خشم و نفرت پرولتارها و نمایندگان مجلس!‎

خشم و نفرت پرولتارها و نمایندگان مجلس!‎

نماینده مجلس و چرائی اعتراض به کشتار و قتل عام اعتراض کنند ه گان! زیرا که کارگران و زحمتکشان در میدان  و آتش شعله ور از نفرت و خشم آنها را دیده است!

دژ استثمار و ظلم را، دولت سرمایه داران حریص و بیرحم، در سطح جهانی بطورکلی و بویژه در ایران شکافی افتاده است! این شکاف را باید گسترده تر نمود! این فقط با سازمان یافتن و مسلح شدن کارگران و زحمتکشان و بر خاستن برای درهم شکستن دولت سرمایه داری و محو نظام طبقاتی ممکن است و نه با لابیگری و خوش رقصی!

ببینید با چشمان کورتان ببینید

خورشید سو سو زد

امید در افق نمایان شد!

رنگش سرخ است!

به رنک خون تازه

میدان و خیابان …

خون انسان متعرض

انسان کارگر و زحمتکش

انسان تولید کننده و خود محروم

انسان فریاد در گلو مانده.

خون ؟

آره،

خون جنون شد

خون جنون جنون …

خون جاری شد …

نظام استثمار و کشتار را

گاه واژگون رسیده است!

واژگون؟

آری،

واژگون، واژگون……..

بساط ظلم و زور، این نظام استثمار و بهره کشی سرمایه از کار، برده مزدی کارگر و آقایی سرمایه دار خونمک ، این دولت – این اداره امور به نفع اقلیت مفتخور -، این زندان اکثریت بزرگ را باید برچید، درهم ریخت، واژگون نمود و جامعه ای نوین، جامعه ای بدون استثمار نیروی کار و بدون قتل عام انسان کارگر و زحمتکش را باید بنیاد نهاد که دولتی شکنجه گر و کشتارگر، حاکمانی قصاب ساطور بدست، فرماندهانی که جز فرمان آتش و ریختن خون ، چیزی و ارمغانی برای بشر کارگر و تولید کن ندارند، لازم نداشته باشد؛

جامعه ای که دیگر محصولات و تولیدات آن بجای رویهم انباشته شدن دردست غارتگران نعم مادی و ثروت تولید شده بدست کارگران و زحمتکشان از مواد در طبیعت و چپالگران هر آنچه روی زمین و زیر زمین، به مصرف و برآوردن نیازهای انسانهای زنده آن، به مصرف برای شکفتن اسعتدادهای نهفته در درون افراد آن برسد؛

جامعه ای که تنها یک شعار بر تارک آن نقش بسته است : ” از هرکس به اندازه توان و استعداد فعالیت، به هرکس به اندازه نیاز” از محصول به وفور آن داده شود.

این جامعه را جامعه کمونیستی میگویند که در آن انسان از همه قیودات طبقاتی، ملی، جنسیتی و مذهب و خرافه آزاد و رها می گردد، جامعه ای که زندانی – مرزی – آنرا درهم نمی فشرد، جامعه ای که دولت سرکوب گر، دولت طبقاتی – دستگاه دیکتاتوری طبقاتی را در آن جائی نیست، جامعه ای که در آن، انسان انسان می گردد و دیگر نیازمند هیچ افیونی برای تسکین دردهای کشنده اش نیست، زیرا که در آن دردی اچتماعی نیست! انسان نیازمندی نیست تا دستی به بر آوردن بلند گردد!

اما، برای روبیدن بساط نظام استثماری حاکم، طبقه تولید کننده و محروم کنونی، یعنی ؛ کارگر – پرولتار- بالاجبار باید انقلابی همه جانبه، انقلابی خونین و سخت، انقلابی مسلحانه و قهرآمیز را از سر بگذراند، زیرا که طبقه حاکم یعنی سرمایه دار که همه امکانات مادی و معنوی جامعه را در دستان خونچکان خود متمرکز کرده است، دولتی را سازمان داده است که سر تا پا مسلح است که نیروهایش فقط مجری فرامین هستند، اگر چه، جنایت آمیزترین فرامین واعمال باشند، دولتی را دارد که دارای دستگاه خرافه پراکن به نام مذهب و با خیل مفتخوران و متولیان مذاهب گوناگون مانند یهودیت، مسیحیت، اسلام، بودائی و … یعنی تمپل دار، خاخام، کشیش، آیت الله ، رهبر، امام، دستگاه های ایدئولوژی ساز- اطلاعات وارونه از واقعیات – و … است و به هیچ عنوان حاضر نیست که این حاکمیت و سلطه را که از مالکیت خصوصی و دولتی بر ابزار تولید ناشی میشود و امروز خود را در وجود کار مزدوری کارگران و زحمتکشان به بهترین وجهی نشان می دهد، از دست دهد و آنرا به صاحبان اصلی آن یعنی پرولتاریای تولید کننده – طبقه کارگر وانهد.

بنابراین، برای روبیدن سیستم استثمار سرمایه داری عصر ما، یعنی امپریالیسم هار شده، یعنی سرمایه داری گندیده و فاسد، جنگ طلب ترین سیستم اجتماعی تا کنون جوامع طبقاتی که انسان در زیسته است، انقلاب قهری کمونیستی پرولتارها لازم است. دیکتاتوری پرولتارها که جز بر نیروی کارگران مسلح به هیچ قانونی متکی نیست، لازم و ضروری است!

پرولتارها برای انجام چنین انقلابی که پیروزی آن یعنی درهم شکستن دولت کنونی و بنیاد نهادن دیکتاتوری پرولتارهای مسلح و متحد، به یک ارگان و یا ارگانهای طبقاتی نیازمند می باشند.

مهمترین و اساسی ترین آنها را حزب کمونیست کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست می نامند که در شرایط کنونی و در اکثریت کشورها می باید مخفی و غیر علنی و مسلحانه باشد، زیرا که دستگاه های پلیسی دولت ها در پی شکار کارگران آگاه هستند.

چنین حزبی در عین حال باید کادرهای ورزیده، تعلیم دیده و آماده برای عالی ترین شکل مبارزه طبقاتی یعنی مبارزه مسلحانه داشته باشد تا جواب حملات را با ضد حملات داده و شرایط را برای قیام مسلحانه توده ای – طبقاتی ، یعنی، شرایط به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی آماده نماید.

بدون چنین حزب مسلحانه کمونیستی – بدون جنگ طبقاتی، پیروزی انقلاب قهری غیر ممکن است و بدون آن شکست دادن دولت های کنونی غیر ممکن و بطریق اولی رسیدن به جامعه کمونیستی هم غیر ممکن گریده و مرگ ناگزیر در انتظار نسل بشر است!

کارگران سراسر جهان (کارگران سراسر ایران)، متحد، متحزب، مسلح و آگاه شوید! رهائی در دستان بهم فشرده شماست، دستان سلاح به کف و بهم وابستۀ شماست!

https://www.bbc.com/persian/iran-50612301#_=_

و یک تراکت

دولت سرمایه داری ارتجاعی – فاشیست جمهوری اسلامی باید برود، اینکه چگونه برود مهم است، فقط سقوطش با پیروزی انقلاب قهری کمونیستی به نفع پرولتارهاست! این امکان پذیر نمیشود، مگر اینکه کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست موفق به ایجاد حزب مخفی – حزب مسلحانه کمونیستی گردند! این حزب از راه ایجاد کمیته های سرخ – کمیته های مخفی و بهم پیوستن آنها، موجودیت مییابد! این حزب از درون مبارزه طبقاتی میجوشد و نه چتد ده نفر تحصیل کرده و روشنفکر و مارکس خوانده، از فرزندان طبقات دارا و استثمارگر و یا کار بدستان دولت های سرمایه داری و در خارج از کشور و بدون حضور کارگران آگاه، حزبی را بوجود آورند و اسم آنرا حزب کمونیست، حزب کمونیست کارگری و غیره گذارند که در بعد از تشکیل نسبت به کارگران بی اعتنا باشد و بخواهد با یاری گروه ها، احزاب خرده بورژوای مخالف انقلاب قهری و بویژه ضدیت با دیکتاتوری پرولتاریا که دولت مسلح کارگران و زحمتکشان جامعه، یعنی ۹۹٪ جمعیت هستند و دوستی و مجیز گوئی دولت های سرمایه داری امپریالیست، کارگران اهلی شده را به دنبال خویش بکشد و باصطلاح رژیم را سرنگون و خود جانشین شود!

انقلاب کمونیستی انقلابی است که کارگران آن را به پیروزی میرسانند و نه هیچ نیروی اجتماعی دیگری! زیرا که انقلاب کمونیستی برای ایجاد کمونیسم، یعنی لغو شرایط موجود اجتماعی توسط حرکت مسلحانه کارگران میباشد!

شعار های اساسی : مرگ بر سرمایه، مرگ بر امپریالیسم و سگ های زنجیری اش، مرگ بر جمهوری اسلامی، زنده باد نان مسکن آزادی، پیروز باد انقلاب قهری کمونیستی، مستقر باد دیکتاتوری پرولتاریای مسلح، زنده باد کمونیسم!

امروزه تبلیغ و ترویج این شعار و تلاش برای اجرائی نمودن آنها صف کمونیست های انقلابی را از رفرمیست ها، کنفورمیست ها، همه اپورتونیست ها و خائنین به طبقه کارگر جدا میکند!

کارگران انقلاب، رنجبران انقلاب، نه هر انقلابی، انقلاب قهری کمونیستی!

حمبد قربانی – ۳۰ نوامبر ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی!

https://www.bbc.com/persian/iran-50612301#_=_