اگر به مرگ من
امید بسته ای،
تا نهایت نشاندنت به خاک؛
زندگانی ام
دراز باد!
بر چهار سوی باغ آرزوی من؛
هر چه در،
دریچه،
باز باد!
بیرق امید و شادمانی ام،
با نسیم درک زندگی
در اهتزاز باد!
گر فنای من امید توست،
تا نهایت نشاندنت به خاک،
زندگانی ام دراز باد!
نوامبر ۱۹۸۲
از دفتر شعر "از میان گمشده ها"
Mina.assadi@yahoo.com