در چند ماه اخیر و بدنبال اعلام کردن روز ٢۵ سپتامبر٢٠١٧ برای برگزاری یک همه پرسی در کردستان عراق ، تهدیدات شدیداللحنی از هر سوعلیه این رفراندم و مقامات حاکم در اقلیم کردستان سرازیر شده است. چنین تهدیداتی غیر قابل قبول و باید شدیدا محکوم شود. پس از یک پروسه طولانی مدت کشمکش و مناقشەی که میان مقامات دو طرف نیروهای حاکم ، جدائی واقعی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، که بین بخش کرد زبان با بخش عرب زبان به وقع پیوسته است و این جدائی همواره مایه جدال و سو استفاده سرمایه داران و قومپرستان بوده است، سرانجام به جائی رسیده که اکنون همزیستی در یک کشور واحدغیرممکن شده است. به ویژه که حاکمیتهای هیچ طرفی حاضر نبوده و نیستند که براساس پذیرش حق برابر شهروندی مستقل از ملیت و زبان و مذهب و غیره در یک کشور واحد زندگی کنند، درست بر عکس از زاویه همین عناوین و مفاهیم به تحمیل نابرابری و کشمکش و جدائیها و خون ریزیهای زیادی دامن زده شده است، از جمله از جانب دولتهای مرکزی و ناسیونالیسم حاکم عرب علیه مردم کردستان. و بلاخره بعداز پروسه شکست سیستم فدرالیستی مورد حمایت امریکا و بخشا ایران اوضاع به جائی رسیده است که به نفع همه و از جمله به نفع طبقه کارگر و زحمتکشان است که از دست این شر خلاصی پیدا کنند و درآینده کردستان مستقل به روند مبارزه طبقاتی خود بدون مانع کمتر می توانند مباتزه خود را به پیش ببرند.
در میان این سالها و بعداز کشمکشهای سیاسی میان دو طرف ،اعتماد بە پروسەی فدرالی و همزیستی با دولت مرکزی بە کلی تضعیف و از بین رفت و سرانجام “پارلمان اقلیم کردستان” طی قراری رفراندم روز ٢۵ سپتامبر در اقلیم را مورد تأیید و در دستور کار آینده خود قرار داد. شکی در آن نیست که همه پرسی، یا برگزاری رفراندم برای مشروعیت دادن به خواست بر حق مردم برای برآورده کردن و به کرسی نشاندن حق و مطالبات خود، حق دمکراتیک و طبیعی همه مردم در جامعه میباشد .
اکنون مسئله استقلال کردستان عراق نه تنها یک حق مسلم کلیه شهروندان است که از طریق رای دادن خود میتوانند به آن مشروعیت بدهند، بلکه بنا بر کشمکشهای موجود به یک ضرورت نیز تبدیل شده است. مشروعیت استقلال کردستان از تاریخ دهها ساله مبارزه علیه حکومتهای دیکتاتور واز جان گذشتگی ها و قربانی هائی که مردم کردستان برای تامین استقلال خود داده اند، ناشی میشود. و اما نباید فراموش کرد که مسئله کرد در کردستان عراق سالهاست دستخوس تغییراتی شده است. اما جدا از نکاتی که در بالا به آنها اشاره شد، باید این پیش بینی را هم مورد توجه قرار داد که استقلال کردستان عراق به معنای دموکراتیزه شدن آن و خود بخود بهتر شدن زندگی مردم نخواهد بود، اما شاید بتوان گفت که یک راه حل قطعی برای حل مسئلە ملی و پایان دادن به کشمکشها به این بهانه میتواند باشد. از اینرو در شرایط مشخصی که امروز کشور عراق در آن قرار دارد، و همچنانکه چند ماه پیش نیز در نشریه سوسیالیسم امروز اعلام موضع درست و سوسیالیستی ما صورت گرفت، حزب سوسیالیست انقلابی مدافع برگزاری رفراندم برای استقلال کردستان عراق است. اما در عین حال ما بطور جدی به دلیل وجود خلا آلترناتیو سوسیالیستی و کارگری در عراق و کردستان عراق نگرانی معامله بر سر آراء و تمایل مردم کردستان عراق از جانب احزاب حاکم در اقلیم نیز هستیم، که نباید چنین اجازه ای به آنها داده شود.
ما قبلا نیز تاکید کرده بودیم که همان مردمی که رای به استقلال می دهند، وقتی آزادی واقعی خود را میتوانند جشن بگیرند که همین نیروهای حاکم که قبلا مخالف استقلال بودند، حالا از موافقینش هستند، به مدت٢۵ سال به اسم کرد و کردستان حق کارگر و زن و آزادیهای سیاسی و غیره را پایمال کرده اند از سر قدرت برکنارو یک نظام آزاد سکولار وبدور از تداوم حاکمیت ملشیائی کنونی و با تامین وسیع ترین آزادیهای سیاسی و اجتماعی و با پایان دادن به این همه فساد و چپاول مالی به یک واقعیت در کرستان مستقل تبدیل شده باشد. جز این نفس مستقل شدن هیچ ارزش درخودی برای جامعه تشنه آزادی و برابری و رفاه نخواهد داشت!
اما در میان تهدیداتی که از جانب کشورهای مختلف علیه کردستان عراق صورت گرفته است، جمهوری اسلامی به عنوان یکی از بانیان و حامیان جریانات تروریستی در عراق و منطقه هم جای تامل است. واقعیت این است که جمهوری اسلامی و کارگزاران تروریزم پرور از جمله جنایت کاری همچون قاسم سلیمانی نه تنها صلاحیت شرکت در حل و فصل مسائل پیچیده عراق و آینده جامعه کردستان عراق را ندارند، بلکه همه آنها مجرم اند و متهم ردیف اول هستند در به هم زدن و بی ثبات کردن عراق و منطقه. مسئول همه خونریزیهایی هستند که در چندین سال اخیر در این منطقه ریخته شده است.
آنها همیشه، جز تشویق کردن دولت مرکزی عراق به اقدام نظامی و درگیریهای ملی و مذهبی علیه شهروندان دیگر عراق همچون ” کورد وترکمن وشیعه و سنی ” کاری دیگر پیش نبرده اند. مردم کردستان میتوانند اراده کنند با اتکا به ایجاد سازمانهای توده ای و مسلح انقلابی خود دست هر شکلی ازخالتگری جمهوری اسلامی و دولت ترکیه و یا هر جریان و دولت دیگری را که به هدف اقدام نظامی و خرابکاری عکس العمل نشان دهند قطع کنند. در هر صورت حق تصمیم گیری و رای دادن برای سرنوشت یک جامعه در یک فضای آرام و با حمایت جامعه بنین المملی حق مشروع و اولیه هر شهروند و جامعه ای است که به هر دلیلی میخواهد پای صندوق رای برای رفراندوم یا استقلال برود. وهیچ کسی، اعم از دولتهای جنایتکار منطقه و خود “حکومت اقلیم” حق زورگوئی یا معامله بر سر آن را ندارند!
منبع: شماره شانزدهم نشریه سوسیالیسم امروز
www.simroz.org
١ مهر ١٣٩۶
٢٣ سپتامبر ٢٠١٧