بیانیه در باره روز جهانی طبقه کارگر
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
April 20, 2020بیانیه حزب سوسیالیست انقلابی ایران در باره روز جهانی طبقه کارگر (٢٠٢٠-١٣٩٩)
اول مه،روز اعلام همبستگی طبقاتی و نه سوسیالیستی به نظام سرمایه داری!
روز اتحاد و اعتراض صف مستقل کارگری علیه نظام فاشیست اسلامی!
سالی که گذشت متاسفانه باز هم سال نظام سرمایه داری و حاکمیت دولتهای حافظ این مناسبات و نظام استثمارگر و ضد انسانی بود. سالی باز هم مملو از درد و رنج شهروندان و تعرض افسارگسیخته به حقوق اولیه کارگران، سال گسترش بیکارسازیها و تحمیل فقر هر چه بیشتر، سال تداوم مانور و قلدری نظامی و جنگ و تروریسم و وحشی گری حاکمان سرمایه داری و حامیان ریز و درشت آنها بود، که بجز سرکوب و تحمیل بیحقوقی و تعرض به کارگر و سوسیالیسم و انسانیت، و بجز از بین بردن جان و زندگی چند برابر بیشتر از ویروس کرونا، هیچ دستاوردی برای بشریت نداشته است.
در این دوره، اما شیوع ویروس کرونا بیش از هر زمانی ضدیت و تناقض چنین نظامی، که از هر نظری در اوج سود بری و ثروت اندوزی اقتصادی و دستیابی به تکنولوژی و علم پزشکی قرار دارد، با منافع اولیه کارگران و اکثریت شهروندانی که همواره قربانیان ردیف اول این نظام استثمارگر بوده اند بر ملاتر و ملموس تر کرد. این نظام، که برای انهدام چند باره کره زمین دارای انوع تسلیحات کشتار جمعی و از ظرفیتهای نظامی و آدمکشی بسیار بالائی برخوردار است، نهایت ذبونی و بیگانگی و ناتوانی خود را در مقابله با شیوع یک ویروس نه تنها نشان داد که باز هم هزینه های سر سام آور بحران اقتصادی و اجتماعی ناشی از آنرا، نه بر دوش نظام فاسد سرمایه داری و اقلیت میلیاردرهای حاکم و دولتشان، بلکه روی دوش طبقه کارگر و توه های زحمتکش و کم در آمد سرشکن کرده اند. این چهره عریان سرمایه داری است!
اخراج و بیکار سازی در ابعاد صدها میلیونی در اقص نقاط جهان، مجبور کردن کارگران و مردم آسیب دیده به کار کردن در این شرایط هولناک، تلاش برای تحمیل دستمزدهای باز هم کمتر برای کارگران شاغل باقیمانده، بی توجهی آشکار و حتی عامدانه به مرگ بیشماری از سالمندانی که همه عمرشان را برای ساختن این جهان وارونه ساخته اند، و اینکه حتی در جستجوی کسب سود بیشرمانه از راه "خلاصی از حقوق بازنشتگی" ای که مال خود سالمندان و بازنشتگان است، و دیگر موارد مشابه گویایی ماهیت واقعیت سرمایه داری و چگونگی "حل بحرانهای اقتصادی"اش از کانال این نوع سیاستهای ضد انسانی میباشد. سیاستی که هیچگاه منافعش با منافع کارگران و اکثریت جامعه در یک مسیر قرار نگرفته است و قرار نخواهد گرفت!. دولتهای بورژوائی رقابت"اختصاص بودجه برای مقابله با کرونا" را به نمایش گذاشتند، در حالی که دیدیم این بودجه و واریز کردن پولهایی انبار شده ناشی از کار و تلاش میلیاردها کارگر و انسانهایی گرسنه، اساسا برای نجات بحران سرمایه داری و کارخانجات و شرکتهای بزرگ سرمایه داری هزینه شده است، و سهم اکثریت شهروندان آسییب دیده از آن اخراج و بیکارسازی و گسترش فقر، و رفع قرنطینه در جهت به حرکت در آمدن مجدد تولید و سود آفرینی به قیمت قربانی کردن دوباره جان صدها هزار کارگر و کارکن زحمتکش است. این است سهم واقعی ما از "کمکهای" دولتهای سرمایه داری از امریکایی تحت حاکمیت دمکراسی و فاشیسم ترامپ گرفته تا اروپایی "مدرن" و تا آسیایی مرکز تحمیل کننده ارزانترین نیروی کار به کارگران و تا دیگر کشورهای اسلام زده و خرافی و مرتجع در خاورمیانه و منطقه.
ویروس کرونا با وجود همه مشقاتی که به همراه داشته، اگرتنها یک درس برای بشریت متمدن به همراه خود آورده باشد، آنهم این حقیقت انکار ناپذیر است که این جهان یک جهان بشدت غیر انسانی، بشدت ظالمانه و فاسد و مایه شرم بشریت متمدن امروزی است. همه این وقایعها بار دیگر بر صحت درستی این حکم ساده و واقعی سوسیالیسم کارگری و طبقه کارگر تائید گذاشت که: تا روزی که سرمایه داری پا برجا است آزادی، برابری، رفاه، امنیت، خوشبختی، آرامش، تندرستی،عدالت و انسانیت برای بیش از ٩٠ درصد انسانها در سراسر جهان یک روئیای بیش نیست. تحقق این مهم تنها با از سر راه برداشتن همه وجوه نظام سرمایه داری و دولتهای حاکم حامی و حافظ چنین سیستم ضد انسانی میتوان به یک زندگی و یک جامعه شایسته انسان دست یافت. نه تنها از زمان مارکس تا امروز، بلکه همین دوره دو ماهه ویروس کرونا نیز چنین حقیقتی برای هر انسان چشم و گوش نه بسته و مرعوب و اجیر نشده دست بورژوازی ملموس تر و عینی کرده است.
ایران تحت حاکمیت بورژوازی و جمهوری اسلامی، یکی از نمونه های بارز توحش و جنایت و استثمار دولتهای حاکم سرمایه داری در جهان است. در دوره ویروس کرونا از روز اول و پنهانکاری آن تا امروز که پایان قرنطینه از جانب دولت فاسد اسلامی اعلام شده است، تنها چیزی که پشیزی ارزش نداشته و ندارد جان و امنیت کارگران، پزشکان و پرستاران، کار کنان، سالمندان و اکثرویت شهروندان است. پدیده ویروس کرونا نیز با قاحت تمام بیش از هر کشور دیگری به عنوان یک "نعمتی الهی" و هدفمند سیاسی و غیر انسانی از جانب حکومت اسلامی مورد سوه استفاده و مهندسی شده قرار گرفته است. که اولا جنایتهای عظیم و بحرنهای جمهوری اسلامی را لاپوشانی کنند، ثالثا به این بهانه راه برای یورش گسترده باز هم بیشتر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی علیه طبقه کارگر و جامعه متنفر از این رژیم را برای جمهوری اسلامی و کلیت نظام ضد انسانی سرمایه داری در ایران هموارتر کنند. در این شرایط بیش از هر سالی زندگی دها میلیون کارگر و خانواده کارگری را به بازی گرفته و ضمن رها کردن افسار سرمایه داران برای بیکار سازیهای گسترده و بدون مانع بطور یکجانبه حداقل دستمزد(یک میلیون و ٨٣٤ هزار تومان) به معنای دقیق کلمه بردگی را به کارگران تحمیل و به تصویب رسانده اند. بر اساس آمارهای رسمی دولتی و اعلام خط فقر اعلام شده از جانب کمیته مزد شورایعالی کار و دیگر اظهارات مقامات رژیم اسلامی، که خط فقر را حتی بالای ٨ میلیون تومان اعلام کرده بودند، این دهن کجی و تعرض به طبقه کارگر را بدون مقاومت کافی و با سو استفاده از شرایط حاکم قرنطینه به دروغ تحت اعنوان "افزایش ٢١ درصدی"، در حقیقت به نسبت حداقل دستمزد سال ٩٨ نیز چندین برابری آنرا کاهش داده و زندگی ٦ برابر زیر خط فقر را به طبقه کارگر تحمیل کرده اند.
ضدیت با کارگر و سوسیالیسم و آزادی و برابری در ایران فقط ویژه جمهوری جانی اسلامی نیست!، نه فقط دولت و طبقه حاکمه که حتی بقیه شاخه های رنگاورنگ بورژوازی اعم از پوزسیون و اپوزسیون، شونیسم و ناسیونالیسم، شیعه و سنی، ملی گرا و اصلاحگرا، سلطنت طلب و فدرالیست خواه دقیقا همان سنت و سیاست و آینده ی ضد انسانی، ضد کارگری، ضد رفاه و خوشبختی و ضد آزادی و برابری را نمایندگی میکنند. همه اینها مانند جمهوری اسلامی طرفداران جدی نظام پر از جنایت و جنون سرمایه داری و ارکانهای ایدئولوژیکی و خرافی این نظام طبقاتی و ابزارهای سرکوب و تحمیق جامعه هستند. طبقه کارگر ایران بدون آگاهی بر این واقعیتها و مقابله کردن جدی با آن، بدون جدا کردن صف خود با این صف ارتجاعی بورژوائی، بدون بدست گرفتن محکم سیاست و پرچم و آلترناتیو سوسیالیستی قادر به رهایی از شرایط فلاکت بار تحمیل شده بورژوازی ایران و دولت و اپوزسیون این طبقه فاسد و دزد و استثمارگر نخواهد شد!
اول ماه مه روز جهانی کارگر است! و یعنی نه گفتن به همه آن دولت و طبقه و احزاب و جنبشهای دست راستی در پوزسیون و اپوزسیون!، یعنی روز نه گفتن سوسیالیستی به نظام سرمایه داری و جمهوری اسلامی!، یعنی روز تعمق به این حقیقتهای تلخ و درد آور: تاکی ستم و استثمار و نابرابری؟، تا کی نسل بعداز نسل مرگ و کار؟، تا کی کودکان کار و خیابانی؟ تا کی کولبری؟ تا کی تحقیر کارگر ؟ تا کی ممانعت از ایجاد تشکل و تحزب مستقل کارگری؟ تا کی ما اکثریت کارگران و زحمتکشان کار کنیم اما یک مشت سرمایه دار انگل، یک مشت خرافه پرست ملی گرا و مذهبی و عقب مانده و بازیچه دست سرمایه داران و زورگویان، یک مشت دولتیها و نظامیان سرکوبگر و مفت خور از قبل کار ما زندگی کنند؟. تا کی و چند سال دیگر باید روز جهانی کارگر را برگزار کنیم و مشغول طرح مطالبات بسیار اولیه و نازل باشیم؟، تا کی و چند بار دیگر و چند سال دیگر باید مبارزه و انقلاب و شورش و اعتراض کنیم اما حاصل آن باز به جیب طبقات دیگر برود. تا کی؟ تا کی....؟؟،. بیدار شو ای غول خفته!، بیدار شو تن خسته ات را از زیر آوار سرمایه داران فاسد بیرون بکش و سرود آزادی و برابری و سوسیالیسم را بر ویرانه های حاکمیت سرمایه داری و دولتهای فاشیست مذهبی و دمکراسی و ملی گرایی شان به صدا در بیاور و حاکمیت انسانی، شورائی و سوسیالیستی ات را اعمال کن!
رفقای کارگر!، رهبران پیشرو و سوسیالیستهای که نمیتوانند لباس خرافات ملی و دینی و حربه های اصلاح طلبانانه و سندیکالیستی و قانونگرایانه و دیگر مزخرفات سیرویس دهنده به بورژوازی بر تن تان بکنند، چرا نباید جنبشمان را بعداز این همه سال و این همه جان دادن و زجر کشیدن بتوانیم متشکل و متحزب و متحد و استوار و به هم پیوسته درصف دها میلیونی جنبشمان در ایران به سر آنجام رسانید؟، اگر جنبش کارگری جنبشی مملو از اعتراض و تحرک و در جلو همه جنبشهای دیگر اجتماعی قرار دارد، كه چنین است، چرا نباید توانست این جنبش و تحرک و اعتراض بیوقفه روزی از روزها به پدیده واحد و متشکل و رزمنده مدافع یکدیگر در همه مراکز تبدیل گردد؟ استبداد، فشار، حربه های سرمایه داران، و بازداشت و سرکوب که به قدمت روز جهانی کارگر و تاریخ نظام سرمایه داری وجود داشته، و در ایران ٤١ سال تمام است داریم با گوشت و پوست و خون تجربه میکنیم و همچنان تا آنها در حاکمیت باشند این داستان دردناک ادامه خواهد داشت و ما قرار است با چنین واقعیت های بجنگیم و قدرت را از دستشان در بیاوریم!. آیا نباید به ضعفهای خود، به ناآمادگی و عدم هوشیاری کافی خودمان و رهبران پیشرومان نیز به اندیشیم و راه عبور از آنرا ، که مانع جدی سر راه پیشروی و اتحادمان علیه سرمایه داران و جمهوری اسلامی است ، پیدا کنیم؟. بیائید در روز جهانی کارگر به عمق درد آور این کمبودها به اندیشیم و صمیمانه برای رفع آن دست همبستگی طبقاتی دها میلیونی خود را در هم گره بزنیم!
رفقا!، نباید اجازه داد دشمنان طبقه کارگر، اعم از دولتی و غیر دولتی و هر نهاد و جریانی که به نظام حاکم خدمت میکند به اسم ما کارگران سخن بگویند!، نباید به هیچ حزب و جریان دست راستی ملی و مذهبی و جنبشهای ملیگرا و مذهبی و احزاب به نام "کمونیست" ملی گرا و پوپولیست و حامیان "جنبش همه باهم، "جنبش سرنگونی ایران" ، "جنبش خلق کردستان"، جنبش آذر بایجان" و دیگر عناوین مشابه ارتجاعی و ضد کارگری دیگر ما را به فریب خوردن دعوت کنند تا به بورژوازی و طبقه آنها خدمت کنیم، نه تنها نباید به هیچکدام از این نوچه های سرمایه داری پاسخ مثبت داد که رمز پیروزی و پیشروی ما از کانال جدا کردن سیاست و افق و صف خود از آنها میگذرد. رفقا! ما نباید به هیچ وجه در مراسم و نمایشهای دولتی،از جمله درهفته ضد کارگری “هفته کارگر” رژیم اسلامی و هیچ راهپمایی و اقدماتی که احزاب دست راستی و دولتها مبتکر و فعالش هستند شرکت نمود، بر عکس با صدای بلند باید همه شان را در روز جهانی کارگر رسواتر و طرد تر کرد.
رفقا و همرزمان! متاسفانه بلائی ویروس کرونا نیز به بلای سرمایه داران و جمهوری اسلامی بر زندگی ما و تحڕکات اول ماه مه امثال نیز افزوده شده است. اما این موانع نیز نباید بتواند راهایی بکار گیری ابتکارات مفید و ممکن دیگر را برای به صدا در آوردن صدا ضد سرمایه دارانه ما کارگران مسدود و محدود کند. خواباندن کار در همه مراکز، برگزاری مراسمهای انترنتی در شبکه های اجتماعی، شروع تماس با همه مراکز کارگری و تامین و تجدید اتحاد طبقاتی مان ، تولید میلیونها کلیب کوتاه از جانب فعالین کارگری و کارگران و پخش آن در شبکه های اجتماعی از جانب بخشهای مختلف، تامین اتحاد طبقه برای نه گفتن به حداقل دستمزد بردگی سال ٩٩، دفاع از فعالین در بند، و.. حداقلهای اقدامات ضروری روز جهانی کارگر در این دوره کرونایی میتواند باشد. امروز بیش هر زمانی باید در اشکال مختلف فراخوان سوسیالیستی برای زیرورو کردن جهان ظالمانه سرمایه داری و ضرورت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را به صدا در آورد.
حزب سوسیالیست انقلابی ایران با وجود موانعهای واقعی ویروس کرونا امیدوار است با بکار گیری دیگر ابتکارات کارگران و زحمکتشان و صف آزادیخواهان، با رعایت اکید مخاطرات ویروس کرونا، بتوانند متحدانه به استقبال اول مه با شکوه در همه مراکز کارگری و شهرهای ایران بروند! حزب در عین حال كل طبقه و رهبران سوسیالیست کارگری را فرامیخواند برای تدارک و رهبری کردن روند پیچیده و سخت سرنگونی تمام بساط جمهوری اسلامی و سرمایه داری در ایران بطور جدی خود را آماده کنند، اولین ملزومات آن تامین و تدارک صف مستقل و متشکل و متحزب طبقاتی خود در جدال طبقاتی سختی است که پیش روی خود داریم، و این مبارزه تنها با بدست گرفتن پرچم و آلترناتیو و افق روشن سوسیالیستی طبقه کارگر ممکن میگردد و قادر خواهد شد مسیر پیروزی اش را طی کند. حزب سوسیالیست انقلابی طبقه کارگر را به این مبارزه و به پیوستن به حزب خود، حزب سوسیالیست انقلابی ایران، فرامیخواند.
ما طبقه کارگر ایران را فرامیخوانیم که از هم اکنون تا روز ١١ اردیبهشت، روز جهانی طبقه کارگر، متحد و یکپارچه پاسخ نه بزرگی را به تصمیم جنایتکارانه حداقل دستمزد سال ٩٩ دولت و سرمایه داران، که پنج تا شش برابر زیر خط فقر قرار دارد، بدهند. باید بتوانیم کل جنبش و طبقه مان را برای گرفتن حق حداقل دستمزد ٨-٩ میلیون، در روز جهانی کارگر، و تا تحقق این مطالبه سرنوشت ساز ادامه داد. همزمان با اعلام مخالفت با شروع بیکارسازیها، اعلام ممنوعیت اخراج، علیه نبود امنیت اقتصادی، و اعلام مخالفت با سیاست رفع قرنطینه از جانب جمهوری اسلامی، به عنوان اقدامات ضد کارگری و ضد انسانی قاطعانه باید ایستاد.
همینجا کل جامعه ایران و به ویژه جنبش های مترقی فرهنگیان، زنان، بازنشستگان، جوانان و پرستاران و صف آزادیخواهان را به حمایت بیدریغ از مطالبات طبقه کارگر و همراه شدن با اقدامات روز جهانی کارگر فرامیخوانیم. هر قدم پیشروی طبقه کارگر بلاواسطه به پیشروی کل جامعه از جمله جبنبشها و بخشهای های مترقی و کار کن و زحمتکش جامعه در مقابله با ارتجاع سرمایه داری و جمهوری اسلامی منجر خواهد شد. از همه شهروندان در شرایط کنونی قرنطینه در کشور میخواهیم در صبح روز ١١ اردیبهشت، روز جهانی کارگران، به پاس احترام به تلاش طبقه کارگر، برای ادای احترام برای هزاران جانباخته این طبقه و در حمایت از مطالبات کارگران، و برای آزادی فعالین کارگری در بند، با بر افراشتن پرچم سرخ، صدای خود را با طبقه کارگر همصدا کرده و در منازل خود مراسمهای اول مه خانوادگی گرفته و در شبکه های اجتماعی بطور زنده آنرا پخش نمایند.
نه به حداقل دستمزد بردگی تحمیلی سال ١٣٩٩
زنده باد اول مه، روز جهانی اعتراض و همبستگی طبقه کارگر!
گرامی باد یاد کارگران و کودکان کار جانباخته در شهرها و مراکز کار!
مرگ بر نظام سرمایه داری!،مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد سوسیالیسم!، زنده باد جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
١ ادیبهشت ١٣٩٩ – ٢٠ آوریل ٢٠٢٠
Iransocialist2017@gmail.com
