شرایط کنونی و پاسخی کوتاه به حملات ضد کارگری
تحریم ها ی تازه ای که از طرف امریکا در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۹۷ بر ایران شروع شده است، بر شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران بی تاثیر نخواهد بود. همانطور که بر همه روشن است رشد هر چه بیشتر بیکاری، افزایش فساد اقتصادی و نابودی هر چه بیشتر اقتصاد تولیدی از نتایج ناگزیر و جدا نشدنی آن می باشد. در نتیجه آن وابستگان به اقتصاد فاسد از جمله سپاه و دارو دسته اش و نیروهای امنیتی رژیم قدرتمند تر خواهند شد و مردم که زندگیشان وابسته به کار تولیدی است روزبه روز بیشتر به خاک سیاه نشانده می شوند. در این شرایط تنها راهی که به استقامت زحمتکشان و کارگران می انجامند همانطور که خود به آن واقف هستند، اتحاد و همبستگی است. مبارزه حول خواستها، حق و حقوق مشترک خود و حمایت بخش های کارگری از همدیگر تنها راه ممکن برای زنده ماندن است .
همانطور که شاهد هستیم کارگران هفت تپه به همراه سندیکا و نمایندگان خود برای زنده ماندن و حق و حقوق خود مبارزه می کنند و بخش های مختلف کارگری و زحمتکشان همچون کارگران فولاد- اهواز، کارگران هپکو، معلمان، دانشجویان و… برای حمایت از کارگران هفت تپه به پا خواسته اند
یکی از خواست های کارگران هفت تپه در این مبارزه ارزشمند و یک پارچه “واگذاری این شرکت به بخش دولتی” است که این سوال را بر می انگیزد: با دولتی شدن هفت تپه چه اتفاقی خواهد افتاد؟ حکومت و بخش های آن با تمام بحث ها و اختلافات خود، به همدیگر وابسته تر از آن هستند که به نظر می اید. دولت برای سر پا نگه داشتن خود وابسته به سپاه و نیروهای قضایی و امنیتی است. این وابستگی نه تنها در ابعاد حمایتی بلکه تا ابعاد مالی می رسد.
هفت تپه برای این حکومت تا خرخره وابسته به اقتصاد فاسد اگر سود آور بود که به بخش خصوصی واگذار نمی شد. و به باوری که احتمالاحقانیت دارد سرمایه داران خصوصی فقط به حساب زمین های شرکت هفت تپه است که حاضر به سرمایه گذاری در این شرکت شده اند، همراه با این ضمانت که در صورت فروش زمین های شرکت و اعتراضات کارگری و مردمی برای سرکوب کارگران از حمایت نیروهای قضایی و امنیتی بهره مند شوند. آیا گمان می رود که با دولتی شدن شرکت هفت تپه شاید یک بخش از سرمایه فاسد و باد آورده در هفت تپه به جریان بیفتد؟ به نظر می رسد در صورتی که زمین زیر پای حکومت به لرزه در آید این امکان وجود دارد. (هر چند بطور موقت.).
سندیکای شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه در رابطه با همبستگی با سایر بخش های کارگری از تجارب غنی برخوردار است. تلاش سندیکا برای ایجاد همبستگی میان مبارزات خود و اعتراضات معلمان و حمایت از هفت تپه و شناساندن و جهانی کردن مبارزات کارگری ایران برای جنبش کارگری ارزشمند است.
سندیکای شرکت واحد تا بحال پستی و بلندی های بسیاری را پشت سر گذاشته و توانسته گرایشات ضد کارگری را پس بزند.
مبارزه با انحرافات در درون جنبش کارگری و مبارزه با حملات ضد کارگری اجزای جدا نشدنی مبارزه در راه احقاق حقوق کارگری است. هر چند این درگیری ها مهم هستند در عین حال بیشترین انرژی را صرف خود می کنند.
برای هر چه غنی تر شدن مبارزات کارگری و جلوگیری از به انحراف کشیده شدن و ضربه خوردن آن می بایست به حملات سیاسی پاسخ داد. در این راه می توان دو نمونه یکی بیانیه اتحاد آزاد کارگران ایران و دیگری نوشته خانم پروین محمدی در جواب به آقای سعیدی را بررسی و نقد کرد. بنا به ارزش این نوشته ها می توان خیلی کوتاه به آنها پرداخت
اتحاد آزاد کارگران ایران طی بیانیه ای با تیتر” پیرامون اختلافات در سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه” از اختلافات درونی سندیکا صحبت می کند. این بیانیه از همان آغاز مقاله را با تیتر اشتباه آغاز می کند و با این شیوه می خواهد سندیکای شرکت واحد را به رسمیت نشناسد! سندیکا اعضای خود را دارد و کسانی که به سندیکا پشت کرده اند و استعفا داده اند و یا بر علیه سندیکا قدعلم کرده اند دیگر اعضای سندیکا نیستند. درست این می بود که بیانیه از نظرات مستعفیون یا اخراجیان می نوشت. اختلاف درونی سندیکا و جناح سازی در داخل آن یک سفسطه است. مگر خود شما کسانی را از اتحادیه آزاد استعفا می دهند و یا اخراج می شوند و یا بر علیه اتحادیه می ایستند و سعی می کنند به شما ضربه بزنند را همچنان اعضای خود می دانید؟ شما نمی توانید آقایان ترابیان و میرزایی را از اعضای سندیکای شرکت واحد جا بزنید. اختلاف در درون سندیکای شرکت واحد ساخته و پرداخته شماست.
دیگر اینکه در بیانیه این اتحادیه مطرح شده” به یکی از اعضای خوشنام و قابل احترام … علیرغم محکومیت شش ساله و ممنوع ولخروج بودن مجوز خروج از کشور و ملاقات با نهادهای بین المللی کارگری داده شده”
و این مسئله با حرکت آقای ترابیان و میرزایی در جهت همکاری با شورای اسلامی کار و خانه کارگر برای تشکیل مجمع عمومی مورد قیاس واقع شده است ! این دوست گرامی ما و فعال سندیکای شرکت واحد با دعوتنامه از طرف اتحادیه های کارگری فرانسه و ویزای سفارت فرانسه توانست موفق به دیدار اتحادیه های کارگری اروپا شود و در کنفرانس سالانه ژنو شرکت بکند. هیچ کدام از این سه نماینده گان کارگری و معلمان برای گرفتن ویزا و یا دعوتنامه به شورای اسلامی و نیروهای امنیتی مراجعه نکردند. چطور می توان صدور ویزا از طرف سفارت فرانسه و دعوتنامه اتحادیه ها ی کارگری را در کنار اقدام آقایان ترابیان و میرزایی قراد داد که تحت پوشش نیروهای امنیتی و شورای اسلامی و خانه کارگر مجمع عمومی تشکیل می دهند.
در کجای اروپا با همکاری اتحادیه های کارگری (و به نفع کارفرما) کارگرانی که بخاطر عقب افتادن دستمزدهایشان اعتراض می کنند را امنیتی می خوانند و به شلاق می کشند که شما اتحادیه های کارگری را با نیروهای امنیتی و شورای اسلامی کار در کنار هم قرار می دهید؟!
با کارگران در ایران مانند برده رفتار می شود. شورای اسلامی کار و خانه کارگر با سکوت و همکاری های خود این وحشی گری ها را تایید می کند، این را هر کور سیاسی می داند..
اگر منظور این است که چرا مثل سال گذشته از خروج این فعال کارگری ممانعت نشد، این ربطی به سیاست های کارگری سندیکای شرکت واحد و فعالین کارگری و معلمان نداشت، بلکه به شرایط سیاسی کنونی ایران و نیاز ایران به اروپا مربوط بود. یعنی دولت ایران مایل به برقراری روابط بدون تشنج با اتحادیه های کارگری اروپایی می باشد.
نمانیدگان کارگران شرکت واحد و نماینده معلمان برای گرفتن اجازه خروج از کشوربه ملاقات نیروهای انتظامی و حراست یا شورای اسلامی نرفته اند، بر خلاف آقایان ترابیان و میرزایی که برای تشکیل مجمع عمومی خودشان از نیروهای امنیتی و شورای اسلامی حمایت خواسته اند.
در مقاله ای به نوشته خانم محمدی یکی از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران در جواب به آقای سعیدی از اسانلو به عنوان رئیس محبوب شرکت واحد یاد شده است.
سندیکای شرکت واحد با اسانلو و و سیاست های ضد کارگری ایشان مرزبندی قاطع دارند و این مرز بندی ثمره مبارزه قاطع، مدام و پیگیرانه فعالین این سندیکا بوده است و سندیکای شرکت واحد و فعالینش تاوان سیاست های غلط آقای اسانلو را به اندازه کافی پس داده اند.
افتخار شما این است که از بدنه شورای اسلامی کار رای جمع کرده اید! چند نفر از این بدنه را قانع کرده اید که به جای عضو شورای اسلامی بودن ، برای تشکیل تشکل های مستقل کارگری خودشان اقدام کنند؟
۲۵٫۱۱٫۲۰۱۸
مینا فرخنده
http://www.jonge-khabar.com/news/articlekhabar.php?id=182516