بیانیه در باره اعتراضات آبانماه، درسهای آن، طبقه کارگر و چه باید کردها

حزب سوسیالیست انقلابی ایران
December 07, 2019

بیانیه حزب سوسیالیست انقلابی در باره:

اعتراضات آبانماه، درسهای آن، طبقه کارگر و چه باید کردها

 

اعتراض های گسترده هفته آخر آبانماه  ٩٨ آنچنان علیه  ریشه مصاعب و مشقات  و نابرابری و جنایت حاکم در این چهاردهه خروشید که جمهوری اسلامی را تماما به وحشت انداخت و از همه امکانات سرکوبگرانه و جنایتکارانه خود بهره جست تا بتواند با راه انداختن جویباری از خون صدها  کارگر و زحمتکش و جوان معترض، جلو آنرا بگیرد. اما هم آنها و هم ما میدانیم خشم عمیق و فرو رفته دها میلیون کارگر و زحمتکش و آزادیخواه آن مملکت در روند پیشروی مبارزه ، چنانچه به خوبی از این رویداد مهم نیز درس گرفته باشیم  و پرچم آزادیبخش طبقه کارگر و سوسیالیسم را بر فراز کل اعتراضات بر افراشته کنیم ، میتواند کل بساط جمهوی ننگین اسلامی و طبقه حاکمه را در هم به پیچید .

 

برعکس ادعاهای که میشود اعتراضات امروز آبانماه در ادامه  اعتراضات سال٨٨( جنبش سبز "رای من کو؟") یا دیگر اعتراضات نیم بند و بعضا ارتجاعی که معمولا پوپولیستها همه آنها را  یکجا مثبت و در جویبار "جنبش  همگانی وسرنگونی" می ریزند، نیست. حتی در ادامه همه جوانب اعتراضات دیماه ٩٦ نیز که بخشا ارتجاعی و با "الله اکبر گویی و رضا شاه روحت شاه و..." عرض اندام کردند، نیست. اینبار در اعتراض "جنبش گرسنگان" آبانماه ، با وجود همه کمبودهای که داشت، به درست بدون آویزان شدن به این و آن جناح رژیم یا این و آن اپوزسیون مرتجع دست راستی و مذهبی به اساس  نظام سرمایه داری و به کلیت الگوها و مقدسات نظام جمهوری اسلامی تعرض شد. یک پایه مهم و متفاوت تراعتراض رادیکال و میلیتانت آبانما ٩٨ با اعتراضات پیشین، علاوه بر انباشت انبوهی از تنفر و تضاد مستمر چهل ساله اکثریت شهروندان با بنیادهای سیاسی، فکری، اقتصادی ، مذهبی و حکومتی این نظام تحمیل شده توسط امریکا و دیگر دول غربی بر ما، عروج رادیکالتر و معترضتر و شور انگیزانه تر طبقه کارگر در یک- دو سال اخیر بود که فضای سیاسی کشور را دگرگون کرد. از اعتصابات سراسری حمل و نقل تا اعتصابات و اعتراضات پرشور کارگران هفت تپه و فولاد اهوز و آذر آب و غیره ، تا نزدیک به دو هزار اعتراض کارگری صورت گرفته طی یکسال و نیم اخیر و پیامدهای  که در ایران و جهان  به همراه داشته  فاکتور محوری و عامل بستر سازی به میدان آمدن اعتراضات رادیکالتر "مردم" علیه نظام طبقاتی حاکم بود.

 

حرکت اعتراضی آبانما ه و ماهیت آزادیخواهانه و ضدیتش با بنیادهای حاکمیت سرمایه و اسلامی بر عکس هذیان گوئی خامنه ای جلاد و رهبر "اغتشاشگران" اوباش اسلامی، که مدعی شد  این کارجریانات سلطلنت طلبان و مجاهدین بود، یک تعرض برخواسته از عمق جامعه علیه  فقر و نابرابری و علیه همه  مقدسات و الگوهای دینی و سرمایه دارانه هم جمهوری اسلامی، و هم جریان مجاهدین بورژوا- اسلامی و بورژا- شونیستی سلطنتی خاندان فاسد پهلوی بود! ، قابل توجه است که همین نوع حربه ها را شاه و دارودسته اش نیز در زمان سرنگونی خودشان علیه انقلابیون  ومعترضین آن دوره بکار بردند. با این سیاستها میخواهند به اصل اراده انقلابیگری از پائین توسط  کارگران و زحمتکشان و  به اعتراض بر حق شهروندان آسیب برسانند و راه سرکوبش را فراهم نمایند، و هم اینکه در صورت سرنگونی و سقوط خود یک آلترناتیو بورژوائی شبیه بخود را مطرح و به عنوان "خواست مردم" تقویت کرده باشند. با این شگردها میخواهند راه  طبقه کارگر و زحمتکش و سوسیالیسم و صف مستقل آزادیخواهی مخدوش و به بیراهه و به حاشیه رانده شود، تا تکرار سناریوهای تاریخی مرتجعین مستبد شونیستی و اسلامی  که هر دو ضد کارگری و ضد انقلابی و ضد آزادی و برابری اند در قالب دیگری در ایران ممکن تر گردد!

 

یکی از مهمترین آموزه های این حرکت تلاش جدی و گسترده تر به منظور آماده سازی به مراتب بیشتر کارگران، زنان و جوانان درروند مبارزه با جمهوری اسلامی و چگونگی مقابله با دستگاه سرکوب و دست بردن به اشکال متعدد اعتراض از جمله تحصن و اعتصابات متحد کارگری، دانشجوئی، فرهنگیان و غیره در بعد محلی و سراسری است. ما باید بدانیم بدون به میدان آمدن متحدانه طبقه کارگر، بدون شروع اعتصابات متحد کارگری، بدون رهبری کردن کل اعتراضات ازسوی رهبران کارگری و سوسیالیست، نمیتوانیم پیروزی را از آن خود کنیم؟، با دست خالی و بدون سازمان و تشکل و حزب رزمنده نمیتوانیم  فقط با اتکاه  صرف به اعتراضات خیابانی یا آنطوری که گفته میشود "طبقه کارگر باید در به پیروزی رساندن جنبش سرنگونی نقش ایفا کند" کار جمهوری اسلامی را یکسره کنیم و یک جامعه آزاد و برابر و سوسیالیستی را مستقر کنیم! اینکه گویا باید طبقه کارگر به  "جنبش سرنگونی کمک کند" یک ادعای پوچ  سیاست بورژوائی است!.برعکس، همه جنبشهای دیگر انقلابی را در کمک به عروج و پیشروی جنبش کارگری به عنوان پیشرو ترین و انقلابی ترین طبقه باید تشویق کرد. این اساس تفاوت ما کارگران و کمونیستهای راستین جنبش با جریانات راست و پوپولیست چپ نما که سیاستشان بر موج سواری و همه باهم کردنها استوار است، میباشد.

 

حزب سوسیالیست انقلابی ایران در دومین روز اعتراض بر حق جامعه ضمن حمایت کامل از معترضین آنها را فراخوان داد که:"برای پیروزی نهایی بر جمهوری اسلامی، نه فقط در این اعتراضات جاری، بلکه در همه وجوه مبارزه ما کارگران، زنان، زحمتکشان، فرهنگیان، دانشجویان و جوانان کشور باید به پرچم و شعار و مطالبات رادیکال و سوسیالیستی روی آورد، باید به ایجاد صف متحد و مستقل کارگری- آزادیخواهی، و بیش از پیش به سیاست و رهبری و آلترناتیو سوسیالیستی روی آورد. بدون چنین صفبندی روشن و رویکردی هیچ سطحی از مبارزه و اعتراض کارگری و آزادیخواهانه نه در ایران و نه در هیچ کشور دیگری به جای نخواهد رسید!" بدین ترتیب اعتراضات آبانماه نیز با وجود همه حقانیتی که داشت نشان داد که این اعتراضات باید به چنین سیاست و سازمان و رهبری و آینده ای روشنی متکی شود تا راه پیشروی خود را هموارتر نماید و قادر باشد تا کل نظام جمهوری اسلامی  را افسار بزند!

 

یکی دیگر ازدرسهای گرانبهای این حرکت اعتراضی پرهیز از سیاستهای عوامفریبانه "همه با هم" کردنها و روی آوری به سیاستهای مستقل طبقاتی- سوسیالیستی ما است! هیاهوی احزاب و جریانات راست و چپ مبنی بر "مردم متحد شوید" هم میهن متحد شوید"، زنده باد جنبش همگانی سرنگون طلبانه" و غیره،  یک سیاست غیر پیشبرنده، سیاست و حربه بورژوازی، و سیاست غیر کارگری و ضد سوسیالیستی است که نتیجه نهائی آن تکرار رویداد انقلاب ٥٧ است که در آن یک مستبد  شاه شیعه مسلک بی ریش و پشم و با تاج و تخت  را بیرون کردیم، یک مستبد اسلامی- شیعه مسلک و مرتجعتر دیگری با امامه  وبا ریش و پشم را به ما تحمیل کردند. این سناریو را به هیچ وجه نباید تکرار کرد؟ یکی از آزمونهای مهم اعتراضات آبانماه این بود که بار دیگر نشان داده شد که  تنها با شعار دادن و انقلاب انقلاب و زنده باد مردم کردنها و یا اینکه باید از "خشونت پرهیز کرد" نمیشود کار این ژیم هار و فاسد و آدمکش  را به سر آنجام رساند و سرنگونش کرد. تشکل کارگری، سازمان و حزب انقلابی و سوسیالیست، سازماندهی واحدهای مقاومت انقلابی و میلیس مسلح توده ای و تامین رهبری جسور، صادق و سوسیالیست و ضد سرمایه داری شاخصهای اولیه پیشروی و پیروزی جنبش ما است، و راه سرنگونی کلیت جمهوری اسلامی را هموارتر و ممکن تر خواهد کرد.

 

کارگران!، مردم آزادیخوا!

 

جمهوری اسلامی در این رویداد جنایت بسیار بزرگی مرتکب شده است. نباید گذاشت با آرامش حاکمیت سیاه و خونینش را تداوم بدهد! این  کشتار و جنایت که جان صدها انسان مبارز و بیدفاع را گرفت، و چند هزار مجروح بر جای گذاشت، و قریب به ده هزار معترض را نیز بازداشت کرده اند یک اقدام هولناگ و تراژدیک است که باید پاسخ بگیرد.  عاملین و مسببین این جنایت را باید مجازات کرد و محل کار و زندگیشان را باید از آنها نا امن کرد، این نه "خشونت" که عین مبارزه با عاملین خشونت و جنون خون و آدمکشان است!.  این جنایت بزرگ، شبیه جنایت خرداد سال ٦٠، و شهریور ٦٧، اما در شرایط متفاوتر و در ابعاد محدودتری است. هدف کلیه این جنایاتهای غیر قابل گذشت یک چیز است: نشاندن جامعه سر جایش، تحمیل ترس و ارعاب و تضمین تداوم حاکمیت سیاه اسلامی و نظام فاسد و نابرابر و ظالمانه سرمایه داری. اما  ما میتوانیم جلو این سناریو را بگیریم، میتوانیم سیاستهای جمهوری اسلامی را علیه خودش تبدیل کنیم. برای سرنگونی حکومتی که به صف معترضین بیدفاع در خیابانها شلیک میکند، حتی برای پس دادن جنازه ها نیز پول از والدین میگیرد، زخمی هایمان را شکنجه و وادار به اقرار میکند، نباید هیچ ترحم و تردیدی  به آنها داشت، و نباید در بکار بردن هر شکلی از مبارزه از جمله دست بردن به اسلحه  نیز در شکل سازمانیافته  و هدفمند و به موقع علیه شان تردیدی به خرج داد. باید خود را آماده کنیم تا تک تکشان را بازداشت و مجازات کنیم! همه ارکان و مقدسات و نهادهایش را باید به آتش بکشیم!، و هر کسی حامی نظام اسلامی و سرمایه داری باشد چه در اپوزسیون  و چه در داخل کشور، باید همراه با جمهوری اسلامی به گورشان بسپاریم.

 

ما میتوانیم اگر اینبار به جای جنایتکاران شاه و شیخ ملیگرا و اسلامی، به جای پنا بردن به خرافات ضد انسانی مذهبی و ملی گرایانه، به جای افتخار به پرچم کثیف و خونین نرسالاری، و  بجای سرایدن سرود های ضد انسانی- فاشیستی "مرز پرگهر" فارسی زبان، یا "یاشاسین آذربایجان" ترکی  زبان، یا "که س نه لی کورد مردوه" کردی زبان، به  انسانیت و به حق برابر شهروندی خود، به پرچم انسانی و سرخ رهاییخش انترناسیونال، وبه صف مستقل طبقه کارگر و زحمتکش و به  آرمان سوسیالیستی متکی باشیم  و برای ایجاد یک نظام شورائی-سوسیالیستی با هم بجنگیم. فراخوان "اتحاد" ما برای تحقق این امر سرنوشت ساز است، نه "آشتی" دادن کارگر و سرمایه دار، نه  سازش طبقاتی بین استثمارگران و استثمار شوندگان، یا  تامین "اتحاد" بین صفوف انقلابیون و ضد انقلابیون!، نه!، این کار مرتجعین و عوامفریبان بورژوا و راست و پوپولیستهای عوامفریب است نه کار کارگر و سوسیالیسم و حقیقت گویان. تنها راه رهایی ما از دست جمهوری اسلامی ونظام فاسد سرمایه داری حاکم بر کشور، با احزاب داخل و خارج کشوری اش، و تنها راه پایان دادن به هر شکلی از ستم و نابرابری و تبعیض و فقر و جنگ و جنایت، انتخاب پرچم آزادیبخش طبقه کارگر، پرچم سوسیالیسم، و پیوستن به احزاب شبیه ما است!

 

حزب سوسیالیست انقلابی به همه عزیزانی که بستگانشان را از دست داده اند عمیقا تسلیت گفته و در این اندوه سنگین با آنها شریک است. ما برای مجروحین آرزوی بهبودی داریم و خواهان تشدید مبارزه برای آزادی همه بازداشت شدگان هستیم.

مرگ بر جمگهوری اسلامی!

زنده باد سوسیالیسم!

 

حزب سوسیالیست انقلابی ایران

Iransocialist2017@gmail.com

١٥ آذر ١٣٩٨  -  ٦ دسامبر ٢٠١٩

 

 


 
 

  Share/Save/Bookmark 

 
 

     مطالب مرتبط

 
   
 

Copyright © 2006 azadi-b.com