گام های آغازین برای یک خیز بلند!

بحران های ساختاری و تناقضات درونی نظام کاپیتالیستی یک بار دیگراین مهم را به اثبات رسانده  که این شیوه تولید توانایی حل معضلات خودساخته را ندارد ودوطبقه اصلی جامعه یعنی طبقه کارگر و طبقه سرمایه داربدلیل داشتن تضادهای عمیق وآشتی ناپذیر، همیشه  در کشمکش طبقاتی در تقابل با یکدیگر قرارمی گیرند. این کشمکش طبقاتی و اعتراض همیشگی طبقه کارگر بر اساس واقعیات زندگی روزانه صورت میگیرد.

 فقرو تنگدستی، نداشتن هیچ گونه خدمات رفاهی واجتماعی شایسته، استثماروحشیانه ،جنگ و خونریزی، نابودی محیط زیست ، تبعیض های جنسیتی و ملی، تحقیرو توهین ، نبود آزادی، فساد واعتیاد، کوکان کار وخیابان، بی خانمی وصدها درد وفلاکت و فاجعه دیگر،  تنها نمونه هایی از مناسباتی است که پایه اقتصادی آن برمالکیت خصوصی و کارمزدی بنا شده است.

براساس آخرین امار موسسه آکستفام ( Oxfam) افراد ثروتمند که یک درصد جمعیت جهان را شامل می شوند بیش از ۸۰ درصد ثروت سال ۲۰۱۷ را کسب کرده اند! این موسسه اعلام داشته است که ثروت ۶۲ نفر در جهان معادل مجموع ثروت ۳٫۵ میلیارد نفر ( حدودا نصف جمعیت جهان ) است !

این آمار تنها گوشه ای از واقعیات بغایت تبعیض آمیز، ظالمانه واستثمارگرانه نظام سرمایه داری را آشکار می کند.

طبقه کارگر که همزاد نظام سرمایه داری  است از زمان پیدایش این نظام تا کنون هیچ وقت دست از مبارزه برنداشته است و این مبارزه همچنان ادامه دارد.

جنبش طبقاتی طبقه کارگرازکمون پاریس تا ا نقلاب اکتبر این را به اثبات رسانده است که طبقه کارگر آگاه ومتشکل میتواند نظام سرمایه داری  را با چالش جدی روبرو کند ودر صورت داشتن افق سوسیالیستی با نظام سرمایه داری تعیین تکلیف کند.

هر چند درشرایط کنونی طبقه سرمایه داربا امکانات وسیع مادی ، رسانه های خبرپراکنی وامپریالیستی، نهادهای مذهبی، زندان، شکنجه واعدام ، سرکوب هرگونه صدای آزادیخواهی وبرابری طلبی وسرکوب هرسطح ازتشکل یابی طبقه کارگرونیروهای چپ و سوسیالیست توانسته است به حیات خود ادامه دهد، اما این واقعیت انکار ناپذیررا نباید فراموش کرد که نظام سرمایه داری گورکنان خود را پرورش می دهد ودرمقابل قهرانقلابی توده های کارگر و مردم زحمتکش، ناتوان و زبون خواهد شد و یاری مقاومت را از دست خواهد داد.

فعالین و پیشروان کارگری وسوسیالیست ها درطی نزدیک به ۴۰ سال توانسته اند روحیه مبارزاتی  وحق خواهی را درایران زنده نگه دارند. هرچند دراین راه، ما شاهد احکام زندان ، شکنجه ،شلاق و اعدام و اخراج صدها وهزاران انسان آگاه و مبارز بوده ایم اما هیچ وقت فعالین سوسیالیست و پیشروان کارگری در مقابل این زورگویی ها  تسلیم نشده اند و بعدازهرسرکوب توانسته اند خود را بازسازی، و براساس شرایط پیش رو، خود را برای ادامه مبارزه با افق و چشم انداز سوسیالیستی سازماندهی کنند.

در بیش از یک دهه گذشته، جنبش کارگری ایران با ابتکار جدید و شناخت و درک شرایط موجود آن زمان، دست به ایجاد کمیته های فعالین زد و با طرح شعار ایجاد تشکل های مستقل کارگری به  نیروی کارگران،  مبارزه  روزانه و سرسختانه خود را به پیش برد. پیشروان و فعالین کارگری آگاهانه و به درست براین نکته اشاره داشتند که باید تشکل های مستقل کارگری، توسط کارگران ایجاد شود تا جنبش کارگری بتواند ضمن دست یابی به مطالبات اقتصادی، برپرا کندگی موجودفائق آید وجنبش کارگری ایران جان تازه ای بگیرد.

 درآن برهه اولین تشکل مستقل از دولت وکارفرما یعنی سندیکای شرکت واحد ایجاد و بعدا سندیکای هفت تپه اعلام موجودیت کرد. در طی این دهه بسیاری از فعالین کارگری متشکل در کمیته فعالین کارگری، از جمله کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری (که تا کنون بیش از ۱۰۰ پرونده مفتوحه در بیدادگاه های ژیم را دارد )  و اکثریت اعضای سندیکا ی هفت تپه و شرکت واحد به احکام زندان ،شلاق و اخراج محکوم شده اند، اما عزم طبقاتی کارگران مرعوب فضای سرکوب نشده است.

با عمیقتر شدن بحران های اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی درایران و تحمیل بار این بحران های خانمان سوزبردوش  مردم فرودست و طبقه کارگر،عرصه های دیگر از مبارزه در ایران به منصه ظهوررسید.

اکثریت قریب به اتفاق  مردم ایران که متشکل از فرودستان و زحمتکشان و کارگران هستند دریافتند که هیچ کدام از وعده های دروغین جناح های اصولگرا و اصلاح طلب چه قبل از برجام وچه بعد ازبرجام، گشایشی درزندگی ومعیشت آنها حاصل نخواهد کرد و بدون توهم ، کلیت رژیم اسلامی را نشانه رفتند و برعلیه فقر وفلاکت ناشی از مناسبات سرمایه داری حاکم، در دیماه ۹۶ و ادامه آن در مرداده ۹۷ با شعار نان کار آزادی به خیابان ها آمدند و خواست ومطالبه خود را اعلام داشتند .

در ادامه این پروسه مبارزاتی و درکوران مبارزه ای سرسخت و بی امان مابین کار و سرمایه،  کارگران بخش های مختلف در روند اعتراض و اعتصاب برای بدست آوردن خواست ومطالبات خود، شیوه دیگری از تشکل یابی را در دستور کارگذاشته اند.

در طی ماه گذشته ما شاهد تشکیل شورای هماهنگی کارگران وکارکنان خط و ابنیه فنی راه آهن بودیم و درادامه این  تشکل یابی ، نماینده کارگران فولاد ملی اهواز از خواست تشکیل شورای مستقل کارگران برای کارگران فولاد سخنرانی کرد و درهفت تپه کارگران با برگزاری انتخابات و تعیین نمایندگان در بخش های مختلف کارخانه، عملا ایجاد شورای مستقل کارگران را دردستورکار قرار دادند و براساس سخنان اسماعیل بخشی ( یکی ازنمایندهای کارگران هفت تپه ) این تشکل رسما ایجاد شده است.

ایجاد شورای مستقل کارگران هفت تپه به درستی عرصه فعالیت خود را نه تنها هفت تپه بلکه کل جامعه ایران قرار داده است.شورای مستقل کارگران هفت تپه تمامی مناسبات تبعیض آمیز،فقر و سیه روزی و تنگدستی، فساد و دزدی و…. را درتیررس خود قرار داده است و نمایندگان آن تشکل عنوان کرده اند که برای گذاراز این شرایط باید مردم بتوانند شوراهای کارگری و مردمی را ایجاد کنند.

نباید فراموش کرد که ادامه کاری وسرانجام و دوام وقوام این تشکل به گسترش و تکثیرآن در دیگر واحد های کارگری، به توازن قوا و نیرو طبقاتی کارگران بستگی دارد و به قول معروف اگرزور ما کارگران بیشتر باشد خواهیم توانست گام های عالی تری را به پیش ببریم .

در شرایط کنونی که انواع الترناتیوهای رژیم چنچی ، لیبرالی، ناسیونالیستهای گوش به فرمان دولتها ی ارتجاعی منطق ( از جمله عربستان ) و شوینیست های دو آتشه در تلاش هستند تا بتوانند بر موج خشم و عصیان گرسنگان سوار شوند، داشتن یک الترناتیو کارگری بسیار ضروری و حیاتی است .

کارگران هفت تپه نقشه راه را نشان داده اند. وظیفه سوسیالیست های کارگری است که ضمن حمایت همه جانبه ازاین سطح ازتشکل یابی برای گسترش و تعمیق رویکرد رادیکال و سوسیالیستی با افق لغو کارمزدی بتوانند آلترناتیو کارگری را به پرچم مبارزاتی در ایران تبدیل کنند.

 برای یک خیز بلند لازم است که فعالین جنبش کارگری  گام به گام نقشه راه را تعریف کنند. هرچند این امر دانسته شده است که وظیفه شوراهای کارگری بدست گرفتن قدرت سیاسی است،اما در شرایط کنونی شورای مستقل کارگران هفت تپه بارقه امیدی است که اعتماد به نفس بیبشتری در جنبش کارگری ایجاد خواهد کرد. همانطور که اشاره رفت توان و ادامه کاری این تشکل به این بستگی دارد که در دیگر واحد های کارگری ضمن حمایت همه جانبه ازاین تشکل ،کارگران دیگر واحد ها بتوانند تشکل شورایی را ایجاد کنند. تشکلی که با دخالتگری مستقیم کارگران هدایت و رهبری میشود و تمامی فعالیت های روزانه باید توسط نمایندگان منتخب به اطلاع کارگران برسد. خوشبختانه طی این مدت ما شاهد بودیم که اسماعیل بخشی بعنوان یکی از نمایندگان منتخب شورای کارگران هفت تپه رو در رو اقدامات انجام شده را به اطلاع کارگران رسانده است و با مشورت و اعمال نظر کارگران برنامه های پیش رو را در دستور کار گذاشته است.

گام های آغازین شروع شده است برای خیز بلند نیاز به سازماندهی است.

بهزاد سهرابی. شهریور ۹۷