تقدیم به همه انسانهایی که درکنارمان ۸ مارس های تاریخی سنندج و فرهنگ سراهای سرو تهران را خلق کردند. و هنوز هم هستند و با تلاششان بر چهره کریه نظام سرمایه داری، مردسالاری ومردسالارها تف میاندازند.
پائیز را دویدیم
باران برگ را دیدیم و
گشودن تیغ بر گردنمان
که تاب ننگ نداریم
غریب از کوچه ها گذشتیم
دلمان را به گلِ سرخی خوش کردیم
که سم اسبان لهمان کرد
چادر گشودیم
سیاهمان گفتند
باران گرفت
خیس شدیم
بوی باران، اما ندادیم
سیاهمان کردند
تیغ گرفتیم
خندیدند
سیاهمان کردند
تفنگ دغدغه آخرمان شد
گلوله اما پریشانمان کرد
تنها شدیم
شعرهای عاشقانه را پاره کردیم و
برخود نماز بردیم.
دیبا علیخانی
اولین شعرم برای زنان در کلاس سوم راهنمایی-سنندج