اقدامات تروریستی یکساله اخیر در شهرهای کردستان فضای نا امن و شک و ابهام سیاسی را در میان مردم در کردستان ایران بوجود آورده است. آیا میخواهند کردستان ایران را “عراقیزه” کنند؟ آیا گسترش این عملیاتها منجر به یک دور دیگر از جنگ مذهبی و عملیاتهای “انتحاری” و تروریستی خواهد شد؟ انفجار بمب در مهاباد که منجر به کشته شدن بیش از ۱۰ نفر و زخمی شدن ۸۰ نفر از مردم گردید. و درگیری مسلحانه در میدان اقبال سنندج میان دو موتور سوار مسلح نقابدار و چند سرباز رژیم که منجر به کشته شدن تعدادی از مردم شد، و چندین مورد از بمب گذاری در مراکز عبور و مرور مردم در شهر سننددج و مریوان در این مدت رویداده است.
با وقوع هر حادثه ای ما شاهد پخش اخبار ضد ونقیضی در رابطه با این اقدامات از طرف رژیم و سران ریزو درشت آن بوده ایم. در ابتدا تلاش نمودند این اقدامات را به سازمانهای اپوزیسیون مستقر در کردستان عراق ربط دهند و اخیرا ضمن تکرار چنین اخباری از دستگیری و تاکید بر انجام این اقدامات تروریسی از جانب جریانات اسلامی چون وهابیون و سلفی ها خبر می دهند. اینکه این اقدامات تروریستی در چند مورد منجر به تلفاتی جانی از مردم بی دفاع گردیده است و در امکان عمومی به چنین اقدامات تروریستی دست میزنند شکی باقی نمی گذارد که این گونه اقدامات جنایتکارانه فقط از ماهیت جریانات مذهبی برمی آید. تاریخ این جریانات پر از این گونه جنایت علیه مردم بی دفاع است. عراق و افغانستان و بخش عمده ای از کشورههای افریقائی روزانه شاهد اقدامات تروریستی جریانات مذهبی هستند. این اقدامات تروریستی را خود رژیم و یا هر جریان مذهبی دیگری سازمان داده باشد نتیجه آن ایجاد فضای ناامنی در شهرهای کردستان و باز کردن دست رژیم برای مقابله با مردم و اعتراضات آنها است. در هر حال نفع عملیات تروریستی را جمهوری اسلامی و نیروهای مذهبی تروریستی خواهند برد و ضرر و زیان آن را مردم و از نظر همگان محکوم است.
اینکه چرا در این شرایط چنین اقدامات تروریستی در کردستان انجام می شود، چرا رژیم اسلامی اخبار ضد و نقیضی را در رابطه با این اقدامات پخش می کند، جای تعمق است که چرا با وجود “اختلافاتی” که این جریانات با رژیم اسلامی دارند، هنوز رژیم با اینها مدار می کند و امکان فعالیت علنی به آنها میدهد؟ چرا رژیم با وجود اینکه چندین بار از دستگیری و یا کشته شدن عوامل چنین جنایاتی خبر پخش کرده اما هرگز تصویری از این افراد را نشان نداده است؟ مردم حق دارند به شک بیفتند و این اقدامات را کار خود رژیم اسلامی برای ناامن کردن فضای شهر
ها و بهانه برای اعدام و دستگیری فعالین سیاسی و اجتماعی بدانند.
انجام این اقدامات بار دیگر توجه افکار عمومی را به جریانات ریز و درشت اسلامی در کردستان دوخته است. نگاهی به سابقه تشکیل این جریانات بخوبی نشان می دهد که شاخه هایی از آنها توسط خود رژیم برای مقابله با مردم سکولار و جنبشهای اعتراضی بویژه زنان و جوانان سر هم بندی شده است. از دوره قیام ۵۷ به بعد جمهوری اسلامی هم چون پروژه هائی را برای مقابله با چپ و رادیکالیسم موجود در کردستان دنبال کرده است.
رژیم اسلامی از بدو سر کار آمدنش تا کنون در کردستان با تقابل و تنفر هر روزه مردم روبرو بوده . در ابتدا رژیم با ایجاد این تشکلهای ارتجاعی و یا با حمایت آنها تلاش نمود جا پایی برای خود در کردستان باز کند. جریان مکتب قرآن و دارو دسته های مفتی زاده نمونه ای از این جریانات ارتجاعی است. بخشی از اینها را نیز در تقابلات منطقه ای و خصوصا بعد از رویدادهای سال ۱۹۹۱ و جنگ خلیج در جوار مرزهای عراق بمنظور گسترش نفوذ اسلام سیاسی و دامن زدن به عملیاتهای “چریکی” پیشمرگان مسلمان کرد و ایجاد کمربندی از دارو دسته های مذهبی و تروریستی بدور مرزها برای مقابله با احزاب سیاسی بود. مدارا کردن جمهوری اسلامی با جریانات مذهبی مخالف خود منافع درازمدتر گسترش اسلام سیاسی و ایجاد فضای مذهبی ـ اسلامی در منطقه را هدف قرار داده است. این پروژه هنوز ادامه دارد و قبلا با امکانات نظامی و تحت هدایت قرارگاه های رمضان هدایت میشد و امروز تحت هدایت سپاه پاسداران و مزدوران محلی و عشیره ای ـ اسلامی. در شرایطی که در شهرهای کردستان فعالین کارگری را بجرم برگزاری اول مه روز جهانی کارگر به زندان و شلاق زنی و حتی اعدام محکوم می کند اینگونه دست در گردنی و راه باز کردن برای فعالیت های تروریستی در جریان است. در شهر سنندج وهابیون با اونیفورم پوشش اسلامی رژه می روند نماز جمعه خود را برگزار می کنندعلنا نشریات ونوار پخش می کنند و رژیم مانعی بر سر راه آنها ایجاد نمیکند. گزارشی که سایت سقز پخش نموده است طرفدارن القاعده در سقز علنا سی دی های تبلیغی خود را برای دعوت جوانان برای پیوستن به آنها را پخش می کنند و در همین شهر بنا به همین گزارش ۱۴۲ نفر از جوانان به القاعده پیوسته و یکی از آنها در زندان گوانتاناما وبه جرم همکاری با القاعده در زندان است. علت همکاری رژیم با این جریانات چیست؟ اولا همسوی این جریانات در مخالفت با دخالت امریکا در عراق. اینها عملا بخشی از نیروهای تروریستی بودند که در کردستان عراق بعد از رویدادهای سال ۹۱ از طرف رژیم اسلامی برای دخالت در این کشور سازمان داده شدند. دوما و مهمتر ضدیت این جریانات ارتجاعی با چپ و مردم سکولار و مبارزین انقلابی در کردستان است. هم رژیم اسلامی و هم این جریانات ارتجاعی می دانند که بیش از ۳۰ سال حاکمیت رژیم اسلامی تا کنون نتوانسته است هیچ پایگاهی برای رژیم در کردستان ایجاد کنند. حضور رژیم در کردستان همواره با اتکاء به نیروه های امنیتی و نظامی بوده است. رژیم خوب می داند که در پناه نیروهای سرکوبگرش نتوانسته است یک لحظه ای را در آسایش بسر ببرد. اما این جریانات
ارتجاعی بخشی از حضورنظامی رژیم را برای آن تامین نموده اند. پخش اطلاعیه های این جریانات ارتجاعی در تهدید جوانان با پوشش آزاد در شهر سنندج نمونه بارزی در این رابط است.
اما چرا اکنون بخشی از این جریانات مذهبی در کردستان و مناطق سیستان و بلوچستان زیر نام گروههای مختلف وهابیون فعالیتها تروریستی علیه رژیم انجام می دهند؟ به چند نکته باید اشاره نمود:
اولا دخالتهای رژیم در لبنان و عراق و منطقه انعکاس دولتهای ارتجاعی منطقه برای دخالت در ایران را از جانب چنین نیروههای باز می کند. این جریانات مذهبی می تواند آلت دست حکومتها های مذهبی چون عربستان و غیره گردند و رژیم در این عرصه رقبائی در سطح منطقه دارد. دوما با تحولات اخیر در جامعه ایران و اعتراضات یک دو ساله اخیر اکنون کیس جایگزینی رژیم اسلامی با الترناتیو این دولتهای ارتجاعی نیز بخشی از این کشمکشها را در قالب چنین جریاناتی نشان می دهد
.
با هر انگیز و بر هر دلیلی این جریانات تشکیل شده باشند. انچه برای مردم در شهر های کردستان مهم است . ارتجاعی بودن این نیروها وبی ربطی آنها به مبارزه مردم و اعتراضات آنها علیه رژیم اسلامی است. مردم در کردستان همچون تمامی مردم ایران از دست رژیم اسلامی و دخالت مذهب در زندگی خود متنفرند.. فستیوالهای دفاع از حقوق کودکان و فستیوالهای علیه خشونت به زنان و اول ماه مه ها و دهها فعالیت دیگر اجتماعی سیمای واقعی و نماینده خواست مردم در کردستان است. مردم تجربه عراق و افغانستان را جلوی خود دارند، تجربه سی سال حاکمیت رژیم اسلامی را دارند و هرگز اجازه نخواهند داد جریانات ارتجاعی در سرنوشت و آینده سیاسی کردستان نقشی داشته باشند.
اسد نودینیان
آذر ۱۳۸۹
nodinyan.asad@yahoo.se