۱۸ فوریه ۲۰۲۴ – ۲۹ بهمن ۱۴۰۲
بهرام سلطانی
برای “هور ” کودک یک سال نیم بی سرپرست فلسطینی -قربانی جنایت دولت و ارتش اسرائیل
سخنی کوتاه با اپوزیسیون ایرانی هوادار اسرائیل و غرب ( مدافعان سلطنت ، خلق ، جمهوری خواه و …. ).
خلاصه متن انگلیسی در خصوص شرح حال این کودک خردسال در پایان این مقاله درج شده.
گزارش مستند زیر داستان غیر قابل تصور و دلخراش در خصوص دختر خردسال یک سال و نیم بنام “هورهویسیر ( پانوشته ۱ )” که مدتی است در بیمارستان “ال اقصا ” در غزه فلسطین بستریست. دو عکس او با چهره درهم ریخته ، پریشان و مضطرب که دلیل آن بطور خلاصه در بالا آمده ، قابل مشاهده است.
“هور ” در حمله گسترده ارتش اسرائیل در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۴ به منازل مسکونی در ناحیه ای در غزه (پانوشته ۲) نزد خانواده خود بود. در این حمله وحشیانه پدر ، مادر و سه برادر “هور ” کشته شدند . تنها بازمانده این خانواده این دختر خردسال ” هور ” که زیر آوار رفته بود بعد از مدتی توسط نیروهای مردمی با جراحات عمیق بیرون آورده شد. شاید گفتن این جملات غیر انسانی باشد ولی شرایط جسمی او با توجه به جراحات متعدد و عمیق بحدی دردناک است که بهتر بود او هم به همراه پدر ، مادر و سه برادر از این” دنیای بی در و پیک زیر سلطه قدرتمندان و جنایتکاران محصول ثروت و سرمایه “ به هر جایی که بقیه اعضای ا خانواده او رفتند ، او هم آنها را همراهی میکرد..
کادر پزشکی شجاع بیمارستان با قلبی پر از محبت و انسانیت با دستانی خالی و محروم از هر گونه مسایل پزشکی موفق شدند جان این دختر خردسال از زیر اور بیرون آمده را نجات دهند ولی با اکراه مجبور شدند دست چپ این کودک یک سال نیم را کاملا قطع کنند . انگشتان دست راست او هم به دلیل عفونت و آسیب فراوان قطع شده. پاها و سر این کودک بینوا هم جراحات عمیق برداشته. دو عکس زیر کاملا بیانگر وضعیت جسمی و روحی این دختر خرد سال است.
در حال حاضر عمه “هور” در بیمارستان در حد امکان ا ز او مراقبت میکند. بر اساس گفتهای عمه او این کودک مرتبا حرف میزند که اصلا قابل فهم نیست. تنها یک کلمه او معنا دارد “ما ما” .
طبق نظر پزشکان “هور” به چندین عمل حراحی و از جمله “پروتز” برای دست چپ قطع شده و “انگشتان دست راست او” نیاز دارد ولی چننین امکانی در بیمارستانی که حتی از وسایل بسیار عادی نظیر دستکش و سرم خبری نیست ، قادر به هیچ کار اضافی در مورد این دختر خردسال نیستند..
برای پیشگیری از اندوه بیشتر آن ایرانیانی که هنوز به مرام انسانی باور دارند و خواندن این سطور موجب غم و درد آنها میشود به این گزارش کوتاه از درد و رنج این کودک یک سال و نیم خاتمه میدهم..ولی قبل از آن سخن کوتاهی با آن دسته به اصطلاح سیاستمداران و گروه های مخالف جمهوری اسلامی – که بنوبه خود دراعمال رفتار غیر انسانی ، اعدام و زندانی کردن دست بالایی دارد – در زیر اشاره میشود.
- سخنی کوتاه با اپوزیسیون مدافع” سلطنت” ، “خلق” ، “جمهوری خواه” و غیره که در مقابل غرب ، سران آن« و حامیان اسراییل زانو وخم میکننند تا مخالفت خود را هر چه بیشتر با رژیم جمهوری اسلامی بنمایش بگذارند.آنهایی که به اسرائیل سفر کرده و با مقامات رسمی آن نشست و برخاست میکنند . از امکانات مالی اسراییل و غرب بهره مند میشوند. در پاریس واشنگتتن و … با سیاستمداران و مقامات و سازمانهای غربی که بطور مستقیم و یا غیر مستقیم در اتحاد با دولت و در خط ارتش غیر انسانی اسراییل قرار دارند در تماس هستند. چگونه شما خود را حامی اصول انسانی میدانید در حالیکه از ترس مورد غضب قرارگرفتن غرب از بیان و نوشتن کلمه “ اسرائیل جنایتکار واعمال غیر انسانی و قرون وسطایی سران و ارتش آن ” پرهیز میکنید تا مبادا دستگاهای امنیتی غرب و در راس آن آمریکا دست از حمایت شما بردارند. آیا نمیشود که که به موازات فعالیت های بحق در مقابل جمهوری اسلامی ، اندکی از جنایات اسرائیل بطور روشن و واضح بپردازید؟ به جای آن از تعداد کشتها و یا زخمیان فلسطینی از قول این و یا آن رسانه غربی اکتفا میکنید که فاقد هر گونه تحلیل بوده ویا اینکه عامل این کشتار تنها یک رژیم غیر انسانی و آپارتاید به نام اسرائیل و حامیان آن خصوصا دولت آمریکا بوده. دفاع از حقوق اولیه انسانی و رد کشتار و ظلم حد و مرز ندارد مگر آنکه پرهیز از آن نوعی سیاست بازی برای خوشنودی قدرتمندان غرب واسرائیل باشد. در حالی که هر هفته دها هزار اسرایییلی در پایتخت آن کشور بر علیه دولت و مقامات آن به اعتراض بر می خیزند . در حالیکه صدها هزار شهروند در کشورهای غربی، عربی و اسیا بر علیه اعمال ضد انسانی اسرائیل و غرب مخالفت خود را ابراز میدارند، بخش عمده به اصطلاح اپوزیسیون ایرانی بطور آشکار با مقامات غربی و حامیان اسراییل جالسه و معارفعه بر گزار میکنند تا برای ساقط کردن جمهوری اسلامی نقشه و طرح بر اندازی تعیین کنند. مگر صدها هزار و افرادی که در راهپیمایی میلیونی در کشورهای متعد شرکت میکنند طرفدار “حماس” و “نابودی شهرونداناسرائیلی” هستند؟
این راه و سیاست اپوزیسیون ایران در خارج کشور که حداقل در ۴۰ سال گذسته اعمال شده . آیا نتیجه مشخصی برای منافع ملی و مردم محروم ایران داشته.؟ بفرض روزی این اپوزیسیون با کمک کشورهای غربی ، آمریکا و اسرائیل در ایران حاکمیت رابه دست بگیرد .مگر میتوان کوچکترین اعتبار و ارزشی ی برای این نوع حاکمیت متکی بر قدرتهای غربی قا یل شد ؟ مگر نمونه حکومت محمد رضا شاه فراموش کرده اید که علیرغم وابستگی سیاسی ، نظامی و اقتصادی به غرب ، بمحض آنکه تمایل خود را به استقلال محدود از غرب نشان داد ، طرح سقوط او را برنامه ریزی کردند . غرب از فرانسه ، آمریکا و بریتانیا و … حتی به مردی که بگفته خود او در چند دهه مهماندار ۴۵۰۰۰ مستشارو پرسنل امریکایی، هزاران پرسنل از کشورهای دیگر غربی و صدها جاسوس اسرائیلی بود در آخرین لحظات حیات او ، دست رد به سینه این مرد ، شاه ؛ بیمار زندند . به بهانه اینکه رژیم جمهوری اسلامی عکس العمل نشان میدهد.
سران دول غربی و اسرائیل ( و البته شرقی) بجز منافع خود به هیچ قانون و مرامی نه اعتقاد دارند و نه در عمل ارزشی برای انسانیت و اصول آن قایل هستند.
همان گونه که در مقاله مفصل تحت عنوان “ دولت آپارتاید اسرائیل ، مشارکت در پایه گذاری ساواک حکومت پهلوی،اپوزیسیون خارج کشور ، غرب و جوایز حقوق بشر آن – و یک تجربه شخصی “—که در چندین سایت گروه های چپ درج شده —اشاره کردم اپوزیسیون ایرانی خارج کشور با اعمال این روش و سیاست کاری کوچکترین شانسی به ر سیدن حاکمیت در ایران نداشته و ندارند مگر با کمک ااسرائیل وآمریکا که این داستا ن دیگری از وابستگی است که در مجال این مقاله نمی کنجد.
پانوشته ۱ نام کامل این کودک خردسال . – “HOOR NUSSEIR”
” – پانوشته ۲ نام محله ای که خانواده این کودک خردسال در آن زندگی میکردند که توسط ارتش اسرائیل کاملا نابود شده. ” Deir el – Balah “
خلاصه متن انگلیسی در خصوص شرح حال این کودک خردسال
The toddler amputees of Israel’s war on Gaza – Hoor Nusseir
Hoor Nusseir has lost her parents, brothers and her hands in an Israeli bombing on Deir el-Balah.
Deir el-Balah, Gaza – Little Hoor Nusseir, with her fearful, bewildered eyes, sits on a bed at Al-Aqsa Martyrs Hospital, looking around.
She is being treated after she was the sole survivor rescued from beneath the rubble of her family’s home.
Her family, including her father, mother, and three brothers, were killed when an Israeli bomb landed near their home in Deir el-Balah on January 27.
Hoor is only a year and a half old, and she has a lot to recover from, as her tragedy extends beyond losing her family.
Doctors have had to amputate her left hand entirely and the fingers of her right hand. She also has a lot of wounds to her head and legs.
She has started crying and trembling as she looks at the people gathered around her and her aunt, Fatima Nusseir, tries to comfort her.
“She’s in severe shock and is afraid of unfamiliar faces,” Fatima tells Al Jazeera.
The 24-year-old has been staying with Hoor in the hospital to take care of her as she is being treated.
“Hoor cries for her mother all night long. She says a lot of things I can’t understand, but I do understand when she says: ‘Mama! Mama!’” Fatima says tearfully.
Doctors had to amputate Hoor’s left hand entirely, and the fingers on her right hand. She also has numerous injuries to her legs and head [Abdelhakim Abu Riash/Al Jazeera]
“I take care of her all day, but nobody can replace her mother and father. My heart aches with grief for her.”
The doctors at Al-Aqsa Martyrs Hospital say Hoor needs additional surgeries and treatment, some of which cannot be found in Gaza, so she may need to travel to, among other things, be fitted for a prosthetic limb to replace her missing hand.
“What she’s endured is unbearable for any adult, let alone a child,” Fatima says. It is hard to distract or console the child, given the nature of her injuries.
“Hoor can’t grab a toy, because of her amputations,” her aunt explains, trying to find a way to distract her.
“Losing a hand at her tender age, along with her family, especially her mother, is devastating.”
Hoor used to be a cheerful, sociable toddler, Fatima says. But now, her mental health has suffered a great deal and she has a hard time with the presence of others around her.
She cries almost incessantly, and it is difficult to calm her.
“Hoor wasn’t weaned yet, so she relied on her mother even more.
“Why should this child suffer such a loss when she needs her parents desperately?” Fatima lamented.
Fatima has spent weeks in the hospital with
