حمید جان مطلب شما را در چند سایت دیدم. لازم می دانم که چند نکته ای در این مورد بگویم.
برای اطلاع عموم
اولا آکسیون ۱۴ جولای به همت سازمان ها و احزاب و افراد مختلفی به پیش رفت و هر کس می توانست و حق داشت چه در ظرفیت شخصی و حزبی از آن گزارش و عکس و فیلم تهیه کند؛ همانطور که بعضی ها و از جمله خود شما این کار را کردید. ثانیا از دو ساعت کل برنامه متاسفانه چون من چندین کار را با هم می کردم یعنی مسئول سیستم صوتی و پخش موسیقی من بو.دم ، یکی از مجریان برنامه نیز من بودم. تهیه ی لیست سخنرانان و نوبت دادن به دیگران من و رفیق حسین ارانی بودیم. در ضمن من همیشه به ابتکار و علاقه ی خودم از بیشتر برنامه ها و تظاهراتها فیلمبرداری کرده و گزارش تهیه می کنم و این مسئله هیچ ربطی هم به موضع حزبی من ندارد. البته خیلی وقتها هم فقط گزارش حزبی برای تلوزیون حزب تهیه کرده و میکنم و قرار نیست بلند گو و یا خبرنگار دیگران باشم. ثالثا در همان محل در پایان برنامه اعلام کردم که متاسفانه از ۲ ساعت برنامه نیم ساعت آن به دلیل مشکل فنی ضبط نشده. یعنی فقط یک ساعت اول و نیم ساعت آخر ضبط شده بود و همانجا سیامک ستوده گفت “اشکال ندارد ما چند دقیقه ای هم داشته باشیم کافی هست و کمتر کسی وقت دارد همه ی این ها را تماشا کند” می بینی که هیچ “سانسور” عمدی در کار نبود. همانطور که برنامه یادمان رفیقمان بهزاد جمشیدی مشکل پیدا کرد و نتوانستیم آن را پخش کنیم. احتمالا شما (حمید قربانی) نتیجه گرفته اید که به خاطر صحبت شما کل برنامه پخش نشد!
در این برنامه من و رفیقمان حسین ارانی سعی کردیم به همه افراد حاضر و جریایانات، جدا و خارج از طول و عرضشان وقت بدهیم و همانطور که خود شما اشاره کرده ای به جریانی که شما مدعی طرفداری از آن هستی و من در ٢٠ سال گذشته که بیشتر جاهایی که برعلیه رژیم برنامه بوده و من شرکت داشته ام فقط یکی دو نمونه بیشتر حضور آن را ندیده و اسم آن را نشنیده ام ٢ سخنران درخواست کردید و به هر دوی شما علیرغم وقت کم نوبت داده شد.
اگر شما کینه غیرسیاسی ضدیت با حزب کمونیست کارگری را کناری می نهادید همان توضیح من در محل که متاسفانه نیم ساعت از برنامه ضبط نشده و شما هم تنها نبودید، صحبت حدود ۴ تن از دوستان ضبط نشده بود، وبقیه قانع شدند برای شما هم کافی می بود.
در ضمن هیچ تقسیم کاری نبوده که کسی از حزب کمونیست کارگری برنامه را ضبط کند. شاید برای شما جریان جور دیگری باشد. در این نوع برنامه‌ها هر کس از طرف خودش و جریانی که نمایندگی می کند فیلم و عکس تهیه می کند. کسانی که من را می شناسند، می دانند که علیرغم اختلافاتی که با هر جریانی شاید داشته باشم، ابدا در تظاهراتها و آکسیونهای ضد جمهوری اسلامی، به سبک شما به مسئله نگاه نمی کنم. شما می توانید به صدها گزارش علنی منتشر شده در سایتهای آزادی بیان، روزنه، یوتیوب و … مراجعه کنید که گزارشگر و فیلمبردارش من (بابک یزدی) بوده ام. همیشه هم نوشته ام بخشی از فیلم و یا عکس های تظاهرات فلان آکسیون.
به حمید قربانی
اما حمید قربانی عزیز، دنیای شما چرا اینقدر تنگ است که با یک آکسیون و فیلمبرداری، که آن هم توضیح دادم عدم ضبط فیلمبرداری از شما ابدا عمدی نبوده، می خواهید به خیال خود یک حزب سیاسی، که تاریخ روشن و شفافی جلوی جامعه دارد را خراب کنید!؟ چرا دنیای شما اینقدر تنگ است که ظاهرا می خواهید بر علیه جمهوری اسلامی و به دفاع از پناهندگان افغانستانی اعتراض کنید، اما تخریب چهره حزب کمونیست کارگری برایتان اولویت پیدا می کند! هیچ فکر کرده اید که حزبی که این همه عضو و کادر و سمپات دارد و این همه خوشنام است را تخریب کردنش در چشم خواننده، نویسنده و تخریب کننده آن را کجا قرار می دهد؟
حمید قربانی عزیز، دنیای سیاست دنیای واقعی است با افراد و انسانهای واقعی و چهره های واقعی. شما گفته اید که عضو “نهادهای همبستگی با کارگران در ایران ـ خارج کشور” هستید. فکر نمی کنید که یک چنین نهاد با یک چنین اسم پرطمطراقی باید ردی از خودش، چه در خارج و چه در داخل بر جای گذاشته باشد. شما می توانید دو رقم از فعالیتهای زمینی و نه کاغذی، این نهادها را اسم ببرید؟ کدام خشت را روی خشت دیگری گذاشته اید؟ تنها فعالیت ملموسی که از شما دیده شده است، همین یک نمونه است که در یک آکسیون شرکت کرده اید و می خواهید یک تصویر دروغین و خودساخته از محبوبترین حزب سیاسی ایران بدهید. ظاهرا خیلی طرفدار کارگران هستید. با تخریب حزب کمونیست کارگری، چیزی نصیب کارگر نمی شود. بروید از تک تک کارگران در ایران بپرسید. کسی جلوی شما را نگرفته است که بروید یک حزب سیاسی به نظر خودتان بهتر درست کنید. همان نهادهایی را که اسم برده اید را بروید بهترش کنید. اما آن راهی را که شما در پیش گرفته اید، به حال خود شما هم مضر است. از زاویه خیلی تنگ و حقیری دنیا را نگاه می کنید. به نفع شما نیست.
بابک یزدی
٢۵ جولای ٢٠١٢