رفیق عزیز،
نظرم را درباره تریبونالی که برای رسیدگی به جنایت اعدامهای دهه شصت می خواهند تشکیل دهند و امکان همکاری ما زندانیان سیاسی آن دوره برای “حقیقت یابی” پرسیده ای. اهمیت موضوع مرا بر آن داشت که این چند خط را علنی منتشر کنم. ادامه‌ی خواندن→

“بهزاد عزیز، مگر می شود آدم به نفی کاری برسد ولی همان کار را به هر دلیلی باز هم انجام دهد؟ این برخورد شما یعنی نقد فحاشی و تحقیر و توهین با همان ابزار ترور شخصیت، مرا به یاد کسانی می اندازد که مخالف اعدام، البته بعد از اعدام مخالفین‌شان هستند.”^{(۱) ادامه‌ی خواندن→}

مقدمه

دوم خرداد ۱۳۷۶  و جنبشی که به همین نام شناخته شد یکی از وقایع مهم در تاریخ معاصر ایران است  که بدون بررسی و بازشناسی ابعادش  بسیاری از وقایع سیاسی پس از آن، بویژه جنبش پسا انتخاباتی سال ۸۸، قابل درک نیستند. با بررسی نظرات بسیاری از فعالین سیاسی و به خصوص فعالین چپ در می یابیم  که هاله ای از ابهام  هنوز بر فهم تحولات آن دوره سنگینی می کند. ادامه‌ی خواندن→

در قسمت اول مقاله حاضر به مباحث عمومی پیرامون منشورمطالبات حداقلی کارگران ایران  وارتباط آن با تحولات جاری در ایران و ضرورت هایی که بخشی از تشکل های کارگری را به  انتشار آن در مقطع   ۲۲    بهمن  واداشت پرداختیم  و  تاثیر آن را بر جنبش کارگری بررسی کردیم. در این قسمت  به مصاحبه رضا رخشان با سایت جنبش کارگری می پردازم و  برای پرهیز از تکرار، همزمان به برخی از انتقاداتی که از نظرات او صورت گرفته اشاره می کنم. اساس انتقادات صورت گرفته از رضا رخشان پیرامون اظهار نظر وی در مورد جنبش سبز و تعامل طبقه کارگر با آن است. لذا من از پرداختن به تمام جزییات خودداری میکنم و سطور بیشتری را به این مقوله اختصاص می دهم. ادامه‌ی خواندن→

انتشار منشور مطالبات حداقلی کارگران ایران تاکنون با تفاسیر متفاوتی روبرو شده است. اهمیت این منشور و زمان انتشار آن بررسی برخی از این تفاسیر را لازم می نماید. نوشته حاضر در دو بخش به این موضوع می پردازد. در بخش اول مسائل عمومی‌تر مورد بحث قرار می‌گیرند و در بخش دوم به برخی از تفسیرها در رابطه با منشور و به‌خصوص به برخی انتقادات در رابطه با مصاحبه رضا رخشان با سایت جنبش کارگری می پردازیم.  پیش از ورود به این بررسی لازم است نگاهی به روند تحولات ماههای اخیر در ایران داشته باشیم. ادامه‌ی خواندن→