بابک کسرائی نوشته ای در سایت آزادی بیان دارد که اگر شاخ و برگهای نالازم در این نوشته را کناری بنهیم، لپ کلام نوشته ایشان این است که از کمونیستهای ایرانی گلایه دارد چرا حداقل نسبت به هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا اینچنین بی اعتنایی می کنند. در جائی هم می گوید: “این در صورتی است که عین همین تناقض٬ ‌یعنی ارتباط چپ‌گرایان آمریکای لاتین با جمهوری اسلامی٬ در مورد کوبا و فیدل کاسترو مدت‌ها وجود داشته است اما ندیده‌ایم هیچ‌کدام از این آقایان و خانم‌ها اینگونه به رژیم کاسترو حمله کنند!” می خواهم این را به بابک کسرائی یادآوری کنم که برای کمونیستها و کارگران ایرانی، چاوز، کاسترو، اوباما، لولا، اردوکان، مورالس و سارکوزی نمایندگان دولتهائی هستند که سیاستهای مشخصی را دنبال می کنند. هر کسی از اینها رابطه ای با احمدی نژاد و یا کلا جمهوری اسلامی داشته باشد، مورد اعتراض کارگران و کمونیستها قرار می گیرید. ادامه‌ی خواندن→