با کشتار معدنچیان افریقای جنوبی، شانزدهم اوت به یک روز سیاه جهانی طبقاتی کارگران تبدیل گشت. جهان امروزبا جنایت، با سرکوب، با کشتار، با مافیای تمام قد دولتی خو گرفته است. فیلم منتشر شده کوتاه تر از یکدقیقه نشان داد که دستگاه پلیس افریقای جنوبی یک سر و گردن از “استانداردهای” تا کنونی همپالکی های خویش بالاتر است. صحنه مزبور بی کم و کاست صحنه اعدام دست جمعی کارگران را به نمایش میگذارد. نیروهای پلیس با آمادگی و خونسردی و با دقت تا آخرین فشنگ سلاحهای اتومانیک خود سینه و سر کارگران را، تا آخرین نفر ایستاده بر پای خود، هدف قرار میدهند. ادامه عملیات رسما صرف وقت خریدن است که تعداد حدالامکان بیشتری بر اثر خونریزی تلف شوند. جنایتکاران دستگاه پلیس در این رویداد در مقایسه با مقامات و دستگاههای دولتی دیگر آفریقای جنوبی هنوز میتوانند خود را به مدال “شرافت” مفتخر نمایند!  ادامه‌ی خواندن→

بیمه بیکاری یا صدقه به کارجویان نَر و اصیل ایرانی!

(در بررسی قانون جدید بیمه بیکاری) ادامه‌ی خواندن→

دور جدیدی از  اعتراضات  گسترده در میان کارگران  نیشکر هفت تپه  به تابستان سال ١٣٨٧ برمیگردد. در گرماگرم  این اعتراضات در ماه آبان سندیکای کارگران هفت تپه اعلام موجودیت نمود. تا این مقطع، اعتراضات کارگران هفت تپه در بهترین حالت یک مورد در میان دهها اعتراض و اعتصاب مشابه خود جای میگرفت.  یک مرکز تولیدی بزرگ که در منگنه معضل فروش تولیدات، کاهش سود، تامین مواد اولیه  و سرمایه لازم برای بازسازی، ضرورت تغییر ساختار تولید و اخراج کارگران، تلنبار دستمزد های پرداخت نشده و … ترمز دستی ها را کشیده و سر پروسه کشدار و فرسوده کننده را با کارگران باز میکرد. ادامه‌ی خواندن→

از روز پنجم همین ماه دهها میلیون نوجوان همزمان در سراسر دنیا با شیفتگی دست اندرکار یک پروژه مشترک به هدف آزادی مردم ایران گشته اند. ادامه‌ی خواندن→

تفرج سیاستمدارن حاکم بر ایران بدور قانون کار ظاهرا نقطه پایان ندارد. سرنوشت قانون کار در ایران داستان پاس دادن فارغ البال پیشنویسها از این دست به آن دست، حواله کردن از این ارگان به ارگان دیگر است. پیش نویس کذایی هر از چندگاهی سر از ارگانهای مختلف در میاورد، و به سیاق سابق هنوز به جایی نرسیده به کشوی نهاد بغل دستی سپرده میشود. در دور قبلی، اله کلنگ میان مجلس و شورای نگهبان شش سال طول انجامید تا قانون کار فعلی رسمیت پیدا کند. قایم موبشک بازی دولت احمدی نژاد در عرض شش سال تنها به چهارمین پیش نویس خود رسیده است. این پیش نویس با مخالفتهای اولیه در میان زیر مجموعه های خود رژیم حتی نتوانست تا مجلس هم برسد. کسی نمیداند مابقی بازی چگونه خواهد بود. ادامه‌ی خواندن→

گرانی افسار گسیخته جان مردم ایران را به لبشان رسانده است. سیر صعودی و سرسام آور قیمت مسکن، اقلام اصلی مایحتاج روزمره، خوراک و پوشاک، مخارج ایاب و ذهاب و درمان و بهداشت هر یک بتنهایی به وانفسای زندگی تبدیل شده است. گرانی و تورم بمثابه یک هیولای سیری ناپذیر هر روز بخش تازه تری از دستمزد و دارایی محقر بخش عظیم مردم را میبلعد. ناامنی مطلق بر تار و پود حیات آن مردم تنیده است و پایانی بر آن در چشم انداز نیست. حذف سوبسیدها به باتلاق تباهی در آن مملکت ابعاد تازه تری بخشیده است. ادامه‌ی خواندن→

اوضاع وخیم سیاسى جریان سبز در ایران بر کسى پوشیده نیست. اضمحلال و تشتت مبتنى بر ناکارایى سیاسى این جریان از یکسال قبل عیان شد. دامنه تظاهراتها بسرعت کاهش یافت، روز قدس و آخرین تیرهای ترکش زرادخانه ضد احمدنژادی این جریان قدرت بسیج خود را از دست داد. صد البته نمیشد مدت طولانی در پس “الله اکبر شبانه در پشت بام منازل” تداوم جنبش را وعده داد. سرکوب رژیم بر کسی پوشیده نبود، اما افول سبز قابل پوشاندن در پشت عامل سرکوب  نبود. از همان زمان  انتقاد و بازبینى و تجدید نظر در مواضع،  طیف سردمداران  سبز  در داخل و خارج کشور را بخود مشغول کرد.  بسرعتى باور نکردنى تئوریسنهاى سبز ایراد را کشف کردند: “باید از غلظت اسلامی  خود بکاهیم، به مردم، به کارگران، به اعتراضات مردم و به مناسبتهاى ملى دست ببریم”. از بهمن گذشته و از ابراز وجود مجدد  این جریان، از  چهار شنبه سورى سبز ملى – ایرانى که بگذریم،  تا حالا روز جهانى سبز زنان را داشته ایم. نوبت اول مه، روز جهانى سبز کارگران هم در راه است! ادامه‌ی خواندن→

هاشمى رفسنجانى در دایره کشمکشهاى قدرت درون خانوادگى رژیم بازنده شد. او را کنار زدند. “… در این سن و سال چون همه مسایل سیاسى را تجربه کرده ام بیشتر بدنبال اینم که  یادداشت کنم  و خاطراتم را بنویسم.”  این سناریویى  بود که هفته گذشته، آیت الله رفسنجانى براى مابقى زندگى سیاسى خود تصویر میکرد. ادامه‌ی خواندن→

بنا به مصوبه شوراى عالى کار سطح حداقل دستمزد کارگران در ایران مبلغ ٣٣٠ هزار تومان در ماه تعیین گردید. به این ترتیب دولت حاکم افزایشى معادل ٩ درصد را براى دستمزد کارگران رقم زده است. چند ماه است قانون و مجارى قانونى را به خورد روزنامه نویسهاى خود میدهند، چند ماهى را دنبال “کارشناسان” این پا و آن پا کردند تا “رقم دقیق تورم استخراج گردد”، این مدت را دنبال مذاکرات مستقیم باصطلاح نمایندگان کارگران و طرف حسابهاى دیگر بازار کار، یعنى دولت و سرمایه داران خیمه شب بازى درآوردند تا دست آخر با ٣٣٠ هزار تومان سر و ته قضیه را بهم بیاورند. در همان ساعت اول انتشار خبر، رسانه ها مملو از اظهار نظرها و واکنشهاى خشمگینانه مواجب بگیران خانه کارگر و شوراهاى اسلامى خود رژیم  شد. با یک حساب سر انگشتى با این دستمزد تامین مایحتاج پایه زندگى یک خانواده کارگرى جزو محالات است. بقول یک کارگر حتى اگر همه خانواده کارگرى نیمه یک سال را به خواب فرو بروند، باز هم دستمزد اعلام شده کفاف نان و مسکن نیمه دیگر سال را نخواهد داد! ادامه‌ی خواندن→

دستمزد کارگران در ایران سال ١٣٩٠ چقدر باید باشد؟ مبناى محاسبه چیست؟ این سوالاتى است که در ماه پایانى سال و در فصل تعیین دستمزد پایه کارگران، بطرز محسوسى  بر فضاى جامعه سایه انداخته است. بحث مربوط به قراردادهاى سالانه، مقوله اى بنام  مذاکرات میان طرفین بازار کار، تشریفات مربوط به دخالت نمایندگان کارگران و هرگونه حفظ ظاهر از جمهورىِ اسلامى یکسر بیجاست. ادامه‌ی خواندن→