با بحران اقتصادی ای که نظام  سرمایه داری از اواخر سال ٢٠٠٧ میلادی با آن دست به گریبان است و مضافا عجز دولتهای بورژوائی برای غلبه بر بحران، شاهد موج تحولات سیاسی در جوامعی هستیم که تا دیروز ظاهرا در ثبات بسر می بردند. برخی پیمانها، حتی چهارچوبهای جغرافیایی و بسیاری قراردادها، کارکردش را برای ادامه حیات بورژوازی از دست داده و دولتهای بورژوائی بنا به موقعیت و جایگاه شان، شرکت وعدم شرکت شان در پیمانها و قراردادها را بازتعریف می کنند. برگزیت و ائتلاف دولت های اتحادیه اروپا، سقوط حکومتهائی و قدرت گرفتن فاشیستها، درست بر متن بحران جهانی سرمایه داری و تداوم آن است که به وقوع می پیوندد. این تحولات از عواقب و عوارض تضادها و بحران اقتصادی نظام سرمایه داری است که در قلمرو اقتصادی باقی نمانده و به کشمکش های سیاسی و اجتماعی دامن زده است. علت روند سلب حقوق مدنى و سیاسى مردم و بویژه طبقه کارگر، اوجگیرى تبلیغات و فشارهاى واپسگرایانه مذهبى، ناسیونالیستى، نژادپرستانه و ضد زن از نتایج این بحران است. سرمایه داری جهانی در فرایند کاستن از شدت بحران اقتصادی، ناچار به بازتعریف حوزه های نفوذ است. با روی کار آمدن ترامپ، این تنشها و تناقضات تشدید شده و بی افقی بیش از پیش بر نظم جهانی حاکم شده است. ادامه‌ی خواندن→

اهمیت اعتصابات کارگری!

زنده باد اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه ادامه‌ی خواندن→

برای جمهوری اسلامی به عنوان روبنای سیاسی بورژوازی ایران که مبتنی بردیکتاتوری خشن و عریان است،پرونده های جنایی عدیده ای مفتوح است. پرونده هایی که بیانگر نقش مستقیم معماران،سردمداران و عناصر ریز و درشت رژیم در سرکوب و کشتارانقلابیون و آزادی خواهان در ایران و منطقه است. کارکرد سرکوبگرانه رژیم اسلامی،خود موجد یک رابطه خصمانه وهمیشگی میان شهروندان و جمهوری اسلامی شده است.از یک سومردم کارگر و توده کارکن جامعه،زنان و مردان آزادی خواه و برابری طلب، مترصد فرصت برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی هستند و از سوی دیگر رژیم اسلامی برای بقاء خود،به اعمال خشن ترین شیوه های سرکوب علیه شهروندان جامعه دست می زند. علیرغم تلاش دولت های معظم بورژوازی برای تثبیت رژیم اسلامی ماحصل توافقاتشان در ۳۹ سال پیش،بحران مشروعیت رژیم نسبت به گذشته،ابعاد گسترده تری پیدا کرده است،تا آنجا که درجه ریسک صدور سرمایه به ایران، همچنان بالا اعلام شده و بورژوازی تاکنون حاضر به سرمایه گذاری کلان و صدور تکنولوژی های مطرح به ایران نیست. ادامه‌ی خواندن→

پایان دادن به شکنجه،با کدام نیرو؟

مدعی سلامت روان، علی العموم با هر گونه اذیت و آزار و فشاری که از نظر جسمی و روانی بر انسان دیگر وارد شود مخالف است. ورود ادبیات منع اذیت و آزار جسمی و روانی انسانها و مبارزه برای محو آن به مجامع جهانی و خصوصا تصمیم برای نام گذاری روزی جهانی در حمایت از قربانیان شکنجه از سوی سازمان ملل، بیان کننده خواست و اراده بشریت مترقی برای پایان دادن به هر گونه شکنجه و آزار و اذیت انسانها است. زمینه ها و علل تصویب روز جهانی مبارزه با شکنجه  در سازمان ملل،علل تداوم شکنجه و چگونگی پایان دادن به آن موضوعاتی است که در ادامه به آن خواهم پرداخت. ادامه‌ی خواندن→

اپوزیسیون طرفدار رژیم و مضحکه انتخابات!

نزدیک به چهار دهه است که جمهوری اسلامی به عنوان یک رژیم سیاسی عقبمانده بر جامعه مدرن ایران چنگ انداخته و علیرغم تناقضات ماهوی اش با زندگی میلیونها شهروند، به حیات سیاسی اش ادامه داده است. اینکه جمهوری اسلامی برای جامعه مدرن ایران قواره ناجوری است و شهروندان طی این نزدیک به چهاردهه، جمهوری اسلامی را هیچگاه ماندنی ندانسته اند، پس تداوم حاکمیت سیاه اسلامی بر چه مکانیسم هایی استوار است؟ علیرغم بحران مشروعیت رژیم، نیروهای سیاسی ای که مانع از افتادن آن می شوند، کدام ها هستند؟ چه منفعتی را دنبال می کنند و از چه امکاناتی برای سرپا نگه داشتن رژیم بهره میبرند؟ ادامه‌ی خواندن→

سردواندن کارگران
با وعده محاسبه حداقل مزد بر مبنای سبد خوراک خانوار!
ادامه‌ی خواندن→

تغییر در قانون کار،
تدبیر دولت اسلامی در تامین نیروی کار ارزان!

ادامه‌ی خواندن→

“روز ملی کورش”، پروژه احمدی نژاد، نقطه تلاقی نیروهای ارتجاع!

در رابطه با فراخوان مهدی خزعلی

ادامه‌ی خواندن→

نگاهی به چندین رویداد ماههای اخیر جنبش کارگری ایران در عین پیوستگی با تحولات سالهای گذشته این جنبش،بیانی از ورود  طبقه کارگر ایران به سطح دیگری از مبارزه طبقاتی علیه سرمایه داری و دولت اسلامی آنها است که هم از سوی رهبران و فعالین طبقه کارگر و هم از سوی دولت اسلامی سرمایه داران و حامیان بین المللی آنها ،به دقت بررسی و اتخاذ تصمیم می شود. به این اعتباراست که حاکمیت اسلامی سرمایه داران علیرغم هر گونه تشتت و جدال در میان جناح های درونی اش،وقتی در برابر مسائل کارگران و توده های کارکن جامعه ای که آن را به گروگان گرفته اند،قرار می گیرند،همان ماشین سرکوب طبقاتی هستند که اتفاقا یادشان نمی رود که درجهت ایفای نقش تامین کننده نیروی کار به شدت ارزان برای سرمایه جهانی، قرون وسطایی ترین ابزار های سرکوبگری را علیه کارگران از نظر دور ندارند . اینگونه می شود که علی ربیعی عنصر اطلاعاتی جمهوری اسلامی وقتی در منصب وزیر کار رژیم اسلامی ظاهر می شود،  سیاست ضدیت با کارگران و توده های کارکن جامعه را تشدید کرده و زمینه  برای تحرک مرتجع ترین و ضد کارگری ترین عناصر رژیم اسلامی سرمایه داران را فراهم  می سازد. ادامه‌ی خواندن→

همین ابتدا یاد آور می شوم که آنچه به عنوان هدف در نوشتن مطلب تحت عنوان  منطق خونین جمهوری اسلامی،شلاق، اعدام دنبال خواهد شد،نه یادآوری آثار و تبعات اجتماعی این مجازات ها  به دولتی است که خود عامدانه چنین مجازات هایی را علیه شهروندان جامعه اعمال می کند،بلکه خطاب آن تمام شهروندان جامعه ای است که هر روز به جای لذت بردن از زندگی انسانی ،با آثار و تبعات اعمال این مجازات ها از سوی حکومت مواجه هستند.  یا  باید کاری کنند و یا اینکه خود و فرزندانشان احتمالا در یک روز، یکی از قربانیان چنین مجازاتهایی شوند. ادامه‌ی خواندن→