ما همه روزه در بین اخباررسانه ها ما با خبرهای ناشی از سوانح کاری مواجه میشویم. اما اهمیت قائل شدن هر رسانه‌ای برای اخبارسوانح کاری بسیار متفاوت است. رسانه های جریان اصلی فقط در زمان اتفاقات بحرانی (که تعداد تلفات و مصدومین بالا است) به سراغ خبر ها میروند.
بطور مثال “صدا و سیمای جمهوری اسلامی” در زمانی که نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶ بود. در فعالیتی بسیار نادر شروع به گزارش اخبار انفجار معدن یورت در استان گلستان کرد و یا تلوزیون “ایران اینترنشنال” با آن همه خبر های گوناگون و صفحات متفاوت که ۲۴ ساعته در حال پخش است، تنها سالی یک بار اخبار تعداد فوت و جرح کل کشور را به استناد “پزشکی قانونی کشور” اعلام می کند و یا رادیو و تلوزیون “بی‌بی‌سی فارسی” تنها در صورتی که اخبار مربوط به سوانح کاری (بیشتر هم خود کشی) مکمل گزارش خبری دیگری باشد را رسانه ای می کند.
در مجموع رسانه های جریان اصلی(منظور جریان اصلی را متوجه نمی شوم) ، سوانح کاری را نه به عنوان یک اتفاق ناخوشایند که ریشه آن در میل به استثماربیشتر نیروی کار و افزایش بی امان بهروری است نشان نمیدهند، بلکه آن را روندی نادر که به دلیل سلسله اشتباهات فردی رخ میدهد جار میزنند.
خبرگزاری های داخل کشور نیز اخبار مرتبط با حوادث حین کار را در حوزه استانی بصورت نمایشی ارائه می‌نمایند. سبک کار آنان که متاثر از ادارات و سازمانهای نهادهای قدرت است اینگونه عمل میکنند که یک مسئول خبر یک سانحه کاری را اعلام میدارد و سپس تمام خبرگزاری های داخل استان آن خبر را بدون کندوکاو تنها به اتکا همان متن منتشر میکنند. غالبا در این مدل شکل اطلاع رسانی های دولتی نه نفی ذاتی سوانح کاری یا مقابله با آن مد نظر باشد بلکه بیشتر در حوزه فشارآوردن دستگاه ها به یکدیگر و یا افراد و جریانات قدرت و ثروت علیه هم مد نظر قرار میگیرد.
از سوی دیگر رسانه‌های مرتبط با فعالین کارگری ازهم گسیخته اخبار منتشره رسانه های داخلی و بعضا اخبار غیر رسمی را منتشر میکنند. مانند سایت “اتحادبین المللی در حمایت از کارگران درایران یا سایت “اتحاد کارگری” یا سایت “کارگران ایران” که عملی است بسیار ارزشمند چون با مراجعه به یک سایت تمام اخبار روزانه کارگری را میتوان مطالعه کرد. بخصوص سایت “اتحادبین المللی برای حمایت از کارگران ایران” که دست به نوعی تاریخ نگاری روزانه در عرصه فعالیت های ، رخدادها و سوانح کاری در عرصه جنبش کارگری ایران زده است.
اما نگارنده در صدد است با جمع آوری اخبار “سوانح کاری”و انتشار ماهانه آن، بستر دیگری رابرای مطالعات در این حوزه را آماده کند.
نگارنده خود مطلع است که آنچه را که از میان اخبار رسانه‌ای شده جمع آوری و منتشر میکند تنها بخش کوچکی از تمام سوانح کاری میباشد و همه حقیقت دردناک دراین عرصه نیست اما قصدازیکطرف آنست که با تفکیک شغلها و انواع سوانح اطلاعات خام قابل تحلیلی را در ارائه کند تا فعالین این عرصه دسترسی راحتر و بهتری را نسبت به این اطلاعات داشته باشنداز طرف دیگر کارگران و زحمتکشانی که به این گزارشات دسترسی دارند تصورکنند که سوانح کاری یک اتفاق نزدیک به خودشان در هر شغل و در هر محل جغرافیایی میتواند باشد.
