وضعیت معیشتی طبقه کارگر در زمان تحریمها و همچنین بعد از توافقات هسته ایی جمهوری اسلامی با امپریالیستها و رفع تحریمها نه فقط تفاوت چندانی نکرده  بلکه با فقر و فلاکت فزونی یافته است.  در چند سال گذشته تورم و گرانی سر سام آور و دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر کارگران و زحمتکشان را با دشواریهای فروانی از نظر اقتصادی مواجه ساخته است. بحران جهانی و کاهش قیمت نفت بر بحرانهای اقتصادی دامن زده و بر شمار بیکار سازیها و تعطیلی کارگاه های تولیدی و کارخانجات افزوده است، حقوقهای معوقه را بدنبال داشته و در این رابطه منجر به  اعتراضات و اعتصابات گسترده کارگری شده است. حکومت اسلامی سرمایه نیز مثل همیشه برای مقابله و رفع بحران های اقتصادی، راه حل را در استثمار بیشتر کارگران و حمله به سطح معیشت آنها جستجو می نماید.  از طریق کاهش دستمزدها و کار بیشتر در برابر مزد کمتر از یک سو و از سوی دیگر با طولانی کردن صف ارتش بیکاران، و سرکوب و زندان و شکنجه و اعدام می کوشد که این بحران را مهار کند. ادامه‌ی خواندن→

فاز جدید اصلاح قانون کار امسال هم در دستور کار صاحبان سرمایه و دست اندر کاران دولت سرمایه جمهوری اسلامی قرار گرفته، این اصلاحیه ها که شامل اصلاحیه ماده ۲۷ قانون کار، اصلاحیه ماده ۱۶۵ و اصلاحیه ماده ۷ می باشد. اجرای طرح امنیت شغلی، شفاف سازی قراردادهای موقت و غرامت اخراج؛ موادی از قانون کار را در قالب پیشنهادی ۶ بندی طرح می کند، و بدون در نظر گرفتن نقش و نظر دهی مستقیم نمایندگان واقعی کارگران در صدد تصویب آن می باشند. ادامه‌ی خواندن→

دولت سرمایه روحانی در ادامه سیاستهای خصوصی سازی دولت نهم و دهم در حال واگذاری بسیاری از صنایع و معادن بزرگ داخلی به بخش خصوصی است. اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، در خرداد ماه امسال، اعلام داشت که، راهکارهای دولت در امور اقتصادی برای سال جاری شتاب بخشیدن به برنامه خصوصی سازیها و اجرای طرح مقررات زدایی در پیوند با آزادسازی اقتصادی است. پس از این موضعگیری جهانگیری در نشست رسمی هیات واگذاری سهام شرکتها و کارخانه ها و مؤسسه های مالی دولتی با حضور وزیر اقتصاد در نخستین مصوبه ایی که به تصویب رساندند، ۷ شرکت بزرگ در لیست خصوصی سازیها فوراٌ قرار گرفتند. ادامه‌ی خواندن→

اختلاس و فساد حکومتی درنظام سرمایه داری جمهوری اسلامی نه پدیده جدیدی است، و نه بطور اتفاقی در سازمان تامین اجتماعی که یکی از مهمترین و ثروتمندترین نهادهای اجتماعی می باشد بوقوع پیوسته است. ادامه‌ی خواندن→

در برخی از سایتها بخصوص سایت “ایلنا” در رابطه با اعتراضات کارگری و حقوقهای معوقه کارگران سخنگویان “خانه کارگر “، ” کانون انجمن صنفی کارگران” و “انجمنهای اسلامی” خود را به عنوان نماینده کارگران معرفی نموده و می خواهند با عوام فریبی این چندین و چند ساله خود را به جای نمایندگان واقعی کارگران جا بزنند.(مراجعه شود ب پاورقی).  ادامه‌ی خواندن→

عدم امنیت اقتصادى، فقر و گرسنگى، اخراج و بیکارى نه تنها روز بروز عرصه را بر کارگران تنگ تر میکند بلکه دست سرمایه دارى براى کاهش‏ دستمزدها را بازتر گذاشته و با تشدید رقابت و تفرقه در جمع کارگران موقعیت خود را مستحکم میبخشد. با تشدید تحریمهای اقتصادی، تورم و گرانی سر سام آور کارگران در وضعیت فلاکت باری قرار دارند، ازسویی از دریافت همان حداقل دستمزد ماهها محروم میشوند، از سوی دیگر به بهانه عدم سود دهی کارگاه و کارخانه و بستن آنها، توسط کارفرما اخراج و در جایی دیگر با مزد کمتر و قرار داد موقت مجبور به کار میشوند. با توجه به نیاز حرکت جهانى سرمایه توأم با سیاستهای بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و نقش‏ سرمایه داخلى در ایران، این روند نقطه پایانى ندارد، تغییر قوانین مربوط به کار از جمله اصلاح مواد قانون کار که بطور روتین در دستور کار دولت سرمایه است نه تنها دست سرمایه دارى ایران را براى استثمار کارگران بازتر میکند بلکه حتى آن چه پیشتر با مبارزه کارگران در آن به تصویب رسیده بود را تغییر میدهند و به آن چه نیاز پایه اى سرمایه در ایران است رسمیت میدهند.  ادامه‌ی خواندن→

اخیرآ در سایت اخبار روز مقاله ای بنام  ” جنبش کارگری ذاتاً تکثرگرا است ” به قلم محمد صفوی  منتشر شده است.  نویسنده  علاوه  بر عنوان  نوشته- نوشته اش را  با ” برای آغاز به کار  تارنمای ” آوای کار ” و ” کلمه کارگری” توسط همراهان جنبش سبز”  آغاز می نماید  در ضمن اضافه می نماید ”   بر سر در جنبش کارگری، تابلوی ورود ممنوع وجود ندارد. هرکس فارغ از عقیده و ملیت و نژاد و جنسیت و فرهنگ و مذهب که میخواهد برای بهبود شرایط کار و زندگی کارگران و مزدبگیران و کارمندان تلاش کند بطور یقین در جنبش کارگری جای دارد …”  (  اخبارروز: دوشنبه  ۱۹ فروردین ۱٣۹۲ –  ٨ آوریل ۲۰۱٣) ادامه‌ی خواندن→

در اثر بحرانهای شدید اقتصادی سیاسی ای که بر جامعه ایران حاکم است، فقر و فلاکت و سیه روزی به اوج خود رسیده است. میلیونها انسان زحمتکش برای زنده ماندن با گرانی سرسام آور، بیکاری و قوانین ارتجاعی ای که دولت سرمایه جمهوری اسلامی بر آنها تحمیل نموده است دست و پنجه نرم می کنند. ناامنی و فشار آنچنان بر زندگی طبقه کارگر و توده های زحمتکش سایه افکنده است که در بسیاری از موارد خانواده ها را از نظر معیشتی با خطر جدی مواجه ساخته است. مسببین و عاملان اینهمه جنایات کسی جز دولت و مجریان این سیستم ضد بشری سرمایه نمی تواند باشد. سیستمی که تنها به استثمار وحشیانه طبقه کارگر اکتفا ننموده، و هر روز با تغییر و اصلاحیه در همین قوانین ارتجاعی موجود عرصه را بر این طبقه و توده های زحمتکش تنگتر می نماید.  ادامه‌ی خواندن→

“سرانجام بیست و دوسال بعد از تصویب و اجرایی شدن قانون کار که در آن به رغم همه ی ابهام ها و کاستی ها انجمن های صنفی کارگری و کانون های مربوطه به رسمیت شناخته شده است در تاریخ چهارم تیرماه ١٣٩١مجمع عمومی موسس کانون انجمن های صنفی کارگران استان تهران با حضور چهل و شش انجمن صنفی برگزار و شد و کانون استان تهران موجودیت یافت. “( کاظم فرج الهی: بە نقل ازانجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران). ادامه‌ی خواندن→

در تاریخ ۱۰ مرداد ماه امسال روی سایت کلمه مطلبی درج شده است با این عنوان : ” تشکیل سندیکاهای مستقل ، تنها راه دفاع از حقوق کارگران در اوضاع نابسامان فعلی است.” نقدی بر این مطلب از چند جهت ضروری است. ابتدا مروری داشته باشیم به اوضاع و احوال لیبرالها و اصلاح طلبان در گذشته تا به امروز. اگر چه از سر استیصال در جامعه به حاشیه رانده شده اند، هر چند هراز گاهی با متوسل شدن به سوژه و آلترناتیویی می خواهند از این شرایط و بحرانی که دامنگیرشان شده است، به شکلی رهایی یابند. ریا کاری اصلاح طلبان با مطرح کردن ضرورت تشکیل سندیکای مستقل کارگران اوجی از نهایت بیشرمی این جناح را میرساند که چقدر سریع کارنامه اعمال ننگین خود را در قبال جنبش کارگری و کارگران فراموش نموده، و اکنون با راه نشان دادن به کارگران با وقاحت تمام ( در حالیکه دایه دلسوز تر از مادر شده) در تقابل با رقیب تا دندان مسلحش که هر دو یک منفعت مشترک را دنبال می کنند می خواهد با گرفتن حمایت از طبقه کارگر عرض اندام نماید. ادامه‌ی خواندن→