعتراض کارگران
ننگ بر سرمایه و حامیانش

بختیار پیرخضری
۸/۱۱/۲۰۱۵ برابر با ۱۷ آبان ۹۴