کمپ پناهجویی موریا در یونان و اذیت و آزار نوجوانان

مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)
April 10, 2020

کمپ پناهجویی موریا در یونان و اذیت و آزار نوجوانان:
 
زلمی نامور از کمپ موریا واقع در جزیره لسبوس گزارش می دهد و به جنبه دیگری از  وضعیت زندگی بخصوص برای بخش شکننده تر پناهجویان در این کمپ می پردازد. ما از خوانندگان می خواهیم که پیشنهادات خود را در مورد چگونگی کمک و اعتراض به موقعیت این کمپ های پناهجویی برای ما ارسال کنند و خود از برای کمک به این پناهجویان و نجات آنها از این شرایط  هولناک اقدام کنند.    همچنین از پناهجویان می خواهیم که تجارب خود و سختی هایی را که در زمینه های مختلف و در راه رسیدن به مقصد داشته اند برای ما ارسال کنند  تا ما با انتشار آنها این تجارب را  در اختیار پناهجویان دیگر قرار دهیم. مبارزه برای جهانی بدون مرز
 
مهاجرت همیشه در بین انسان ها وجود دارد انسان هایی که ممکن است در شرایطی بسیار سخت و یا دشوار زندگی کنند. آنها بدلایل جنگ، بلایای طبیعی، فقر و یا فرار از خشونت مجبور به نقل مکان می شوند. نقل مکان و یا مهاجرت قطعا برای ایجاد تغییرات  به زندگی خود و خانواده خود میباشد
در طی سالیان سال انسان ها همیشه از جایی به جای دیگر مهاجرت میکردن هرکدام با رسم و رسومات خاصی هرکسی با سن و سال های مختلف پیر، جوان، نوجوان و خردسال همه و همه دستخوش تغییراتی میشویم.
و الان میخوایم از مهاجرت حال صحبت کنیم!
مهاجرتی که در شروع به هزار امید و آرزو استارت میخورد و در مسیر آن هزاران اتفاق می افتد تلخ و شیرین، غم و شادی!
در بین مهاجرت ها هستند افرادی که سن و سالی ندارند و نوجوان هستند وحتی برخی از انها قادر به دفاع از خود نیستند.
میخوایم در مورد مهاجرتی صحبت کنم که کودکان ونوجوانان در آن قربانی عده ای ادم سودجو می شوند و هیچ چیزی برای دفاع از خود ندارند و مجبور می شوند ناخواسته تن به کارهایی بدهند.
در حال حاضر بحث صحبت اصلی ما کمپ موریا هست.
کمپی که باظرفیت ۳۰۰۰مهاجر در حال حاضر پذیرای ۲۷۰۰۰مهاجر است
این جمعیت انبوه درمعرض هرگونه بلا و بیماری و حوادث مترقبه هستند چه رسد به ویروس کرونا که به سرعت و به صورت مرموزی جمعیت های انبوه را به خود مبتلا می کند.
در بین این جمعیت قطعا کودکان نوجوانان و زنانی هستند که هیچ چیزی ندارند برای حمایت و دفاع از خود.
طبق قانون یونان افراد زیر۱۸سال هیچگونه حمایت مالی نمیشوند و مکان مناسبی برای حفظ و نگهداری انها نیست و از همه مهمتر این است که به آنها حتی خیمه ( چادر) هم داده نمیشود فقط به دلیل اینکه زیر سن هستند.
این کمپ حداقل۱۰۰۰نفر نوجوان زیر سن دارد که فقط ۴۰۰نفر انها داخل محوطه مخصوص خود نگهداری میشوند باقی انها داخل کمپ و اطراف و جنگل هستند
در بین افراد هستند کسانی که برای اینکه جای خوابی و محلی برای نشستن و برخواستن پبدا کنند با افراد بالای سن یکجا شدند و مجبور به همه کارهای چادر میشوند از جمله شستن ظرف ها و لباس ها واگر سرپیچی صورت گیرد مورد ضرب و شتم قرارمیگیرند.
این افراد جوری با این نوجوانان رفتارمیکنند که انگار برده ی آنها هستند و ان فرد به ناچار مجبور است انجام دهد بارها و بارها این موارد به پلیس و دفتر زیر سن ها گزارش داده شده است اما طبق معمول بی تفاوتی در این مورد عادی شده است و هیچ توجهی نمی کنند.
حتی در برخی از موارد بعضی از این افراد مورد تجاوز جنسی قرارمیگیرند اما برای حفظ آبروی خود هیچ  لب به سخن باز نمی کنند
من طبق تحقیق های پیاپی با کمک یکی از دوستانم توانستم با یکی از قربانیان تجاوز تماس حاصل کنم و بسیار سخت توانستم  با او صحبت کنم.
او نیز خیلی خواستار این بود که اسم و مشخصاتش محفوظ بماند و ما این قول را به او دادیم.
فقط حدود ۴۰۰نفر آنها در جای امن و محافظت شده با امکانات هستن و مابقی بیرون از این منطقه هستند و در بین مردم هستند که بارها گزارش های وحشت ناکی به گوش رسیده است.
 
از زبان قربانی:
 
« من .....۱۷سالمه و حدود ۶ماهه که به کمپ موریا آمده ام
دراوایل به ما جای خواب و استراحت ندادن و گفتن مارا به سکشن انتقال میدهن تا درانجا امن بمانیم
اما گفتن این زمان طولانی هست و فعلا باید در محوطه کمپ و جنگل اقامت داشته باشین
ماهم در طی راه با چند نفر آشنا شدیم و طی این آشنایت و مجبوریت به آنها گفتم و ازشون خواستم که به من جا بدهند و انها هم قبول کردند چون ۲نفر بودند و جا بود.
روزها میگذشت و من هم دنبال کارهام بودم و همش جواب رد و بی تفاوت میگرفتم. همش کارها مو عقب مینداختن و این باعث ناراحتیم میشد.
در چادر هم همه ی کارها به عهده من بود، شستن ظرف ها و لباس ها چون به من جا داده بودن
و اکثر اوقات غذا درست میکردیم چون اصلا غذای کمپ خوب نیست و من به دلیل نداشتن بودجه و پول مجبور بودم که انجام بدم.
یک شب یکی از دوستان هم چادری ما مهمانی داده بود و پس از خوردن شام شروع به خوردن مشروب کردند.
من هم ظرف ها رو شستم و اومدم چادر خوابیدم آنها خیلی اسرار کردن بیا بشین پیش ما و….اما من نرفتم و خوابیدم.
نیمه های شب بود دیدم زیپ چادر پایین هست و انها به من ذول زدن و یکی از انها که چاقو به دست داشت به من گفت آروم بشین و صدات در نیاد وگرنه میکشمت. (کلمه مرگ  تو کمپ موریا خیلی راحته و کشتن از اون راحت تر)
پرسیدم موضوع چیه که دست و پای منو گرفتن و….
پس از آن این داستان هرباره تکرارمیشه و من چند بار به پلیس و دفترماینه ر افیس مراجعه کردم ولی هیچگونه جوابی نگرفتم و الانم تو مسجد هستم خیلی حالم بده و عذاب میکشم چند بارم قصد خودکشی کردم اما خب نتونستم.  واقعا فکر میکنم با این وضعیت آینده ام خراب داره میشه.»
دوستان خواندیم که اینجا زندگی بعضی از نوجوانان اینگونه تباه میشود بعضی ها هم که تن ندادن به راحتی مورد ضرب و شتم و حتی مرگ قرار گرفتند.
واقعا نمیدانم چندنفر اینگونه در این کمپ هستند. اما هستند بسیاری از نوجوانان و دختران و زنانی که مورد سوء استفاده قرار می گیرند. اما همانند  .....سکوت کرده اند، چرا که آنها نمی توانند بر روی حمایت مسئولین و پلیس اتکا کنند.
براستی چرا نهادها و سازمانهای دولتی و بین المللی و حقوق بشری تا این حد در مورد این موضوع  بی تفاوت هستند، هیچ اقدامی انجام نمی دهند و براحتی در مورد آن سکوت می کنند.  گناه مهاجران چیست که با آنها به مثابه انسان برخورد نمی شود؟….گناه مهاجران چیست که کشورشان جنگ زده و امنیت ندارد…
امیدوارم که این صحبت ها به گوش مردم در هر کجای دنیا که هستند برسد و بر مقامات مربوطه فشاری بگذارند تا مجبور شوند فکری به حال این مهاجرین و بخصوص آنانیکه در موقعیت ضعیف تر و شکننده تری قرار دارند بکنند.
این مسایل و مشکلات پناهجویان با موضوع ویروس کرونا چند برابر شده است و یک فاجعه انسانی در راه است. یک کمپ پناهجویان در نزدیک آتن قرنطینه شده است و اگر چه از مهاجرین پنهان مانده اما گفته می شود که تست کرونای بیست نفر از پناه جویان کمپ موریا  مثبت بوده است. که زندگی در کمپ موریا به این صورت ادامه یابد به معنای آنست که یک فاجعه انسانی در این منطقه در راه است.
زلمی نامور- کمپ موریا جزیره لسبوس – یونان
7 آپریل 2020
 
مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)

Web site: www.ri-awwb.org   
    Email: awwb.pm@gmail.com
              Facebook.com/riaww