یادداشت روزانه ( نمره نوزدهم )
امیرجواهری لنگرودی
amir_772@hotmail.com
خونِ رَگ روشن ِ خیابانم من
تقسیمِ مُساویِ لبِ نانم من
از سُلطه‌ی مرزها گریزانم من
آزاد ، رها ، برابر ؛ انسانم من
س.م
بی تردید واژه‌ی درستش می‌تواند این باشد: «توماج، رپ خوان جوان مردم جامعه ما در خیابان‌ها بود؛ باید در همه‌ی خیابان‌های ایران و جهان، صدایش را پژواک دهیم»!
دراحوال توماج آمده است: وی متولد ۱۲آذر۱۳۶۹ درچهارمحال بختیاری، فارغ التحصیل رشته‌ی میکانیک جامدات می‌باشد که با ورزش بوکس و قهرمانی استانی شروع کرد و حالا درعرصه‌ی رپ خوانی به چهره‌ای شناخته شده بدل شده است. خانواده‌ی توماج بعدها از چهارمحال بختیاری به شاهین شهر اصفهان، نقل مکان کردند و او آنجا رشد کرد… (۱)
توماج در کارگاه پدرش کارگری هم می‌کرد یک‌بار عکس دست‌های رنگی‌اش را منتشر کرده بود و نوشته بود: «این دستمه که اون شعرا رو مینویسه، دستیِ که میکروفون رو به آغوش میکشه، سینه ش رو فشار میده، دستیِ که تو دستِ تک تکتوته ….» بشکند قلمی که ننویسد برسر این مردم چه رفته است. دربقیه عکس‌های خوشنگاری شده، با ما اینگونه سرراست سخن می‌گوید و هم‌آوا می‌شود: «تو می‌توانی انتخاب کنی هر بار در سمتی بایستی که برای تو آسیب کمتری داشته باشد. می‌توانی میانه بایستی و از هیچ سمتی نه حمایت کنی، نه نقد. که نه در رنج‌های عظیم و نه در شادی‌های عظیم، هیچ نقش سازنده‌ای نداشته‌باشی.
تومی‌توانی انتخاب کنی که ظلم راببینی وسکوت کنی، اما باید این را هم بدانی که این «میانه ایستادن»، درشرایطی که ظالم، مقابل چشمان تومظلوم راآشکارانه آزارمی‌دهد وقوانین انسانیت و وجدان را نقض می‌کند، بی‌طرفی نیست، که طرفداری و حمایت آگاهانه‌ای‌ست از ظالم!
مقاطعی اززمان هست که درآن‌ها چیزی به نام «میانه ایستادن» و نه سفید و نه سیاه – که خاکستری بودن- معنایی ندارد! ما وسط شطرنج تاریخیم و تو یا سفیدی، یا سیاه. کاش در سمت درستی از تاریخ بایستیم، حتی اگرسربازی نابلد و ایستاده درخانه‌های حاشیه‌ی شطرنج باشیم و نیازی نباشد حرکت کنیم. فقط بایستیم وبا حضورمان به تعداد مهره‌های سفید اضافه کنیم وکمک کنیم که کفه‌ی مظلوم ازظالم سنگین‌ترباشد وبا فانوس کوچکی دردست، ازحجم سیاهی و بی‌‌پناهی و اندوه، کم کنیم…»
پس از ربایش توماج و دوستانش در سرزمین مادری‌شان، چهارمحال بختیاری، آخرین خبر کوتاه از آقای اقبال اقبالی (دایی توماج صالحی) اینگونه بازتاب یافت: «طبق اطلاعات به‌دست آمده ازخانواده توماج صالحی،احتمالاً اوهم اکنون درزندان دستگرد اصفهان بند دو الف وزارت اطلاعات است و با وجود درخواست‌های مکررخانواده برای ملاقات،به آنها این امکان داده نشده است. همچنین از وضعیت سلامت این رپر مردمی اطلاعاتی در دست نیست».
پیشتر نیزدایی توماج، طی نامه‌ای نگرانی‌اش را بیان داشت ونوشت: خطاب به؛ ایرانیان آزادیخواه، سازمان ملل متحد (آقای جاوید رحمان)، اتحادیه اروپا و مردم جهان!
توماج صالحی را در تاریخ ۳۰ اکتبر۲۰۲۲ در استان چهارمحال بختیاری، گردبیشه، به‌همراه دوستان خود دستگیر شد.
اویک رپرجوان و منتقد اجتماعی است که تنها جرم او سخن راست گفتن است. بنا به اطلاعات موثق، اکنون تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها قراردارد. سرشکنجه‌گر توماج، پاسدارحمید نگارستان (معروف به حمید نگار) است.
حمید نگارستانی متولد کرمان، پاسدار۴۱ ثارالله کرمان بود که به اصفهان منتقل شد. حمید نگارستانی، اکنون به شکنجه‌های جنون آمیز توماج صالحی ادامه داده و هر لحظه امکان کشته شدن توماج به‌دست این مزدورجنایتکاروجود دارد. من وجدان‌های بیدارجهان را به یاری برای نجات توماج صالحی دعوت می کنم.
اقبال اقبالی (دایی توماج) ۳۱ اکتبر ۲۰۲۲
این دلنگرانی و دلشوره بیان شده از سوی خانواده، پس ازدستگیری‌اش، بازتاب‌های فراوانی در سراسر جهان، در دل انسان‌های آزاد اندیشی که دغدغه‌ی سرنوشت انسان محروم را دارند، برانگیخت.
دوست جوانی برایم نوشت: « استواری و نترس بودن توماج، چه زیبا می‌نماید که در این دنیا، آدمی چون او هست که ما از شجاعت او بیاموزیم. باید که درخیابان صدای او باشیم !» بازخورد نگاه این رپ خوان ازمنظردخترجوانی اینگونه به زبان آمده است: «آرتیست پرانرژی که در این روزهای سخت، با بودنش درخیابان به جوانان انرژی می‌داد و به صورت زنده با آنها درتماس بود و این پدیده‌ای نادر وکمیابی است که خواننده‌ای بی‌واسطه، در پر خوانی هایش، رنج جوانان، دانش آموزان، معلمان و کارگران را بیان دارد و با مردمش درتماس باشد. او پیشاپیش می‌دانست که دستگیرمی‌شود و برای زمان پس ازبازداشت‌اش، آگاهانه برنامه ریزی کرده بود که هرگونه سوء استفاده‌ی رژیم را نقش برآب کند».
امروزهم رژیم درکمال وقاحت و بی‌شرمی ویدئویی چند ثانیه‌ای توسط باشگاه به اصطلاح “خبرنگاران جوانش” منتشرکرد که درآن فردی که توماج معرفی شده، ترسخورده و پریشان شکنجه می‌شود. این ویدئو توسط خانواده تکذیب شد و گفتند که «فردی که در ویدئو هست، قطعاً توماج نیست».
باید که امروز، ما دست‌هایمان را ازسراسرجهان، به سویش دراز کنیم و از راه دور دستانش را بفشریم تا بداند که او زیر تیغ خونچکان بازجویان، در بند است، تنها نیست و همراهی و همدلی بسیارانی را با خود داشته و دارد. باید که صدای اودرسراسرجهان باشیم. ایدون باد! .
چهارشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۰۲ نوامبر ۲۰۲۲
http://karegari.com
(۱ https://harfetaze.com/193883/
