در حاشیه دادن جایزه نوبل به نادیا مراد دختر کرد شنگالی !
روزی نه چندان دور سران جنگ و سرمایه پشت درهای بسته فکرهاشان را رو هم گذاشتند وبا هم آفتی به نام داعش برای کشتن انسان کاشتند. او را مثل ماشین کوکی کوک کردند، راه رشدش را ساختند، برایش جا باز کردند، وظیفه اش را تایین کردند به هر سمتی که خواستند، فرستادند وخود به تماشای رشد بازی این نو نهال خود کاشتته نشتند ،وقتی هم بزرگ شد ثمره اش را خوردند. خدایان جنگ تا توانستن در این بازی خوردن ، کشتند، دزدیدند، ویران و مردم را آواره کردند. بعدها که کارشان تمام شد به جنگش رفتند واو را از کار انداختند. یکی از قربانبان وحشتناک این سناریو مردم شنگال بود. کسی یادش نرفته بر این مردم چه گذشت . اکنون یک از قربانیان شنگال را به نمایش گذاشته اند، او که از چنگ داعش قبلا رها شده بود، نزد خود آوردند، با هاش گریه کردند، پای صحبتهایش نشتند و نمایشی از عوامفریبی را در مجامع خود سازمان دادند.
این سناریو روی دومی هم داشت دیشب با دادان جایزه نوبل به ” نادیا” دختر کرد شنگالی که از چنگال داعش نجات پیدا کرده بود در انظارعمومی به تظاهر پرداختند. این بار اربابان جنگ در حضور همه صحنه سازیی و غوغایی از دروغ و ریا راه انداختند . این کار را کردند برای اینکه آب پاکی بردستان خون آلود خود بریزند و به دمکراسی و حقوق بشردروغینشان جان تازه ای ببخشد. به این خاطر جشن عطوفت و مهربانی با دادن جایزه به نادیا راه انداختند. دست دخترک کردی را گرفتند، بر تن داغدیده اش لباس عروس پوشاندند، او را آراسته و زیبا کردند و در میان هلهله و شادی به روی صحنه نشاندند و به او جایزه نوبل دادند. دیشب با دادن این هدیه تلاش کردند چهره انسان دوستی از خودشان نشان دهند، تلاش کردند ولی نتوانستند جنگی که خود بانی و باعث آن بودند در ذهن نادیا ، مردم شنگال و انسان متمدن این دنیا پاک کنند
دیشب هرچقدر فکر کردم نتونسم بفهمم این جایزه برای چه بود. چونکه آن هدیه نه دردهای نادیا را آرام میکند و نه آنچه برسر مردم شنگال آوردند را جبران مکند. این ماشین جنگی سناریوی بود که روزی آگاهانه توسط سران قدرتهای بزرگ و سرمایه اختراع وبکار گرفته شد و دریک دسیسه هماهنگ آن را به جان مردم شهر انداختد، آنها را به قصاب خانه داعش فرستادند، دخترانشان مورد تجاوز قرار گرفتند و در بازارهای مختلف بفروش رساندند .آنهایی که داعش را ساخنتد و آنهایی که شنگال را دودستی تقدیم داعش کردند هنوز زنده اند آیا این جایزه ، آن زخمهای که هنوز هم بر روح و روان نادیا و مردم شنگال سنگنی میکند، التیام می بخشد. این جایزه تمام حقی نبود که به آنها تعلق میگرفت مگر اینکه روزی مصببین آن جنایت در انزار عمومی دادگاهی و علنی شوند.
صالح گویلی