به گزارش خبرگزاری های رسمی ایران ، نرخ بیکاری امسال نیز افزایش یافت.  سال گذشته، رئیس کل مرکز آمار ایران مطرح کرده بود که نرخ بیکاری در ایران به مرحله “بحرانی”رسیده است. از این سخن می شد تصور کرد که به قول مثل معروف، آش تا چه حد شور است که خان هم فهمیده. حال که امسال به گفته خودشان بیکاری در جامعه ابعاد باز هم بیشتری یافته است می توان گستردگی این معضل خانه برانداز و اثرات مخرب آن را در کل جامعه بهتر درک نمود. واقعیت این است که تداوم بحران در سیستم سرمایه داری جهانی و تلاش امپریالیست ها برای سرریز کردن آن به جامعه ما (و جوامع تحت سلطه دیگر نظیر ایران)، باعث شدت گیری رکود اقتصادی در ایران به چنان درجه ای گشته که روزی نیست که خبر تعطیلی این یا آن کارخانه و بیکار شدن کارگران و تجمع اعتراضی آن ها به گوش نرسد. کار به جائی رسیده است که به گزارش ایسنا (۳ مهر ۱۳۹۳) تنها در استان لُرستان ۱۶۰۰ واحد تولیدی در فاصله بین سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ تعطیل یا نیمه تعطیل شده اند، و به گویشی دقیق تر، از ۱۶۰۰ واحد تولیدی در لُرستان امروز فقط ۴۰۰ واحد در حال فعالیت است. در چنین شرایطی است که دیگر امری چون “ تعطیلی کارخانه‌ای با ۲۵۰۰ کارگر” ظاهراً خبری شوک برانگیز به نظر نمی رسد؛ و یا تعجب انگیز نیست که با تیتر چنین خبری مواجه می شویم: “بیکاری ۱۸۰۰ کارگر «بافت بلوچ» و راه‌اندازی زندان ۲ هزار نفری در مقابل کارخانه” و در خود خبر گفته می شود: “عضو شورای شهر ایرانشهر با اشاره به این‌که زندان جدیدی رو به ‌روی کارخانه ساخته شده است، تصریح کرد: “در حال حاضر ۲۰۰۰ زندانی در زندانند و تحقیقات نشان داده است، بیکاری از عوامل مهم وقوع جرم است” (خبرگزاری هرانا، ۲۵ مرداد ۱۳۹۳).
ادامه‌ی خواندن→