مبارزات کارگران هفت تپه، وضعیت جنبش کارگری در ایران و چپ محافظه کار
امروز اعتصاب کارگران هفت تپه وارد چهل و هشتمین روز خود شده است. و جالب این است که کارگران هپکو فکر می کردند هپکو دولتی شده و وضع بهتر از قبل خواهد شد، امروز شنبه ۱۱ مرداد کارگران هپکو ۱۳۹۹با به” ادامه ی بلاتکلیفی” و سردر گمی ناشی از عدم کار و پایین آمدن ظرفیت تولید در محوطه شرکت زیر پل شهید بختیار دست به اعتراض زدند. به گزارش خبرنگار ایلنا : « کارگران نسبت به اینکه وضعیت سهام داری شرکت هپکو هنوز بعد از گذشت چند ماه و جلسات مختلف بلاتکلیف است و هر بار اخبار گوناگونی از قرارداد با مجموعه ی مختلف به گوش می رسد، ناراضی هستند، یک بار صحبت از واگذاری هپکو به ایدرو ویا امیدرو است و یک بار به سازمان تامین اجتماعی. ضمن اینکه شرکت تنها با ۵ تا ۱۰ ظرفیت خود کار می کند و بیشتر کارگران کاری برای انجام دادن ندارند. » اما طبق اعلام « اسحاق جهانگیری»، معاون اول رییس جمهور، دولت از ۱۸ آذر ۱۳۹۸ قصد واگذاری هپکورا به وزارت صمت داشت تا توسط این وزارت ، سهام بلوکی هپکو به ایدرو ویا امیدرو واگذار شود اما تیرماه امسال واگذاری ۵۵ درصد سهام آنرا به سازمان تامین اجتماعی مصوب کرد». حقیقت این است که سال گذشته کارگران هپکو در مورد دولتی شدن شرکت هپکو در دام ترفند های دولت ضد کارگری و ضد انقلابی جمهوری اسلامی افتادند و کلک خوردند. امید وارم که به میدان آمدن دوباره ی کارگران مبارز هپکو برای بدست آوردن مطالباتشان آگاهانه تر گذشته باشد و گول این دولت و حاکمیت ارتجاعی را نخورند. امید وارم وضعیت کنونی کارگران هپکو یک درس وهوشیاریی برای کارگران هفت تپه و دیگر کارگرانی که ضد خصوصی سازی مبارزه می کنند باشد.
همه ی داستان ما این است، که امروزه روز کارگران و مزد بگیران باید در دوجپهه مبارزه کند، یکی مبارزه ی با ارتجاع سرمایه داری برای بدست آوردن مطالباتشان ودیگری با جریان چپ و راست رفرمیست و محافظه کاری که به نوعی شعار دولتی کردن را در پالتالک ها، فضای مجازی و نشریاتشان تبلیغ و ترویج می کنند. جالب اینجاست که چپ محافظه کار، تنها از تاکتیک های کارگران هفت تپه شعار به خصوصی سازی مرکز ثقل قرار داده و خودشان می برند و می دوزند.آنه چنین می پندارند: وقتی کارگران به خصوصی سازی نه می گویند حتمن دولتی شدن را می خواهند. چپ محافظه کار آگاهانه ویا ناآگاهانه تجربه ی مجمع عمومی کارگران هفت تپه را که بحث شان بر سر شوراهای کارگری، کنترل کارگری و خود گردانی و هم چنین سخنرانی نمایندگان آنها مثل اسماعیل بخشی را می خواهند به باد فراموشی بسپارند. تازه چپ محافظه کار به پیشنادی که در مقابل دولت گذاشته شده جهت رفرمیستی تر و محافظه کتارتر را در بحث های پالتاکی وغیرو را مرکز ثقل برخورد به این روند را معیار قرار می دهند. لازم به توضیح است که شعار خصوصی سازی از جانب کارگران یک شعاری است که هرکسی می تواند تعبیر خواص خودش را بدهد، ولیدر اینجا سوال برانگیز است که چرا چپ محافظه کار تعبیر راست و محافظه کاران خود را از این شعار ارائه می دهد و می پندارد که چون کارگران برضد خصوصی سازی اند پس دولتی شدن کارخانه را می خواهند. این نگاه یک نگاه راست روی آشکار است. اما کارگران هفت تپه در کنار دست رد زدن به خصوصی سازی راه کار های خودشان را هم در مقابل رژیم داده اند. از این بابت سه راه کار را چنین در مقابل رژیم گذاشته اند ۱- دولتی شدن مالکیت- مدیریت دولتی زیر نظر کارگران. ۲- دولتی شدن مالکیت – مدیریت توسط کارگران. ۳- واگذاری مالکیت به کارگران- مدیریت توسط کارگران و اما یکی هم این است که کارگران و نمایندگانشان( اسماعیل بخشی) در ۱۷ آبان ۱۳۹۷ در مجمع عمومی سخنرانی کرد واعلام کرد: اصلن خودمان همه چیز را بصورت شورایی اداره می کنیم . البته پیشنهاد می کنم که سخنرانی اسماعیل بخشی را در یوتیوب هر همکاری به سهم خود گوش کند، زیرا ایشان به موضوعات مهمی در رابطه با شورای کارگری صحبت و اشاره می کند، که چپ محافظه کار به این مسئله ی نمی خواهد بپردازد.
من به سهم خود می خواهم بگویم که همکاران هفت تپه، هپکو، آذرآبو فولاد اهوازاین را بدانید که شما همکاران ومبارزان جنبش کارگری، که شما در مقابله با دریافت مطالبات خود، تاکتیک مبارزاتی نوینی را بکار بردید که در سرسرجهان کم اتفاق افتاده است. شما یک سنت مبارزاتی جدیدی را وارد جنبش جهانی کارگری کرده اید. شما کارگران کارخانه های هفت تپه، فولاد اهواز، هپکو، آذر آب، سنگ آهن بافق و معدن کرمان دست به تاکتیک های نادری در سطح جهان زده اید که بی مانند است. تاکنون در سطح جهان کمتر دیده یا شنیده شده که کارگران اعتراضات و مطالبات خود را با زن و بچه های خود در سطح شهری و جامعه برای مردم تبلیغ و ترویج کند و شما همکاران مبارز، به روشنفکران و جریان چپ نشان دادید که خود کارگران توانایی تبلیغ و ترویج مطالبات حق طلبانه خود را دارند و بهتر است که جریان چپ خود به جنبش کارگری بپیوندد و دوشادوش یکدیگر مبارزه کنند. نباید فراموش کرد که تاکتیک های جنبش کارگر و بخصوص کارگرانی که هنوز در میدان مبارزه ی خیابانی هستند، برای مبارزات جنبش کارگر بسیارمفید، کارآمد و موثر خواهد بود.
با این وجود همکاران هفت تپه ما احتیاج مبرمی به پشتیبانی دیگر هم طبقه ای های خود دارند. همکاران کارگر و مزدبگیران سراسر ایران، وضعیت سیاسی و اقتصادی رژیم سرمایه داری اسلامی بدلیل گسترش بحران سرمایه داری جهانی از یک سو و استثمار گران سرمایه دار در لباس روحانیت از سوی دیگر در وضعیت بسیار شکننده ای قرار دارند. آمار های خود رژیم سرمایه بیان کننده ی این است، که این رژیم نا توان از حفظ مشاغل و جای گاه کاری موجود، نا توانی در از بین بردن بیکاری های موجود، نا توان در ایجاد شغل و ناتوان از پرداخت دستمزد های عقب افتاده می با شند. وضعیتی که خودشات ترصیم می کنند این است که ماندنی نیستند. هم کاران حتی دوستان بین الملی این ها مثل بانک جهانی و صندوق بین المللی پول هم تخمین زده اند که اقتصاد ایران با مدیریت رژیم اسلامی در سال کنونی منفی بیش از ۵ در صد را خواهد داشت. دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی آنقدر از وضعیت موجود نا مطمعن است، که کارخانه ها و مؤسسات را به حراج گذاشته از جمله کارخانه ی تولیدی نیشکر هفت تپه را. بنا به بر رسی بحران و ورشکستگی برخی از کارخانه مثل کارخانه ی هپکواین است که که با ورود دستگاهای دست دوم و ارزان چین به ایران صنایع مادری مثل هپکو، تراکتور سازی تبریز و فولاد اهواز و … بدلیل ناتوانی در رقابت با محصولات وارداتی به مرور ورشکسته و نابود می شوند. البته نباید فراموش کرد که نقش سرمایه داران غربی وروسی و غیرورا هم در به ورشکستگی کشاندن صنایع موجود در ایران را هم نمی توان دست کم گرفت. بر بستر توضیحات فوق، آیا زمان آن نرسیده است که این بیکفایتان دزد و استثمارگر را کنار بزنیم و خود سرنوشت خود را با بیرون ریختن کثافات سرمایه داری از کارخانه ها، مؤسسات، مدرارس، دانشگاه ها، هنرستان ها،ارتش و…ا، شوراهای انقلابی و ضد سرمایه داری خود را ابتدا از شوش، اراک و اهواز شروع ودر صورت موفقیت در سطح جامعه ایجاد کنیم؟ هروز ما با صد ها اعتراض، اعتصاب و تظاهرات کارگران و مزدبگیران در سراسر ایران برای پرداخت نشدن مطالبات عقبب افتاده مواجه هستیم، تعداد اعتصاب ها و اعتراضات در کارخانه ها ومؤسسات آنقدر زیاد است که ما نمی توانیم همه ی اسامی را درج کنیم.
اعتراضات سالهای گذشته مثل دی ماه ۱۳۹۶و آبان ۹۸ ۱۳را از یاد نبریم، به قول و قرار های این دروغ گویان باور نداشته باشیم.
بنا به گفته ی سران رژیم( آقای ربیعی) ۹۰ درصد کارگران قرار دادی هستند یعنی ۱۰ درصد از کارگران و مزدبگیران ایران کار دائم دارند. بنا به گفته ی آقای حسن وند نمایده ی خرم آباد، تورم موجود مستمری ۲ میلیون ۸۰۰ هزار تومانی را می بلعد. تورم و بحران دارد بدنه ی رژیم سرمایه داری را مثل خوره می خورد و کارگران و مزدبگیران را بیشتر و بیشتر به زیر خط فقر روانه می کند. بنا به گزارش مرکز پژوهشهای مجلس ۲۸ درصد افراد بدلیل دلسردی از یافتن شغل از بازار کار خارج شده اند، در همین گذارش آمده است که ۶۰ درصد از اشتغال کشور را مشاغل غیر رسمی تشکیل می دهد و حتی سهم اشتغال غیر رسمی در بسیاری از استان های کشور بالای ۷۰ درصد است.
علی ربیعی سخنگوی دولت در یاد داشتی نسبت به تاثیر منفی کرونا بیان کرد که ۱۲ میلیون کارگر شاغل در بخش خدمات، ۴ میلیون نیروی کار غیر رسمی و ۳ میلیون شاغل رسمی هشدار داد. تازه این آمار را دروغ گویان رژیم اعلام کرده اند. ا ما کارگران و مزدبگیران وقتی به اطرافیان و دوستان نزدیک و دور خود را می بینیم، یا بیکارند، یا کارشان موقت و یا در روز نزد چند شرکت واسطه با دستمزدی ناچیز کار می کند و هیچ امیدی به قول و قرار های این حاکمیت ندارند، شکنند گی و توخالی بودن این رژیم برایشان روشنتر می شود.
بانک جهانی رشد اقتصادی ایران را در سال جاری منفی ۵ درصد تخمین زد و بنا به گزارش ایلنا در بخش خدمات بر اثر تاثیر کرونا ۱۲ میلیون شغل خدماتی نابود خواهند شد.
همکاران کارگران هفت تپه بار ها وبارها به خاطر بدست آوردن مطالبات خود با اعتصاب و تظاهرات های خیابانی در مرکز شوش حضور داشته اند، کارگران هپکو و آذر آب، کارگران صنایع فولاد، کارگران معدن سنگ آهن بافق، کارگران معدن کرمان و هم همچنین کارگران زیادی در سراسر ایران هر روزه به اعتصاب و به تظاهرات پرداخت اند، هانطوری که ما همه می داتنیم همه ی این پراکندگی بودن اعتصاب و تظاهرات ما ها کم اثر بوده، زیرا یک اعتصاب و یا یک تظاهرات سراسری که بتواند موجودیت ما را بعنوان یک طبقه مزدبگیر ویک جنبش در افکار عمومی حک کند هنوز اتفاق نیفتاده است که بتوانی کار را یکسره کرده و حاکمیت سیاسی و اقتصادی کارگران و مزدبگیران را به سیستم سرمایه داری ایران و جهاند تحمیل کنیم. ما به این پیوند و همبستگی سراسری نیاز داریم، که کار رژیم را یک سره زمین گیرکنیم.
همکاران هفت تپه نگران نباشید، امروز شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ کارگران هپکو،نفت سنگین قشم،پارسیان لامرد، پالایشگاه آبادان، و فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کنگان دست از کار کشیده اند و شما تنها نیستید
زندهباد همبستگی کارگران ومزدبگیران در ایرن و جهان
زندهباد شوراهای ضد سرمایه داری کارگران و مزدبگیران
علی برومند
۱۱ مرداد ۱۳۹۹
علی برو.مند