هنوز سه روز از ”انتخاب“ مجدد روحانی به پست ریاست جمهوری نمیگذرد که دیروز مردم آزادیخواه سنندج با تجمع در مقابل زندان، مانع اجرای حکم قصاص ”هیمن مصطفیی“ شدند؛ درست در زمانی که طیف وسیعی از شیفتگان جمهوری اسلامی در شمایل ”اپوزیسیون“ و در رکاب نظامشان، بخشی از جامعه را در مضحکه انتخابات با ترس از لولوخورخوره ریسی، مرعوب کردند و اکنون لقمه چرب تحمیل دوباره این نظام و قوانین ارتجاعی آن به جامعه را در دهانشان فشار میدهند، اما مردم سنندج بار دیگر دست رد به سینه قانون ضد انسانی قصاص زدند. بار دیگر معلوم شد که پایان اعدام و ترس و تضمین امنیت واقعی در جامعه ایران با عبور از جمهوری اسلامی امکان پذیر است؛ توقع تامین ”امنیت“ و احترام به کرامت انسان از این نظام و مهره های آن پوچ است، آنهم در زمانه ای که جنایت و توحش را به سیمای عمومی جهان ما تبدیل کرده اند. خیل مداحان اسلام خوش خیم و دولت ”اعتدال“، از روزنامه نگار و روشنفکر دگراندیش تا تکنوکراتهای طرفدار دولت و همه آنهایی که اینبار جامعه را با کارت ”امنیت“ و مهلت خریدن دوباره برای جمهوری اسلامی دعوت کردند، خود بخشی از همین سیستم و همین فرهنگ و از نوع همین حاکمیت اند.

راه افسار زدن به قصاص و قوانین اسلامی و دفاع از حق حیات انسان ها، تقویت اعتراضات در پایین جامعه است؛ در هم شکستن ماشین قصاص و ارعاب و سرکوب، نه کار مدافعان نیم بند و دروغین آزادی و امنیت که کار جنبش های اعتراضی و انقلابی، امر جنبش سوسیالیستی است. باید جنبش علیه اعدام را به جنبشی سراسری علیه جمهوری اسلامی تبدیل کرد.