جان زندانیان سیاسی در خطر است. باید یکپارچه در مقابل رژیم ترور و جنایت برای لغو احکام اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در خیابان‌ها ماند. دستگاه بیدادگری قوه قضائیه، به خیال خام خویش و برای ایجاد وحشت عمومی در دل جامعه، چندی پیش اعلام کرده: تاکنون برای ۲۵ پرونده در کرمان، ۸۹ پرونده در سمنان، ۱۱۹ نفر در زنجان، ۱۰۵ پرونده در خوزستان، ۵۵ نفر در قزوین، ۱۱۰ نفر در کردستان، ۳۱۵ نفر در تهران و ۲۰۱ نفر در استان البرز، کیفرخواست صادرشد و همچنان این روند ادامه دارد. این ارقام تنها گوشه‌ای از بیشمار جنایاتی‌ست که ازاین رژیم سر زده و به بیرون درز کرده است. به یقین ابعاد این شقاوت و بازداشتی‌ها گستردگی بیشتری دارد. چنانچه پیشتر پاسدارمیراحمدی، معاون امنیتی و انتظامی وزیرکشوربه خبرگزاری فارس گفته بود: «ازاین به بعد دستگیرشدگان صحنه اغتشاشات،تازمان محاکمه دیگربه هیچ وجه آزادنخواهندشد و دادگاه‌های آن‌هابه سرعت برگزارمی‌شودواحکام بسیارقاطع وبازدارنده‌ای برای آنها صادرخواهدشد»
هم اکنون درپشت دیوارزندان‌های کشورخانواده‌های زیادی چشم‌به‌راه خبری ازجوانان بازداشت شده‌ی خویشند.جادارد اعتراضات را درهمراهی با آنان ومحاصره‌ی زندان‌ها نیزپیش برد.درهای زندان راباید شکست وفرزندان مردم راپیش از”اجرای احکام قاطع” این جنایتکاران آزاد کردونجات داد.
درآستانه‌ی همایش جهانی برای مبارزه جهت آزادی بی قید وشرط همه‌ی زندانیان سیاسی وعقیدتی ایران وازجمله «توماج صالحی» رپّرمردمی که تحت شدیدترین شکنجه‌هاست، باید به شکل همه جانبه‌ای به حمایت ازاین شعاردرجای جایِ جهان برآمد.جنبش آزادیخوانه‌ی مردم ایران با همه‌ی قدرت درحال پیشروی است وسربازایستادن ندارد همچنان درخیابان اعتراض خودراپی می‌گیرد، هرچه بیشتر مورد پشتیبانی وحمایت قراردهیم، می‌تواند دراشکال تازه وبدیعی متناسب با روند پیشروی جنبش موجب ارتقاء آن شود.
امروزهمچون روزهای گذشته، برای آزادی همه ی زندانیان سیاسی وعقیدتی بایستی تلاش بی وقفه ورزید.امروزبه وسعت جهان دیده شده که همه وهمه نگران جان زندانیان سیاسی وموج وسیع دستگیری‌ها درپهنه‌ی خیابان‌ها،وحمله به پستوی خانه‌های مردم ودستگیری پشت دستگیری و پروپیمان شدن زندان‌ها وبازداشتگاه‌های موقت درایجاد سوله‌های بیابانی هستند. با توجه به این موج گسترده‌ی بازداشت‌ها، بیش ازهرموقعی شعار«زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را درکنارمطالبه‌ی «آزادی بازداشت شدگان»جنبش آزادیخواهی مردم،می‌بایست به خواسته‌ی اساسی اعتراض‌های خیابانی مبدل کنیم!
فراموش نمی‌کنیم که طی این پنجاه روزازخیابان تازندان، ازمدارس تا دانشگاه‌ها، اززندانی به زندان دیگر،ازجمعه‌های خونین بلوچستان تا ترورحرم شاه‌چراغ، چه برسرمردم بی دفاع آورده‌اند. دیده‌ایم «سربازان سپاه سیاهی» و«سرداران»و«بسیجیان»،چگونه حیدرحیدرگویان، جوان کُشی وکودک کُشی راه انداخته‌اند،به همانگونه که پیشتر درمنابر ازعدل علی یاد می‌کردند و هزاران هزار میلیارد ازثروت ومنابع مردم راتحت عنوان بیت‌المال دزدیدند.دستگاه امنیت به طوریقین ازمیزان دستگیری‌ها، زخمی‌ها درهمه جای کشورخبر دارد، ولی بروزنمی‌دهند؛ ولی هر آنگاه که فرصت کنند به سراغ خانواده‌ها می‌روند، تهدید می‌کنند، راه ورود به آرامستان‌ها را می‌بندند و مراسم چهلم را بهم می‌ریزند؛ ولی تا به امروزحاکمیت با همه سبُوعیت وددمنشی که ازخود نشان داده است،نتوانسته مانعی درراه اجرای این مراسم چهلم ها ایجاد کند.
کانون نویسندگان ایران دراطلاعیه‌ی اخیرخود نوشته است:« …دراین مدت حاکمیت بسیاری را کشته، بسیاری دیگررا درخیابان،خانه، مدرسه، دانشگاه ومحل کارربوده وهمه‌ی امکانات خودرا برای ارعاب وتحریف افکارعمومی به کاربسته است. بیش ازچهل روزاست که فضای مجازی، همچون خیابان، بازتاب سرکوب حکومتی ونیزمبارزه ومقاومت مردمی است….» (۱) وهمچنین با خبرازادامه‌ی سرکوب نویسندگان، شاعران ومترجمان آورده است:«بیش از۴۰روزازقتل مهسا(ژینا)امینی و آغازجنبش آزادیخواهی مردم ایران می‌گذرد.دراین مدت زنان و مردم ایران دوشادوش هم ایستاده‌اند و هرلحظه بردامنه‌ی این جنبش آزادی‌خواهانه افزوده‌اند.حاکمیت نیزازنخستین روزاین جنبش، دست‌به‌کار سرکوب وکشتارشده است ودراین میان سرکوب نویسندگان،شاعران و مترجمان نیز بی‌وقفه ادامه داشته است…» (۲) همچنین جمعی اززندانیان زندان اوین دربیانیه‌ی یادآورشده‌اند: « …درچنین شرایطی، سرکوب زندانیان و به خاک و خون کشیده شدن آنان در «شنبه سیاه اوین» نشان داد که حکومت حتی از پژواک صدای اعتراض مردم در زندان نیز هراسان است. تا جایی که با به میدان آوردن تمام قوای سرکوبگرخود (نیروهای یگان ویژه، گارد زندان، نیروهای لباس شخصی و کارمندان مسلح شده‌ی زندان) و با بکارگیری بیشترین ادوات سرکوب (باتوم، شوکر، گاز اشک‌آور، گلوله‌ی ساچمه‌ای و گلوله‌ی جنگی) به مقابله با زندانیان روی می‌آورد. اگرچه یک سوی صحنه، تصویر قلع و قمع زندانی بی‌دفاع بندهای ۷ و ۸ طی ساعات متمادی تا بامداد روز یک شنبه بود اما آن سوی دیگر، ایستادگی آنان را نشان می‌دهد که همراهی سایر بندها و سرکوب متعاقب آنها را به دنبال داشت….»(۳) با توجه به موارد یادشده،هنوزخیل وسیع بازداشت شدگان ماه‌های اخیربه شکل گمنام باقی مانده وهیچ فهرستی ازنام و نشان آنها دردست نیست. ازاینرو یافتن نام ونشانی‌های آنان کمک بزرگی برای رهایی‌شان از چنگال بی‌رحم بیدادگاه‌های دستگاه قضایی کشور است. در این میان وظیفه سترگ همه آزادی‌خواهان، روشنفکران، نویسندگان و فعالان سیاسی مدافع حقوق مردم در درون ایران، برجسته کردن مطالبه‌ی «آزادی زندانیان سیاسی وعقیدتی» و «آزادی بازداشت شدگان ماه‌های اخیر»به صورت اصلی‌ترین خواسته‌ها درکنارسایرشعارهای اساسی درتظاهرات هرروزه درسطوح مختلف؛چه درمدارس، دانشگاه‌ها، دربین معلمان وکارگران وسایرکنشگران اجتماعی داخل کشورودربرون مرز است.
نیروی‌مان را به میدان آوریم و جهان را از این همه جنایت و کشتار بی وقفه آگاه سازیم تا رژیم سفاک و ددمنش و خونریز اسلامی را که حتی از کشتن کودکان و جوانان پروایی ندارد، در تمامی مجامع بین‌المللی و افکارعمومی جهان رسوا و در تنگنا قرار داده و واداربه پاسخگویی کنیم. این همنوایی درون کشور و برون مرز، می‌تواند به نیرویی بازدارنده بدل شده و جهان را از بیرحمی این نظام بیش از پیش آگاه سازد. این چنین باد!
شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۰۵ نوامبر ۲۰۲۲
پی نوشت ها:
(۱ https://telegra.ph/%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%87-11-02
(۲ https://telegra.ph/%D8%AE%D8%A8%D8%B1-11-03-4
(۳ https://www.akhbar-rooz.com/176650/1401/08/07/
http://karegari.com/
امیرجواهری لنگرودی
amir_772@hotmail.com
