هشت مارس در افغانستان

رسوم و اصول مرتبط با ازدواج و طلاق، مسٶولیت پرورش کودک، کار شاق و مداوم خانگی، حجاب اجباری، نداشتن حقوق سیاسی، نداشتن حق کار و نبود منبع مطمئن اقتصادی برای زنان، نداشتن جایگاه فعال اجتماعی، و عدم حمایت سنتی مردان از حقوق و آزادی‌های زنان، همه و همه هم‌چون تگرگ بر زنان افغانستان امروزی می‌بارد. تعدادی از زنان قهرمان مبارز مجبور شدند افغانستان را ترک کنند و تعدادی هنوز هم زندانی می‌شوند یا هم سر به نیست. راه دشوار و مسٶولیت سنگین است، و شلاق و زندان و گلوله در کمین. اما تاریخ در سراسر جهان به یاد دارد، که مبارزه‌ی مداوم، سازماندهی‌شده،
خستگی‌ناپذیر و خستگی‌ناپذیر، حتمن به پیروزی می‌رسد.
رژیم درمانده و تروریستی طالبان که بنابر ددمنشی، ستمگری و ذاتاً قرون اوستایی‌بودنش، نتوانسته حمایت توده‌های کارگر و زحمتکش را به دست آورد، با افزایش خفقان و بربریت، می‌خواهند صدای توده‌ها را با رعب و ترس خفه کنند، که با حذف مطلق زنان از صحنه، کم و بیش نیمی از توده‌های زحمتکش را دور می‌زنند، و هم از مسٶولیت تأمین امکانات کاری، اقتصادی، و دانشی آنها شانه خالی می‌کنند. این در حالیست که بسیاری از آفتابه‌پُرکن‌های محافل امپریالیستی و لیبرال‌های پروژه‌ای که سالها بخاطر کیسه‌اندوزی و خرپول‌شدن داد و فریاد ضد طالبی و دفاع از حقوق و آزادی زنان می‌زدند، اکنون هم‌کاسه و هم‌پیاله‌ی تروریستان طالب شده‌اند.
و اکنون که ستم بر زنان معادل ستم بر بشریت است، و رژیم جنایتکار حاکم، حتا اصلاحات پیش‌پاافتاده در جهت تٲین حقوق زنان را انکار می‌کنند، برای سرنگونی این رژیم جنایتکار، و نابودی جامعه‌ی طبقاتی، تا استقرار آزادی، و برابری اجتماعی و اقتصادی و سیاسی، همه‌ی تلاش‌ها باید به خرج داده شود.و به این هدف، اتحاد تمام زنان و مردان زحمتکش، روشنفکر، انقلابی، و آحاد جامعه لازمی است.
پیش به‌سوی اتحاد در برابر رژیم زن‌ستیز و بشرستیز طالبانی!
پیش به‌سوی انقلاب سوسیالیستی و استقرار جامعه‌ی آزاد و برابر!
فرخنده باد هشتم مارچ، روز جهانی زن

گرایش مارکسیست‌های انقلابی افغانستان