اخراج ۳۰۰۰۰ کارگر معدن سنگ آهن , چیزی برای از دست دادن مانده؟

اولین نسیمهای دولت روحانی در دور دوم ریاست جمهوریش شروع به وزیدن کرد. اعدام چندین نفر در این اوایل، جلو آوردن طرح استاد و شاگردی و حالا بیکارسازی و اخراج ٣٠٠٠٠ کارگر معدن. این تنها اول راه است. باید منتظر بدتر از اینها هم بود. اما آیا باید منتظر ماند یا می توان کار دیگری انجام داد؟ ادامه‌ی خواندن

توهمات “تشکلهای دانشجوئی” هوادار روحانی

اخیرا ٩٢ “تشکل دانشجویی” طی نامه ای به حسن روحانی به وضعیت امنیتی و فضای رعب و وحشت در دانشگاهها اعتراض کردند. در این نامه همچنین از وضعیت “تشکلهای دانشجویی” گله کردند و فضای کنونی را مناسب این تشکلها نمی دانند. این نامه، حتی با اعتراف هواداران اصلاح طلب حکومتی و معتدل روحانی، یک نکته را به روشنی بیان می کند و آن فضای پلیسی دانشگاه است. نکته جالب در این زمینه این است که این تشکلها اکثرا دمشان به یکی از دو جناح رژیم اسلامی بند است و ظاهرا آنطور که از زبان نامه قابل برداشت است، همه این تشکلها از وعده وعیدهای روحانی در مورد دانشگاه گله مند هستند و تلویحا بیان می کنند که این وعده ها همگی دروغ بودند. ادامه‌ی خواندن

دعواى بزرگ

این نوشته تلاش دارد که نگاهی متفاوت به موضوع جنگ کنونی بین جناحهای رژیم بیاندازد. تقریبا بر هیچ کس پوشیدن نیست که جنگ بین خامنه ای و رفسنجانی به عنوان مهره های اصلی این دو جناح رنگ و بویی تازه به خود گرفته است. حفظ نظام از طرف هر دوی این افراد در اولویت است اما مساله رهبری می تواند به چالشی بزرگ تبدیل شود. چالشی که می تواند شکافهای بین این دو و درنتیجه دو جناح حاکم را شدیدتر کند.  ادامه‌ی خواندن

جنگ بقا!

دعواهای درونی جناحهای حکومت اسلامی ادامه دارد. قبل از برجام شاید همه نگاههای جناحها به از سرگذراندن آن بود. همه با هم سرانجام این بازی را به خط پایان رساندند و سرود پیروزی را سردادند. انتخابات مجالی بود برای به رخ کشیدن قدرت همدیگر و پس از پایان این مضحکه دوباره بر سر دعواها و اختلافات تاکتیکی خود، شروع به زورآزمایی کردند. اختلافات واقعی که مضمون آن را بر “اقتصاد” گذاشتند و آن را برای مسئله اصلی که همان حفظ رژیم است به یک روپوش تبدیل کردند. دعواهای خامنه ای از یک طرف و روحانی از طرف دیگر هر روز قابل رویتر می شود. اما مساله اصلی چیست؟ ادامه‌ی خواندن

اعتراضات دانشجویی و تلاش برای سبز کردن آن

داستان بسیار ساده بود. حدود سی نفر از دانشجویان دانشگاه تهران نسبت به وضعیت دانشگاه از جمله کنترل عبور و مرور شبانه، افزایش اجاره خوابگاه، افزایش هزینه مهمان، مزاحمتهای حراست دانشگاه اعتراضی را آغاز کردند. این اعتراض کم کم به راهپیمایی منجر شد و در نهایت حدود ۷۰۰ الی ۸۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه تهران تجمعی را سازمان دادند. توضحیات هیچیک از مسئولین دانشگاه نتوانست دانشجویان را قانع کند و آنها خواستار حضور رئیس دانشگاه برای پاسخگویی بودند. نهایتاً، کتبا رئیس دانشگاه تایید کرد که ظرف مدت یک هفته به این مطالبات رسیدگی و آنها را پیگیری کند. هفته بعد مصادف با ۲۵ بهمن است و اما شروع ماجرایی دیگر! ادامه‌ی خواندن