تردیدی نیست که زنان، در طول تاریخ از موقعیت مطلوب از هر لحاظ برخوردار نبوده و غالبا مورد بی مهری و ظلم و ستم واقع شده اند. اما با رشد روز افزون آگاهی های بشر و پیشرفت سریع علوم انسانی، اجتماعی و بالاخص گسترش گرایشهای رادیکال چپ در جامعه بشری این پرسش مطرح شد که جایگاه واقعی زنان در جامعه کدام است و چگونه می توان حقوق از دست رفته زنان را استیفا کرد. در دنیای امروز زنان که نصف جامعه ما را تشکیل می دهند از هر لحاظ مورد تبعیض قرار میگیرند بخصوص زنانهایی که از لحاظ مادی در مضیقه هستند. زندگی زنان در جامعه ما چه ایرانی، سوئدی، آمریکای، آفریقای جنوبی، شیلی و غیره از لحاظ جنسیت و تعلق طبقاتیشان، فورم می گیرد و شناسایی می شود.
یکی از مهمترین خواسته های غریزی بشر در تمام دوران تاریخ، آزادی بوده است و هر انسان آگاه دوست دارد که آزادانه بیاندیشد وآزادانه انتخاب کند و به آن چه با تعقل انتخاب کرده آزادانه عمل نماید. زنان که حدودا نیمی از جمعیت انسانی را تشکیل می دهند، در قرون متمادی از این حق محروم بوده اند و در تمام زمینه های فردی، تصمیم گیری،مراکز قدرت، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی محروم و مورد ظلم و جور قرار داشته و در چنگال خرافه و مردسالاری، محصور بوده اند. در مقیاس ماکرو یعنی جهانیش هنوز زنان در بسیاری از قوانین تصویب شده جوامع بشری به زیرنماینده یا جنس درجه دوم بشمار می آیند. تنها در ۱۱ درصد کشورهای عضو سازمان ملل، زنان توانسته اند جایی به اندازه ۳۰ درصد از مراکز قدرت و تصمیم گیری را در کشورهای خودشان در دست داشته باشند. بسیاری از کشورهای عضو سازمان ملل حق رای زنان را به رسمی قبول کرده اند ولی در عمل زنان هنوز زیر نمایندگانی هستند که در مراکز سیاسی، حقوقی و مادی حق تداخل ندارند. در بسیاری از کشورها حضور زنان به شیوه عینی تر و تاثیر گذار تر بعد از دهه ۹۰ میلادی قوی تر شده است که این هم منشا از تاثیرات چپ رادیکال بر جنبش آزادی خواهی زنان بوده است. بعد از دهه ۹۰ زنان در تمام عرصه های دیگر اجتماعی برای نمونه اشتغال در مراکز اجتماعی، حضورشان بیشتر شده اما نامی از حضور زنان چه در بازار کار و چه در خانه، برده نمی شود.
جدا از سیستمهای سیاسی حاکم، برای مثال سیستم فئودالی و سرمایه داری، ادیان و مذاهب مختلف بشری و حتی جریانهای عقب افتاده سیاسی وجود داشته و دارند که بسیاری از حقایق را در پس ابرهای جهل و خرافه پنهان کرده اند تا زنان نتوانند از آنچه که حق اصلی و مسلم انسانی آنها است بهرمند گردند. از طرف دیگر سیستم حاکم فرهنگ بورژوازی با تسلط بر امکانات مادی و مراکز ارتباطی و اطلاعاتی همیشه سعی کرده زن را بعنوان یک کالا در سیستم خود معرفی کند.
بعضی از ادیان مختلف نیز روز های بخصوصی را برای نقش و جایگاه واقعی زن انتخاب کرده اند. مثلا در ایران باستان ۵ اسفند بعنوان روز زن یعنی روز خرد و درست منشی و در ایران نوین روز تولد فاطمه زهرا روز زن یا مادر قلمداد می شود
در فرهنگ های منحط و آداب و رسوم عقب افتاده جوامع بشری انواع ظلم و جور و سختی را بر زنان تحمیل کرده و آنان را به استثمار کشیده است. مثلا در جوامع کهن نمونه هایی گوناگون مطرح می شود. مثلا در یونان قدیم زن را زاده شیطان می دانستند و او را در هیچ کاری مداخله نمی دادند و فقط برای ارضاء غریزه جنسی و خدمت گذاری، از او استفاده می کردند. در یونان زن به آسانی مورد معامله و واگذاری به بیگانه قرار می گرفت. در روم قدیم هر چند رومی ها در مقایسه با زمان خود در قوانین و حقوق،پیشرفت زیادی داشته بودند، اما عقیده آن ها در باره زن این بوده است که او را به علت دارا نبودن روح انسانی، برای حشر در روز قیامت لایق نمی دانسته اند. در نظر رومیان زنان مظهر شیطان و انواع ارواح خبیصه بود، از این جهت در خندیدن و سخن گفتن از او جلوگیری می کردند. در روم زنان همیشه تحت کفالت بودند و احتیاج به قیم داشتند و پس از مرگ مانند اشیاء به ارث برده می شدند. در چین قدیم اگر دختری متولد می شد، خویشان و نزدیکان با نهایت تاسف و ترحم به پدر و کسان نزدیک طفل تسلیت می گفتند. دختران را زنده می کشتند یا به صحرا می افکندند و یا به برده فروشان می دادند. چینیان خیال می کردند که خداوند چینان خالق پسران است و شیطان خالق دختران، لذا در نظر آنان پسران با برکت بودند و دختران طوق لعنت. قربانی کردن زن در کشورهای عربی هم نمونه دیگر است حتی او را جزء لوازم و اثاث زندگی می شمردند. غالبا از بیم قحطی و یا از ترس آلودگی، دختران خود را در روز اول تولد سر می بریدند و یا از بالای کوه بلند به دره عمیقی پرتاب می کردند و گاهی در میان آب غرق می کردند و یا آنها را زنده بگور می کردند. بعدها با آمدن اسلام زندگی زنان در چهارچوبه دیگری اسیر گشت. در سوره بقره آیه ۲۲۸ آمده “ولهن مثل الذی علیهن بالمعروف” و برای زنان همانند وظایفی؟؟؟ که بر دوش آن هاست شایسته ای قرار داده شده است”.
نمونه دیگر، فرهنگ کهن ایرانی است که در مورد زن همان شاهنامه نویس معروف فردوسی به شیوه کهن و عقب افتاده از جایگاه زنان یاد کند. مثلا در داستانهای: رودابه، شهبانوی کابلستان (سیندوخت) و گردآفرید، کتایون، منیژه و غیره. برای نمونه فردوسی در بیتی می گوید: “چو با زن پس پرده باشد جوان بماند منش پست و تیره روان”.
بدون تردید، روز بین المللی زن یکی از روز های مهم در تاریخ سده های اخیر جامعه بشری در تلاش جهت کسب حقوق، دسترسی و استفاده عادلانه از امکانات مادی و حقوقی جهان به شمار می رود. لذا تلاش تمام انسانهای آزادیخواه و مبارز چه زن و چه مرد نقش مهمی را در به تحقق رساندن حقوق انسانی زنان دارد. بیایید که هر روز را به روز احترام به حقوق اولیه انسانها تبدیل کنیم.
روز زن را به تمام انسانهای آزادیخواه تبریک می گویم
منصور پرستار سوئد
۲۰۱۰-۰۳-۰۶