در سالگرد یورش سرتاسری ٢٨ مرداد ١٣۵٨ خورشیدی به کردستان
٣٩ سال از یورش ددمنشانه و وحشیانه و سرتاسری رژیم تازه به دوران رسیده جمهوری اسلامی به مردم کردستان میگذرد. این یورش سرتاسری به فرمان شخص خمینی و فرمایش به یاد ماندنی رئیس جمهوری وقت رژیم ابوالحسن بنی صدر که فرمان از زمین و هوا به کردستان را با صحبت تاریخیشان که ارتش و سپاه و نیروهای انتظامی و امنیتی تا فرو کش کردن غائله کردستان پوتین هایشان را از پا در نیاورند و این حرکت با تبلیغاتی مسموم کننده که در کردستان به قولی ضد انقلاب و نیروهای خارجی که از عراق و به کمک آمریکا آمده‌اند و مردم ” مسلمان کردستان” یاری ما را می طلبند، نیروهای سرکوبگر خود را از زمین و هوا روانه کردستان کرده و با بمباران و توپ باران و ایجاد رعب و وحشت و فرستادن گروه گروه دسته های پاسدارو بسیجی به همراه مزدوران محلی از خیابان گردی و تفتیش در کوچه و خیابان تا گشت و بازدیدهای بغایت وحشیانه و مرعوب کننده در منازل و محل کار مردم ستمدیده و توده‌های به جان آمده دریغ نورزیدند.
این یورش از جانب رژیم بخشی از فعالیت آنها و بگیر و ببندها بخشی دیگر که ازشهر پاوه آغاز نمودند و با فرستاده ویژه خمینی یعنی خلخالی جلاد و منفور این سناریوی جنایی را تکمیل نمودند و آنچنان فضائی ایجاد کرده که لذت مزه فضای باز و آزادی که در فاصله‌ای کوتاه در زمان قیام توده‌ها بر علیه رژیم شاه و دم ودستگاه فاسدش؛ مردم به جان آمده چشیده بودند که دیگر غیر قابل تحمل به نظر میرسید. خلخالی منفور این فضای رعب و وحشت را دوچندان کرده که در دادگاههایی فرمایشی و چند دقیقه‌ای دسته دسته جوانان و مبارزان و آزادیخواهان در َشهرهای کردستان به جوخه مرگ سپرد؛ در شهرهای پاوه؛ سنندج؛ مریوان و سقز نقطه عطف این اعدامها بود که خشم توده‌های مردم را علیه رژیم دوچندان نمود.
مردم مبارز کردستان بی مهابا حاضر به قبول شرایطی که رژیم فراهم نمود؛ نبودند. تهدید خلع سلاح عمومی که از جانب حاکمان جدید سوار بر موج قیام مردمی مطرح میشد؛ به مسخره گرفتند و از همان روزهای آغازین یعنی حدود ۴٠ روز از قیام مردمی نگذشته بود طعم تلخ توپ باران شهر سنندج از جانب پادگان در نوروز ۵٨ که به نوروز خونین مشهور گشت؛چشیده و در ١٢ فروردین ماه نیز با گفتن “نــه” به رفراندوم این رژیم قاطعانه آنرا رد نمودند آن هم در شرایطی بود که رژیم کشتار خلق ترکمن را نیز آغاز نموده بود و در این راستا از جانب مردم مبارز کردستان برای اعلام همکاری و همبستگی مبارزاتی هیئت هائی پزشکی و درمانی برای کمک به مردم ترکمن صحرا اعزام که متاسفانه در مسیر راه با حادثه تصادف ناگواری روبرو گشته و جمعی از انسانهای آزاده و فدا کار از دکتر و بهیار و پرستار و گروههای امداد رسانی جان خود را فدا نمودند و خونشان در راه همبستگی با مردم مبارز ترکمن صحرا ریخته شد که این واقعه فراموش نشدنی است.
این پروسه با برنامه ریزی و جمع و جور کردن نیروهایشان برای حمله‌ای دوباره با توطئه‌ای جدید وبسیج نیرویی فراوان آغازگردید که به یورش سراسری ٢٨ مرداد ۵٨ منجر گردید که این خود نتیجه یک سری توطئه گری و تبلیغات مسموم کننده و جنایت کارانه سران رژیم جمهوری اسلامی علیه باز پس گیری گام به گام دستاوردهای قیام مردمی که با چنگ و دندان به دست آمده بود حاضر به باز پس دادن آن به این سادگی ها نبودند وبهای آن را با خون پرداخت کردند. در این راستا مردم مبارز کردستان و تشکیلات کومه‌له با احساس مسئولیت نسبت به مبارزه و فداکاری این مردم قهرمان و آزاده در کنار هم از سد و موانع بسیاری گذشته، در مقابل بسیاری از این توطئه‌ها، یورشها ایستادگی کرده و سربلندانه پیشروی کرده بودند وجانباختگان فراوانی رادر این راه پرمخاطره تقدیم نموده که قابل تقدیر و فراموش نشدنی اند.
این راه عزیزان رهروان بسیاری دارد و تا رسیدن به آزادی و عدالت اجتماعی و برابری و رسیدن بی دنیائی آزاد و برابر از سد و موانع فراوان خواهد گذشت. کوره راه‌ها را در می نوردد و نیروی واقعی این مبارزه یعنی کارگران و زحمتکشان به میدان و عرصه مبارزاتی با تشکلات واقعی خود خواهند آمد و با تصمیم گیری در کارهایشان به عدالت اجتماعی و جامعه‌ای عاری از ستم و نابرابری و تبعیض رهرو خواهد بود.
در سالگرد این یورش جنایتکارانه یاد تمامی عزیزانی که در این سالهای طولانی جان خود را فدا نموده و یا در زندانهای رژیم زیر شکنجه و آزار و اعدام قرار گرفتند، گرامی میداریم و به تمام خانواده‌ها و باز ماندگان این عزیزان درود میفرستم و در مقابل صبر وبردباری و طاقتشان سر تعظیم فرود میاورم.
درود میفرستم به تمامی عزیزانی که در این راه صدمه دیده و یا عضوی از بدنشان را از دست داده‌اند. با این امید که تجارب این مبارزات سخت و خونین در بستر مبارزاتی فردای این جنبش به شیوه‌ای جدی و اصولی مورد بررسی ولطف قرار گیرد و آن را به نحو احسن در فعالیت آتی مان مد نظر داشته باشیم و نقاط قوت و ضعفش را مورد ارزیابی منطقی و درست قرار دهیم ، برای توشه راه آتی و انقلاب آتی.
مرداد ماه ٩٧ ( آگوست ٢٠١٨)
اردشیر نصراله بیگی